ਸਿੱਖਿਆ ਸਿਖਾਓੁਣ ਤੋਂ ਕਮਾਓੁਣ ਤੱਕ ਕਿਓੁਂ ਅਤੇ ਕਿਵੇਂ ?

ਸਿੱਖਿਆ ਸਿਖਾਓੁਣ ਤੋਂ ਕਮਾਓੁਣ ਤੱਕ ਕਿਓੁਂ ਅਤੇ ਕਿਵੇਂ ?
ਮੌਜੂਦਾ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਦੇਸ ਦਾ ਵਿਦਿਅਕ ਢਾਚਾਂ ਓੁੱਪਰ ਨਿਗਾਹ ਮਾਰਨ ਤੇ ਸਹਿਜੇ ਹੀ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ ਕਿ ਵਿੱਦਿਆ ਹੁਣ ਕਮਾਈ ਦਾ ਸਾਧਨ ਬਣ ਚੁੱਕੀ ਹੈ। ਦੇਸ਼ ਦਾ ਆਮ ਵਰਗ ਜੋ 80% ਹੈ ਲਈ ਵਿੱਦਿਆ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਨੀ ਔਖੀ ਹੁੰਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ । ਇਹ ਵਰਗ ਦੇ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖਿਆ ਦਿਵਾਓੁਣ ਲਈ  ਹੀ ਕਰਜਾਈ ਹੋਈ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ।  ਅਮੀਰ ਵਰਗ ਆਪਣੇ ਪੈਸੇ ਦੇ ਜੋਰ ਤੇ ਹੀ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਸ ਦੇ ਹੁਕਮਰਾਨ ਅਤੇ ਲੋਟੂ ਢਾਂਚੇ ਓੁੱਪਰ ਬੈਠਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿਓੁਂਕਿ ਓੁਹ  ਮੈਨੇਜਮੈਂਟ ਨਾਂ ਦੇ ਕੋਟੇ ਰਾਂਹੀ ਡੋਨੇਸਨ ਜੋ ਰਿਸਵਤ ਦਾ ਹੀ ਰੂਪ ਹੈ ਆਪਣੇ ਅਯੋਗ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਓੁੱਚ ਡਿਗਰੀਆਂ ਨਾਲ ਲੈਸ ਕਰ ਦਿੰਦਾਂ ਹੈ । ਦੇਸ ਦੀ ਆਮ ਜਨਤਾ ਇਸ ਡੋਨੇਸਨ ਦਾ ਭਾਰ ਨਹੀਂ ਚੁੱਕ ਸਕਦੀ ਅਤੇ ਦੇਸ ਦੇ ਗਰੀਬ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਹਾਲੇ ਪਤਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਕੋਈ ਵਿਦਿਆ ਨਾਂ ਦੀ ਚੀਜ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਰਾਂਹੀ ਤਰੱਕੀ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਦੇਸ ਦੇ ਵਿੱਦਿਅਕ ਸਿਸਟਮ ਨੂੰ ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਅਮੀਰ ਵਪਾਰੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਦਿਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤਿ ਅਫਸੋਸ ਨਾਕ ਹੈ । ਸਰਕਾਰ ਆਓੁਣ ਵਾਲੀਆਂ ਪੀੜੀਆ ਨੂੰ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇਣ ਤੋਂ ਮੁਨਕਰ ਹੋਕੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਅਮੀਰ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਰਹਿਮੋ  ਕਰਮ  ਤੇ ਸੁੱਟ ਰਹੀ ਹੈ। ਦੇਸ ਦੇ ਆਮ ਲੋਕ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਟੈਕਸ ਓੁਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਮੁੱਢਲੀਆਂ ਜੀਵਨ ਜਰੂਰਤਾਂ ਲਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਨਾਂ ਕਿ ਅਮੀਰ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਹਵਾਈ ਅਤੇ ਜਮੀਨੀ ਆਵਾਜਾਈ ਦੇ ਸਾਧਨ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਜਿੰਹਨਾਂ ਓੁੱਪਰ ਅਰਬਾਂ ਖਰਬਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈਸਾ ਬਰਬਾਦ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ । ਜਦ ਦੇਸ ਦਾ ਭਵਿੱਖ  ਭਾਵ ਬੱਚੇ ਵਿੱਦਿਆ ਤੋਂ ਹੀ ਕੋਰੇ ਹੋਣਗੇ ਤਦ ਓੁਹਨਾਂ ਲਈ ਇਹ  ਸਹੂਲਤਾਂ ਕਿਸ ਕੰਮ ਦੀਆਂ ਹਨ । ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇਸ  ਭਵਿੱਖ ਨੂੰ ਬਚਾਓੁਣ ਲਈ ਸਭ ਨੂੰ ਬਰਾਬਰ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇਣ ਦਾ ਪਰਬੰਧ ਹੋਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਸਭ ਲਈ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਅਦਾਰੇ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ । ਗੋਰੇ ਅੰਗਰੇਜਾਂ ਵਾਂਗ ਅਮੀਰਾਂ ਲਈ ਵੱਖਰੇ ਅਤੇ ਗਰੀਬ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਵੱਖਰੇ ਸਕੂਲ  ਨਹੀਂ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਅਤੇ ਇਹ ਸੰਵਿਧਾਨ ਦੀ ਸਭ ਨੂੰ ਸਮਾਨਤਾ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਦੀ ਸਿੱਧੀ ਓੁਲੰਘਣਾਂ ਹੈ।
               ਪਰਾਈਵੇਟ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਚੱਲ ਰਹੇ ਅਦਾਰਿਆਂ ਦੇ ਮਾਲਕ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਜੇਬਾਂ ਖਾਲੀ ਕਰਨ ਲਈ ਤਰਾਂ ਦੇ ਹੱਥਕੰਢੇ ਅਪਣਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਕੌਸਲਿੰਗਾਂ ,ਪਰਾਸਪੈਕਟਾਂ ,ਦਾਖਲਾ ਫਾਰਮਾਂ , ਹੋਸਟਲਾਂ  ਆਦਿ ਅਨੇਕਾਂ ਤਰਾਂ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਸਿਰਫ ਪੈਸੇ ਬਣਾਓੁਣ ਲ;ਈ ਹਨ । ਪਰਾਸਪੈਕਟ ਜੋ ਪੰਜਾਹ ਰੁਪਏ ਵਿੱਚ ਤਿਆਰ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ ਪਜ ਸੌ ਤੋਂ ਪੰਜ ਹਜਾਰ ਤੱਕ ਵੇਚਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕੌਸਲਿੰਗ ਫੀਸ ਜੋ ਦਾਖਲਾ ਦੇਣ ਲਈ ਸਿਰਫ  ਯੋਗਤਾ ਨੂੰ ਜਾਨਣਾਂ ਹੀ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ ਜੋ ਅੱਜਕਲ ਦੇ ਕੰਪਿਓੂਟਰ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਮੁਫਤ ਵਾਂਗ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਦੇ ਲਈ ਹਜਾਰ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਦਸ ਹਜਾਰ ਤੱਕ ਵਸੂਲਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ । ਹਰ ਅਦਾਰੇ ਨੇ ਆਪੋ ਆਪਣੀਆਂ ਕੌਸਲਿੰਗਾਂ ਦੇ ਸਿਸਟਮ ਬਣਾ ਰੱਖੇ ਹਨ। ਦਾਖਲਾ ਫਾਰਮਾਂ ਜੋ ਸਿਰਫ ਸਾਦੇ ਕਾਗਜ ਤੇ ਅਰਜੀ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਵੀ ਪੰਜਾਹ ਰੁਪਏ ਤੋਂ ਪੰਜ ਸੌ ਤੱਕ ਵੇਚੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ।।  ਹੋਸਟਲਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਰੱਖਣ ਲਈ ਤਰਾਂ ਤਰਾਂ ਦੇ ਭਰਮਾਓੂ ਪਰਚਾਰ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਸਭ ਕੁੱਝ ਹੁੰਦਾਂ ਦੇਖ ਕੇ ਸਰਕਾਰੀ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਦੀ ਮਿਲੀ ਭੁਗਤ ਨਾਲ ਹੀ ਹੈ । ਕੀ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੇ ਪੈਸੇ ਕਮਾਓੁਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਵਿੱਦਿਅਕ ਅਦਾਰੇ ਖੋਲਣ ਦੀ ਇਜਾਜਤ ਦੇਣਾਂ  ਗਲਤ ਨਹੀ ਹੈ। ਸਕੂਲ ਕਾਲਜ ਖੋਲਣ ਵਾਲੇ ਇਹ ਵਪਾਰੀ ਲੋਕ ਕੁੱਝ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਲੱਖਾਂ ਤੋਂ ਅਰਬਾਂ ਦੇ ਮਾਲਕ ਕਿਵੇਂ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ । ਕੀ ਹੁਣ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਅਦਾਰੇ ਸਿੱਖਿਆ ਦਡੇਣ ਦੀ ਥਾਂ ਅਮੀਰੀ ਪਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦਾ ਸਾਧਨ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਕੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦਾ ਵਪਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜਤ ਦਾ ਦਿੱਤੀ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਕੀ ਵਿੱਦਿਆ  ਜਿਹੀ ਸਮਾਜ ਦੀ ਮੁੱਢਲੀ ਲੋੜ ਦਾ ਹੀ ਵਪਾਰੀਕਰਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ? ਕੀ ਵਿਦਿਆ ਦੇਣ ਦਾ ਪਰਬੰਧ ਸਰਕਾਰਾਂ ਜਾਂ ਸਮਾਜਸੇਵੀ ਅਦਾਰਿਆਂ ਰਾਂਹੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ? ਵਿੱਦਿਅਕ ਅਦਾਰਿਆਂ ਰਾਂਹੀ ਅਮੀਰ ਬਣਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਜਾਇਦਾਦ ਜਬਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾਣੀਂ ਚਾਹੀਦੀ?  ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਦੇਸ ਦੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਮੁੱਢਲੀਆਂ ਲੋੜ ਨੂੰ ਵੀ ਵਪਾਰੀਆਂ ਦੇ ਹੱਥ ਦੀ ਖੇਡ ਬਣਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਅਤਿ ਨਿੰਦਣਯੋਗ ਹੈ। ਵਿੱਦਿਆ ਦੇਣ ਦਾ ਪਰਬੰਧ ਕਮਾਈ ਦਾ ਸਾਧਨ ਨਹੀਂ ਬਣਨ ਦਿੱਤਾ ਜਾਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ।
                                            ਕਮਾਈ ਕਰਨ ਦੇ ਲਈ ਵਿੱਦਿਅਕ ਯੋਗਤਾ ਨੂੰ ਕੌਸਲਿੰਗ ਨਾਂ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨੂੰ ਦਾਖਲਾ ਯੋਗਤਾ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਇੰਟਰੈਸ ਟੈਸਟ ਪਾਸ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਯੋਗਤਾ ਨਹੀਂ ਤੁੱਕੇਬਾਜੀ ਚਲਦੀ ਹੈ ਇਹ ਟੈਸਟ ਸੰਖੇਪ ਭਾਵ ਔਬਜੈਕਟਿਵ ਟਾਈਪ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਇੰਹਨਾਂ ਦੀ ਫੀਸ ਹੀ ਅਰਬਾਂ ਦਾ ਵਪਾਰ ਹੈ । ਹਰ ਸੰਸਥਾ ਨੇ ਇਹ ਇੰਟਰੈਂਸ ਟੈਸਟ ਸੁਰੂ ਕਰ ਰੱਖੇ ਹਨ । ਇੰਹਨਾਂ ਟੈਸਟਾਂ ਦੀ ਆੜ ਵਿੱਚ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਸਿੱਖਿਆ ਬੋਰਡਾਂ ਦੁਆਰਾ ਲਈ ਪਰੀਖਿਆ ਦੇ ਓੁੱਚ ਨੰਬਰਾਂ ਨੂੰ ਦਰ ਕਿਨਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਰ ਸੰਸਥਾ ਆਪਣੇ ਟੈਸਟ ਨੂੰ ਹੀ ਜੋ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕਮਾਈ ਦਾ ਸਾਧਨ ਹੈ ਨੂੰ ਵਿੱਦਿਅਕ ਯੋਗਤਾ ਤੇ ਭਾਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਦੇਸ ਦੀਆ ਸਰਕਾਰੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਆਂ ਵੀ ਇੰਹਨਾਂ ਟੈਸਟਾਂ ਦੇ ਰਾਂਹੀਂ ਕਮਾਈ ਦਾ ਚੰਗਾਂ ਸਾਧਂਨ ਬਣਾਈ ਬੈਠੀਆਂ ਹਨ। ਕੀ ਸਰਕਾਰੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਅਤੇ ਕਾਲਜਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸਰਕਾਰੀ ਸਿੱਖਿਆ ਬੋਰਡਾਂ ਵੱਲੋਂ ਜਾਰੀ ਸਰਟੀਫਿਕੇਟਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਮਾਨਤਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਗਈ ਹੈ। ਅਮੀਰ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਤਾਂ ਹੁਣ ਸਕੂਲਾਂ ਕਾਲਜਾਂ ਵਿੱਚ ਪੜਨ ਦੀ ਥਾਂ ਟਿਓੂਸਨ ਅਦਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮਹਿੰਗੀਆਂ ਫੌੀਸਾਂ ਦੇਕੇ ਇਹਨਾਂ ਇੰਟਰੈਂਸ ਟੈਸਟਾਂ ਦੀ ਹੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰਦੇ ਹਨ । ਦਸਵੀਂ ਅਤੇ ਪਲੱਸ ਟੂ ਬਗੈਰਾ ਦੀਆਂ ਪਰੀਖਿਆਂਵਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾਸ ਹੋਣ ਯੋਗੇ ਨੰਬਰਾਂ ਤੱਕ ਹੀ ਸੀਮਤ ਰਹਿ ਕੇ ਬਾਜੀ ਜਿੱਤ ਲੈਦੇ ਹਨ ਪਰ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਇਹ ਸਰਕਾਰੀ ਪਰੀਖਿਆਵਾਂ ਵਿੱਚ ਓੁੱਚ ਨੰਬਰ ਲੈਕੇ ਵੀ ਇੰਟਰੈਂਸ ਟੈਸਟਾਂ ਨੂੰ ਪਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਂਓੁਂਦੇ ਕਿਓੁਕਿ ਓੁਹ ਏਨਾਂ ਪੈਸਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਖਰਚ ਪਾਓੁਂਦੇ ਜਿਸ ਨਾਲ ਇੰਹਨਾਂ ਅਖੌਤੀ ਟੈਸਟਾਂ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਸਕਣ। ਜੇ ਇਹ ਇੰਟਰੈਂਸ ਟੈਸਟ ਹੀ ਅਸਲ ਯੋਗਤਾ ਹਨ ਫਿਰ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਕਾਲਜਾਂ ਵਿੱਚ ਇੰਹਨਾਂ ਟੈਸਟਾਂ ਵਾਲੀ ਤਿਆਰੀ ਕਿਓੁਂ ਨਹੀਂ ਕਰਵਾਈ ਜਾਂਦੀ ? ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਜਦ ਵਿਦਿਅਕ ਅਦਾਰਿਆਂ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕੱਚਘਰੜ ਅਤੇ ਵਿਕਾਓੂ ਮਾਲ ਬੈਠੇ ਹੋਣ ਤਦ ਹੀ ਇਹ ਸਭ ਕੁੱਝ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ। ਸੋ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੇਸ ਵਿੱਚ ਯੋਗਤਾ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਥਾਂ ਸਿਰਫ ਅਮੀਰ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਹੀ ਓੁੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਵੱਲ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਅਮੀਰ ਲਾਣਾਂ ਚਾਹੁੰਦਾਂ ਵੀ ਇਹੋ ਹੈ ਕਿ ਓੁਹਨਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਹੀ ਇਸ ਸਿਸਟਮ ਓੁੱਪਰ ਭਾਰੂ ਰਹਿਣ।
 ਗੁਰਚਰਨ ਪੱਖੋਕਲਾਂ ਫੋਨ 9417727245 ਪਿੰਡ ਪੱਖਕਲਾਂ ਜਿਲਾ ਬਰਨਾਲਾ

ਆਮ ਮਨੁੱਖ ਤਾਂ ਸਦਾ ਹੀ ਗੁਲਾਮ ਰਿਹਾ ਹੈ ?

                                     ਜਦ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਪੁਰਾਤਨ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਪਸੂਆਂ ਵਾਂਗ ਵਰਤਣ ਦੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਅਤੇ ਫਿਲਮਾਂ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ ਤਦ ਵਰਤਮਾਨ ਯੁੱਗ ਦੇ ਆਮ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਕੇ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ ਕਿ ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਗਰੀਬ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਤਸਵੀਰ  ਵੀ ਕੋਈ ਵੱਖਰੀ ਨਹੀਂ। ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਆਮ ਮਨੁੱਖ ਸਦਾ ਹੀ ਅਮੀਰਾਂ ਅਤੇ ਰਾਜਸੱਤਾਵਾਂ ਦਾ ਗੁਲਾਮ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਰਹੇਗਾ। ਆਮ ਮਨੁੱਖ ਕਦੇ ਵੀ ਅਜਾਦ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ । ਮੌਤ ਦਾ ਰਾਹ ਚੁਣਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਹੀ ਕੁੱਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਅਜਾਦੀ ਦਾ ਨਿੱਘ ਮਾਣ ਸਕਦੇ ਹਨ ਪਰ ਛੇਤੀ ਹੀ ਓੁਹ ਰਾਜਸੱਤਾ ਜਾਂ ਜੋਰਾਵਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕਾਨੂੰਨੀ ਜਾਂ ਗੈਰ ਕਾਨੂੰਨੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਮੌਤ ਦੀ ਘੋੜੀ ਚੜਾ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪੁਰਾਤਨ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਜਦ ਦੁਨੀਆਂ ਓੁੱਪਰ ਚੱਕਰਵਰਤੀ ਰਾਜੇ ਰਾਜ ਕਰਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ ਤਦ ਓੁਹ ਜਿਸ ਵੀ ਦੇਸ਼ ਕੌਮ ਤੇ ਜਿੱਤ ਪਰਾਪਤ ਕਰਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ ਤਦ ਓੁੱਥੋਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਗੁਲਾਮ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਨਾਲ ਲੈਜਾਇਆ ਕਰਦੇ ਸਨ ਜਿੰਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਮੁਸੱਕਤ ਵਾਲੇ ਕੰਮਾਂ ਤੇ ਪਸੂਆਂ ਵਾਂਗ ਵਰਤਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ । ਗੁਲਾਮ ਬਣਾਈਆਂ ਇਸਤਰੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹਰਮਾਂ ਦਾ ਸਿੰਗਾਰ ਜਾਂ ਵੇਸਵਾਵਾਂ ਤੱਕ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਇਆ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਹਾਰੇ ਹੋਏ ਲੋਕ ਇਹਨਾਂ ਗੁਲਾਮਾਂ ਦੀ ਘੱਟ ਹੀ ਪੈਰਵਾਈ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਯੂਨਾਨ ਦੇ ਸਿਕੰਦਰ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਅਫਗਾਨੀ ਰਾਜਿਆਂ ਨੇ ਰੱਜ ਕੇ ਏਸੀਆਂਈ ਮੁਲਕਾਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਗੁਲਾਮ ਬਣਾਇਆ ਅਤੇ ਓੁਹਨਾਂ ਦਾ ਰੱਜ ਕੇ ਸੋਸਣ ਕੀਤਾ। ਭਾਰਤ ਦੇਸ ਦੇ ਆਮ ਲੋਕ  ਇਹਨਾਂ ਰਾਜ ਸੱਤਾਵਾਂ ਦੇ ਭਾਈਵਾਲਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ ਤੇ ਸਿਕਾਰ ਬਣਾਏ ਗਏ। ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਲੰਬਾਂ ਸਮਾਂ ਭਾਰਤੀਆਂ ਨੂੰ ਟਕਿਆ ਦੇ ਮੁੱਲ ਨਾਲ ਵੇਚਿਆ ਖਰਿਦਿਆ ਜਾਦਾਂ ਰਿਹਾ।।ਮਹਾਰਾਜਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਦਾ ਸਾਜਿਆ ਖਾਲਸਾ ਹੀ ਸਿਰਫ ਇਹਨਾਂ ਅਫਗਾਨੀ ਲੁਟੇਰਿਆਂ ਨੂੰ ਹਜਾਰਾਂ ਕੀਮਤੀ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਦੇ ਕੇ ਰੋਕਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਪਰ ਗਦਾਰਾਂ ਦੀ ਭੇਂਟ ਚੜਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਹ ਪੰਜਾਬੀ ਰਾਜਸੱਤਾ ਖਤਮ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਅੰਗਰੇਜਾਂ ਦਾ ਗੁਲਾਮ ਹੋਕੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਗੁਲਾਮੀ ਦੀ ਭੇਂਟ ਚੜਨਾਂ ਪਿਆ।
                                        ਓੁਦਯੋਗਿਕ ਕਰਾਂਤੀਂ ਦੇ ਰਾਂਹੀਂ ਤਾਕਤਵਰ ਬਣੇ ਗੋਰਿਆਂ ਦੇ ਮੁਲਕਾਂ ਨੇ ਵੀ ਜਦ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਵੱਡੇ ਹਿੱਸੇ ਤੇ ਰਾਜ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤਾ ਸੀ ਤਦ ਓੁਹਨਾਂ ਵੀ ਗੁਲਾਮ ਦੇਸਾਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਇਸ ਤੋਂ ਵੀ ਮਾੜਾ ਵਿਵਹਾਰ ਕੀਤਾ ਸੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀਆਂ ਦੋ ਵੱਡੀਆਂ ਸੰਸਾਰ ਜੰਗਾਂ ਦੌਰਾਨ ਭਾਰਤ ਸਮੇਤ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਗੁਲਾਮ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਗੈਰ ਮਨੁੱਖੀ ਵਿਵਹਾਰ ਦਾ ਸਿਕਾਰ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ। ਫੌਜੀਆਂ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਭਰਤੀ ਕੀਤੇ ਗਏ ਫੌਜੀਆਂ ਦਾ ਖੂਨ ਕੱਢਕੇ ਗੋਰੇ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੂੰ ਬਚਾੲੁਣ ਲਈ ਇਹ ਖੂਨ ਓੁਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦਿੋੱਤਾ ਗਿਆ। ਗੁਲਾਮ ਦੇਸਾਂ ਤੋਂ ਭਰਤੀ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸੈਨਿਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤਿਆਂ ਦੀ ਮੌਤ ਖੂਨ ਕੱਢਣ ਨਾਲ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਗੋਰੇ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੂੰ ਬਚਾਓੁਣ ਲਈ ਗੁਲਾਮ ਦੇਸਾਂ ਦੇ ਫੌਜੀਆਂ ਨੂੰ ਢਾਲ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ । ਇਹ ਸਭ ਆਮ ਲੋਕ ਸਨ ਜੋ ਗੋਰਿਆਂ ਦੇ ਚਮਚੇ ਕਿਸਮ ਦਿਆਂ ਰਾਜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਹੱਲਾਸੇਰੀਆਂ ਨਾਲ ਹੀ ਭਰਤੀ ਕਰਕੇ ਗੋਰੇ ਅੰਗਰੇਜਾਂ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ । ਗੋਰਿਆਂ ਦੀ ਧਰਤੀ ਤੋਂ ਓੁਪਜੀ ਓੁਦਯੋਗਿਕ ਕਰਾਂਤੀ ਨੇ ਤਾਂ ਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਨਾਂ ਥੱਲੇ ਮਸੀਨੀ ਯੁੱਗ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਸੰਸਾਰ ਸਿਰਜਿਆ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਨੈਤਿਕ ਕਦਰਾਂ ਕੀਮਤਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਤੇ ਪੈਸਾ ਹੀ ਰੱਬ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ । ਇਸ ਪੈਸੇ ਜਾਂ ਕਰੰਸੀ ਨਾਂ ਦੇ ਰੱਬ ਨੂੰ ਦੁਨੀਆ ਦਾ ਹਰ ਮਨੁੱਖ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸਿਸ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਪੈਸੇ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਲਈ ਅਮੀਰ ਮੁਲਕਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਕੇ ਇਸ ਨੂੰ ਪਰਾਪਤ ਕਰਨਾਂ ਲੋੜਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਰਾਹ ਤੇ ਤੁਰਨ ਲਈ ਆਮ ਲੋਕ ਤਾਂ ਆਪਣਾਂ ਸਭ ਕੁੱਝ ਹੀ ਦਾ ਤੇ ਲਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਨੈਤਿਕਤਾ ਤੋਂ ਕੋਹਾਂ ਦੂਰ ਆਮ ਮਨੁੱਖ ਪੈਸਾ ਪਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਬਿਗਾਨੇ ਮੁਲਕਾਂ ਦੀ ਗੁਲਾਮੀ ਕਬੂਲਣ ਤੱਕ ਲਈ ਵੀ ਆਪਣਾਂ ਸਭ ਕੁੱਝ ਵੇਚ ਦਿੰਦਾਂ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਅਣਖ ਨੂੰ ਵੀ ਦਾਅ ਤੇ ਲਾਓੁਣੋਂ ਗੁਰੇਜ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ । ਵਰਤਮਾਨ ਸਮਾਜ ਦੀ ਇਹ ਅਣਹੋਣੀ ਹੀ ਹੋਣੀ ਬਣ ਚੁੱਕੀ ਹੈ ।
                                                ਵਰਤਮਾਨ ਸਮੇਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਰਮ ਅਤੇ ਧਰਮ ਇਨਸਾਨ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਦੂਰ ਜਾ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਅੱਜ ਦੇ ਸਮਾਜ ਦੇ ਮਾਰਗ ਦਰਸਕ ਸਰਮਾਂ ਅਤੇ ਕੱਪੜੇ ਲਾਹ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ  ਕਲਾਕਾਰ ਦੇ ਨਾਂ ਥੱਲੇ  ਬਣਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਅਮੀਰ ਘਰਾਂ ਦੇ ਵਾਰਿਸ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਨੰਗੇਜਵਾਦ ਅਤੇ ਅਸਲੀਲਤਾ ਦੇ ਹੜ ਲਿਆ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰਾਂ ਓੁਹਨਾਂ ਦੀ ਪੁਸਤਪਨਾਹੀ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।  ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਸਮਾਰੋਹ ਕਰਕੇ ਦੇਸ ਦੇ ਹੁਕਮਰਾਨ ਇਹਨਾਂ ਬੇਸਰਮ ਅਤੇ ਨੰਗੇ ਹੋਏ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਐਵਾਰਡ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ । ਦੇਸ ਦੇ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਗਰੀਬੀ ਦੀ ਦਲਦਲ ਵਿੱਚ ਧੱਕ ਕੇ ਓੁਦਯੋਗਿਕ ਸਾਮਰਾਜ ਖੜੇ ਕਰਨੇ ਵਾਲੇ ਸਾਮਰਾਜੀ ਲੁਟੇਰਿਆ ਨੂੰ ਸਜਾ ਦੀ ਥਾਂ ਦੇਸ ਦੀ ਕਿਸਮਤ ਬਣਾਓੁਣ ਵਾਲੇ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਪੇਸ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਓੁਦਯੋਗਿਕ ਘਰਾਣਿਆਂ ਕਾਰਨ ਗਰੀਬ ਲੋਕ ਕੀੜਿਆਂ ਵਰਗੀ ਜਿੰਦਗੀ ਜਿਓੁਂ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਘਰਾਣਿਆਂ ਦੀ ਰਹਿੰਦ ਖੂੰਹਦ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁੱਝ ਤਨਖਾਹ ਲੈਣ ਵਾਲਾ ਮੱਧਵਰਗੀ ਤਬਕਾ ਗੁਲਾਮ ਹੋ ਕੇ ਰਹਿ ਗਿਆ ਹੈ ਇਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਖਪਤਕਾਰੀ ਵਸਤੂਆਂ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦਾ । ਇਹ ਖਪਤਕਾਰੀ ਵਸਤੂਆਂ ਜੋ ਨਾਂ ਖਾਣ ਦੇ ਨਾਂ ਪੀਣ ਦੇ ਕੰਮ ਆਓੁਦੀਆਂ ਹਨ ਸਿਰਫ ਸੁਣਨ ਅਤੇ ਦੇਖਣ ਲਈ ਹੀ ਹਨ ਪਰ ਮੱਧਵਰਗੀ ਪਰੀਵਾਰਾਂ ਦੀ ਕਮਾਈ ਦਾ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਖਾ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਮਸੀਨੀ ਯੁੱਗ ਦਾਂ ਅਤੇ ਖਪਤਕਾਰੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦਾ ਨੇੜ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਅੰਤ ਨਹੀ ਅਤੇ ਇਸ ਨਾਲ ਨਾਂ ਹੀ ਅੰਤ ਹੋਵੇਗਾ ਆਮ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਗੁਲਾਮੀ ਦਾ। ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਮਨੁੱਖ ਸਦਾ ਹੀ ਆਪਣੀ ਬੇਸਮਝੀ ਕਾਰਨ ਗੁਲਾਮ ਬਣਿਆ ਰਹੇਗਾ।

ਮਨੁੱਖ ਪੱਥਰ ਯੁੱਗ ਤੋਂ ਪੱਥਰ ਬਣਨ ਤੱਕ ?

ਮਨੁੱਖ ਪੱਥਰ ਯੁੱਗ ਤੋਂ ਪੱਥਰ ਬਣਨ ਤੱਕ ?  ਗੁਰਚਰਨ ਪੱਖੋਕਲਾਂ   94 177 27245
ਕਹਿਣ ਨੂੰ ਤਾਂ ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਅੱਜ ਦੇ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਵਿਕਸਿਤ ਅਤੇ ਗਿਆਨ ਵਾਨ ਹੋਣ ਦਾ ਮਾਣ ਬਖਸਦੇ ਹਾਂ। ਕੀ ਅੱਜ ਦਾ ਮਨੁੱਖ ਸੱਚਮੁੱਚ ਹੀ ਗਿਆਨਵਾਨ ਹੈ ਜਾਂ ਧਰਤੀ ਉੱਪਰ ਵਸਣ ਵਾਲੇ ਜੀਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਅਗਿਆਨੀ ਹੈ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਸਮਾਂ ਹੀ ਕਰੇਗਾ। ਤਰਕਸੀਲ ਲੋਕ ਲੱਖ ਸਰਟੀ ਫਿਕੇਟ ਜਾਰੀ ਕਰਨ ਕਿ ਆਧੁਨਿੱਕ ਮਨੁੱਖ ਨੇ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਤਰੱਕੀ ਕੀਤੀ ਹੈ ਪਰ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਰਹਿਣ ਯੋਗ ਵੀ ਨਾਂ ਰਹਿਣ ਦੇਣਾਂ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਪੈਰ ਆਪ ਕੁਹਾੜਾ ਮਾਰਨ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਨਾਂ ਥੱਲੇ ਮਨੁੱਖ ਨੇ ਧਰਤੀ ਦੀ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਤਬਾਹੀ ਦੀ ਜੋ ਨੀਂਹ ਰੱਖੀ ਹੈ ਇੱਕ ਦਿਨ ਜਰੂਰ ਹੀ ਮਨੁੱਖੀ ਸਮਾਜ ਦੀ ਮੌਤ ਬਣ ਜਾਵੇਗੀ। ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਗੋਦ ਵਿੱਚ ਹੱਸਦਾ ਗਾਉਂਦਾਂ ,ਖੇਡਦਾ ਮਨੁੱਖ ਬੇਫਿਕਰੀ ਦੇ ਆਲਮ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾਂ ਸੀ ਜੋ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਤਾਕਤਵਰਾਂ ਦੀ ਰਾਜਸੱਤਾ ਦੇ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ ਵਿਗਿਆਨ ਨਾਲ ਪੈਸੇ ਦਾ ਗੁਲਾਮ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਅਜਾਦ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪੈਸੇ ਦੀਆਂ ਅਦਿੱਖ ਬੇੜੀਆਂ ਪਾ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ । ਅੱਜ ਦਾ ਮਨੁੱਖ ਸਾਰੀ ਉੱਮਰ ਗੁਲਾਮੀ ਵਿੱਚ ਹੀ ਜਿਉਂਦਾਂ ਰਹਿੰਦਾਂ ਹੈ ਅਤੇ ਮਰਨ ਤੱਕ ਵੀ ਸਮਾਜ ਦੀਆਂ ਰਸਮਾਂ ਦੇ ਕੋਹੜ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਨਿੱਕਲ ਸਕਦਾ।  ਅੱਜ ਦਾ ਵਿਗਿਆਨ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਇਤਿਹਾਸ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਨੁੱਖ ਨੇ ਪੱਥਰ ਯੁੱਗ ਤੋਂ ਕੋਮਲ ਕਲਾਵਾਂ ਵਾਲੇ ਯੁੱਗ ਤੱਕ ਦਾ ਸਫਰ ਕਰਿਆ ਹੈ। ਪੱਥਰ ਯੁੱਗ ਦੇ ਮਨੁੱਖ ਵਿੱਚ ਪੱਥਰਾਂ ਨਾਲ ਅਤੇ ਪੱਥਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਕੋਮਲਤਾ ਸੀ ਪਰ ਅੱਜ ਦੇ ਕੋਮਲ ਕਲਾਵਾਂ ਵਾਲੇ ਯੁੱਗ ਦੇ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਕੋਲ ਕੌਮਲਤਾ ਖਤਮ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਅਤੇ ਅੱਜ ਦਾ ਮਨੁੱਖ ਪੱਥਰ ਜਰੂਰ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ। ਅੱਜ ਦੇ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਕੋਲ ਰਹਿਮਦਿਲੀ ਹਮਦਰਦੀ ਅਤੇ ਕੋਮਲ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਖਤਮ ਹੋ ਚੱਲੀਆਂ ਹਨ ਜਦਕਿ ਪੱਥਰ ਯੁੱਗ ਦੇ ਮਨੁੱਖ ਕੋਲ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੀ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਆਮ ਮਨੁੱਖ  ਰਹਿਮਦਿਲ ਅਤੇ ਕੋਮਲਤਾ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਪਰ ਰਾਜਸੱਤਾ ਸਦਾ ਹੀ ਜਾਲਮ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿਉਕਿਂ ਰਾਜਸੱਤਾ ਕੋਲ ਤਾਕਤ ਦੀ ਮਾਇੋਆ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਅੰਨੀ ਬੋਲੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਰਾਜਸੱਤਾ ਨੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੀ ਜਕੜ ਵਿੱਚ ਲੈਕੇ ਮਨੁੱਖੀ ਸੱਭਿਅਤਾ ਨੂੰ  ਪੈਸੇ ਦੇ ਮੱਕੜਜਾਲ ਵਿੱਚ ਫਸਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਜਾਲਮ ਰਾਜਸੱਤਾ ਨੇ ਵਿਗਿਆਨ ਨਾਂ ਦੇ ਹਥਿਆਰ ਨਾਲ ਨਿੱਤ ਨਵੀਆਂ ਖਪਤਕਾਰੀ ਵਸਤੂਆਂ ਪੈਦਾ ਕਰਕੇ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਇੰਹਨਾਂ ਉੱਪਰ ਹੀ ਨਿਰਭਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਆਧੁਨਿੱਕ ਮਨੁੱਖ ਕੁਦਰਤ ਨਾਲੋਂ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਹਰ ਚੀਜ ਨੂੰ ਕੁਦਰਤ ਤੋਂ ਲੈਣ ਦੀ ਬਜਾਇ ਖੁਦ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਦੇ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਫਸਿਆ ਹੈ ਕਿ ਖੁਦ ਹੀ ਗੁਲਾਮ ਬਣ ਬੈਠਿਆ ਹੈ।
             ਵਰਤਮਾਨ ਪੜੇ ਲਿੱਖੇ ਅਤੇ ਅਖੌਤੀ ਵਿਕਸਿਤ ਸਮਾਜ ਦੀ ਹਕੀਕਤ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਜਾਲਮ ਅਤੇ ਮੂਰਖ ਸਮਾਜ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਹੀ ਹੈ। ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਅਖੌਤੀ ਵਿਗਿਆਨ ਨੇ ਧਰਤੀ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਦਰਤੀ ਰੂਪ ਨਾਲ ਉਪਜੀਆਂ ਖਾਣ ਵਾਲੀਆਂ ਵਸਤੂਆਂ ਦੀ ਬਜਾਇ ਧਰਤੀ ਦੀ ਨੀਂਹ ਕੋਲਾ ,ਲੋਹਾ, ਮਿੱਟੀ ,ਪਾਣੀ ,ਆਦਿ ਨੂੰ ਹੀ ਖਾਣਾਂ ਅਤੇ ਵਿਗਾੜਨਾਂ ਸੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਧਰਤੀ ਦੀਆਂ ਕੁਦਰਤੀ ਧਾਤਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰਕੇ ਧਰਤੀ ਦੇ ਕੁਦਰਤੀ ਤਾਪਮਾਨ ਅਤੇ ਜਲਵਾਯੂ ਨੂੰ ਹੀ ਵਿਗਾੜਨਾਂ ਸੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਇੰਹਨਾਂ ਕੁਦਰਤੀ ਹਾਲਤਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਜਿਉਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਪਰ ਆਧੁਨਿੱਕ ਮਨੁੱਖ ਇੰਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜਨ ਤੇ ਤੁਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਮੂਰਖ ਅਤੇ ਜਾਲਮ ਰਾਜਸੱਤਾਵਾਂ ਕੁਦਰਤ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜਨ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਅੱਜ ਦਾ ਮਨੁੱਖ ਤਾਂ ਉਹ ਮੂਰਖ ਲੱਕੜਹਾਰੇ ਵਰਗਾ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ ਜੋ ਜਿਸ ਟਾਹਣੇ ਤੇ ਬੈਠਾ ਹੈ ੳਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਹੀ ਵੱਢਣ ਲੱਗਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਬਹੁਤੇ ਸਿਆਣੇ ਅਖੌਤੀ ਵਿਦਵਾਨ ਜੋ ਰਾਜਸੱਤਾਵਾਂ ਦੇ ਦਲਾਲ ਹਨ ਇਸ ਵਰਤਾਰੇ  ਨੂੰ ਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਦੇ ਨਾਂ ਥੱਲੇ ਆਪਣੇ ਝੂਠੇ ਤਰਕਾਂ ਨਾਲ ਸਹੀ ਸਿੱਧ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਸਮਾਂ ਕਦੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਾਫ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਅਤੇ ਵਕਤ ਆਉਣ ਤੇ ਹਰ ਕੀਤੇ ਕੰਮ ਦਾ ਫਲ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਖੌਤੀ ਵਿਕਸਿਤ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਗਿਆਨ ਤੋਂ ਕੋਹਾਂ ਦੂਰ ਝੂਠਾ ਵਿਗਿਆਨ ਆਪਣੀ ਅਸਲੀਅੱਤ ਦਿਖਾਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਹੈ । ਵਰਤਮਾਨ ਦਾ ਹਰ ਮਨੁੱਖ ਅਸਾਂਤ ਅਤੇ ਪਰੇਸਾਨ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਉਸ ਕੋਲ ਵਿਗਿਆਨ ਦੀਆਂ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀਆਂ ਅਨੇਕਾਂ ਮਸੀਨਾਂ ਦਾ ਭੰਡਾਰ ਹੈ।  ਜੋ ਵਿਗਿਆਨ ਕਾਢਾਂ ਮਨੁੱਖੀ ਮਨ ਨੂੰ ਸਾਂਤੀਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੀਆਂ ਉਹ ਵਰਦਾਨ ਨਹੀਂ ਸਰਾਪ ਹਨ । ਮਨੁੱਖੀ ਚੈਨ ਖੋਹ ਲੈਣ ਵਾਲੀਆਂ ਇਹ ਮਸੀਨਾਂ ਨੇ ਧਰਤੀ ਦੀ ਕੁਦਰਤੀ ਮਹਿਕ ਅਤੇ ਹਰਿਆਲੀ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।  ਇੰਹਨਾਂ ਵਿਗਿਆਨਕ ਮਸੀਨਾਂ ਦਾ ਗੁਲਾਮ ਬਣਿਆ ਮਨੁੱਖ ਖੁਦ ਵੀ ਮਸੀਨਾਂ ਵਰਗਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚੋਂ ਮਨੁੱਖੀ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਮਰਦੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਅੱਜ ਦਾ ਮਨੁੱਖ ਤਾਂ ਅਖੌਤੀ ਕੈਰੀਅਰ ਦੇ ਨਾਂ ਥੱਲੇ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਅਣਮੁੱਲਾ ਸਮਾਂ ਬਚਪਨ ਅਤੇ ਜਵਾਨੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਾਣ ਪਾਉਂਦਾਂ। ਬਚਪਨ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੱਸਣ ,ਖੇਡਣ ਦੀ ਥਾਂ ਅਖੌਤੀ ਵਿੱਦਿਆ ਦੇ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚ ਜਾਲਮ ਅਤੇ ਲੁਟੇਰਾ ਜਰੂਰ ਬਣੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਦਿਆ ਦੇ ਘੋੜੇ ਤੇ ਚੜਕੇ ਜਵਾਨੀ ਵਿੱਚ ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਨਸਾਂ ਪੀਣ ਦੀ ਥਾਂ ਕੈਰੀਅਰ ਬਣਾਉੁਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ । ਕੈਰੀਅਰ ਬਣਾਉਦਾਂ ਬਣਾਉਦਾਂ ਜੇ ਹਾਰ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਨਸਿਆਂ ਤੋ ਚੋਰ ਲੁਟੇਰੇ ਬਣਨ ਤੱਕ ਦਾ ਸਫਰ ਤੈਅ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਵੀ ਦੇਸ ਨੇ ਜਿਆਦਾ ਤਰੱਕੀ ਕੀਤੀ ਹੈ ਉਸ ਹੀ ਦੇਸ ਦੇ ਲੋਕ ਜਿਆਦਾ ਬੇਰਹਿਮ ,ਅਤੇ ਚੋਰ ਲੁਟੇਰੇ ਬਣੇ ਹਨ। ਜੁਰਮ ਦੀਆਂ ਘਿਨਾਉਣੀਆਂ ਵਾਰਦਾਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਮੁਲਕਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਜਿਆਦਾ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।
                 ਸੋ ਜਦ ਵੀ ਨਿਰਪੱਖ ਹੋਕੇ ਵਰਤਮਾਨ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਬਾਰੇ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨਾਂ ਪਵੇਗਾ ਤਦ ਹੀ ਇਹ ਪੱਥਰ ਮਨੁੱਖ ਹੀ ਸਿੱਧ ਹੋਵੇਗਾ। ਕਿਉਂਕਿ ਅੱਜ  ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਮਨੁੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਧਰਤੀ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਹੀ ਖਤਮ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ । ਇਨਸਾਨੀ ਰਿਸਤਿਆਂ ਦੀ ਕੋਈ ਅਹਿਮੀਅਤ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਗੲੀ ਹੈ ਪਾਪ ਕਰਕੇ ਮਾਇਆ ਇਕੱਠੀ ਕਰਨ ਦੀ ਦੌੜ ਹੈ, ਪਰਾਏ ਹੱਕ ਖਾਣੇ ਪਰਮੋਧ੍ਰਮ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ. ਸਰਮ ਅਤੇ ਧਰਮ  ਕਿਧਰੇ ਦਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ, ਕੂੜ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਪਰਧਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਪਾਪ ਦੀਆਂ ਜੰਨਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਕਮੀ ਨਹੀਂ, ਮਾਡਰਨ ਵਿੱਦਿਆ ਵਾਲੇ ਪੜੇ ਲਿੱਖੇ ਅਣਪੜਾਂ ਨਾਲੋ ਜਿਆਦਾ ਭਰਿਸਟ ਅਤੇ ਬੇਈਮਾਨ ਹਨ। ਇਹੋ ਹੀ ਤਾਂ ਪਛਾਣ ਹੈ ਪੱਥਰ ਮਨੁੱਖ ਦੀ।f

ਕਿਸਾਨੀ ਦੁੱਖਾਂ ਅਤੇ ਹਕੀਕਤਾਂ ਤੋਂ ਕੋਰੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਅਤੇ ਮੀਡੀਆ

             ਕਿਸਾਨੀ ਦੁੱਖਾਂ ਅਤੇ ਹਕੀਕਤਾਂ ਤੋਂ ਕੋਰੇ ਪੱਤਰਕਾਰ  ਅਤੇ ਮੀਡੀਆ
ਅਖਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਦ ਕਿਸਾਨ ਮਸਲਿਆਂ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਲੇਖਕਾਂ ਦੇ ਲੇਖ ਅਤੇ ਖਬਰਾਂ ਪੜਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਅਫਸੋਸ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ। ਜਦ ਨਿਤਾਣੇ ਨਿਮਾਣੇ ਨਿਉਟੇ ਕਿਸਾਨ ਨੂੰ ਬਦਨਾਮ ਕਰਦੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਲਈ ਕਿਸਾਨਾਂ ਵੱਲੋਂ ਕੋਈ ਹੈ ਹੀ ਨਹੀਂ ਤਦ ਇਹ ਇੱਕ ਪਾਸੜ ਤੌਰ ਤੇ ਕਿਸਾਨ ਵਿਰੋਧੀ ਪਰਚਾਰ ਬਣਕੇ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ। ਇਸ ਤਰਾਂ ਦਾ ਘੇਰਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਿਸਾਨ ਵਰਗ ਦਾ ਬਹੁਤ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ  ਬੇਅਕਲ  ਦਰਸਾ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸਿਸ ਮਾਤਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ। ਕਿਸਾਨੀ ਪੱਖ ਜਾਨਣ ਦੀ ਇਹ ਲੋਕ ਕੋਸਿਸ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ । ਝੋਨੇ ਦੀ ਪਰਾਲੀ ਸਾੜਨ ਸਮੇਂ ਤਾਂ ਕਿਸਾਨ ਦੁਆਰਾ ਪਰਾਲੀ ਨੂੰ ਜਲਾਏ ਜਾਣ ਨਾਲ ਧੂੰਆਂ ਫੈਲਦਾ ਹੈ ਪਰ ਕਣਕ ਦੀ ਕਟਾਈ ਤੋਂ ਬਾਂਅਦ ਤਾਂ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸਾਰੀ ਪਰਾਲੀ ਦੀ ਤੂੜੀ ਬਣਾ ਲਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਗਰਮੀ ਦੀ ਰੁੱਤ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਰਹਿੰਦ ਖੂੰਹਦ ਜਲਾਏ ਜਾਣ ਤੇ ਕੋਈ ਜਿਆਦਾ ਧੂੰਆਂ ਨਹੀਂ ਫੈਲਦਾ ਪਰ ਸਹਿਰੀ ਅਤੇ ਅਣਜਾਣ ਜਿਹੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਫਿਰ ਵੀ ਸਿਰਫ ਖਬਰ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕਿਸਾਨ ਤੇ ਤਵਾ ਧਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ।  ਕੀ ਵਾਤਾਵਰਣ ਸਿਰਫ ਕਿਸਾਨ ਦੇ ਜਰੂਰੀ ਕੰਮਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਗੰਧਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸਹਿਰੀਆਂ ਅਤੇ ਅਮੀਰ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਕਾਰਾਂ ਜੀਪਾਂ ,ਮੋਟਰਸਾਈਕਲਾਂ  ਨਾਲ ਕੀ ਪਰਦੂਸਣ ਨਹੀਂ ਫੈਲਦਾ? ਨੌਕਰੀ ਪੇਸਾਂ ਅਮੀਰ ਲੋਕ ਤਾਂ ਸੈਰ ਵੀ ਤੇਲ ਬਾਲਣ ਵਾਲੇ ਸਾਧਨਾਂ ਤੇ ਕਰਨ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕੀ ਉਸ ਤੇਲ ਦੇ ਬਲਣ ਨਾਲ ਫੈਲਣ ਵਾਲਾ ਧੂੰਆਂ ਇਹਨਾਂ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਲੇਖਕਾਂ ,ਵਾਤਾਵਰਣ ਮਾਹਿਰਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦਾ?  ਕਿਸਾਨ ਦਾ ਮੀਡੀਆ ਪੱਖ ਰੱਖਣ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਹੈ ਹੀ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਇਸ ਕਾਰਨ ਹੀ ਉਹ ਬਦਨਾਮ ਹੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।  ਕਿਸਾਨ ਨੂੰ ਬਦਨਾਮ ਕਰਨ ਦਾ ਠੇਕਾ ਅਖੌਤੀ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਲੈ ਰੱਖਿਆ ਹੈ। ਕਿਸਾਨ ਕਦੇ ਵੀ ਸੌਕ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਅੱਗ ਨਹੀਂ ਲਾਉਦਾਂ ਖੇਤ  ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਜਿੰਦ ਜਾਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਤਾਂ ਉਹ ਮਾਂ ਵਾਂਗ ਸੇਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ । ਪਰ ਅਖੌਤੀ ਪੱਤਰਕਾਰ ਹਕੀਕਤਾਂ ਤੋਂ ਮੁਨਕਰ ਹੋਕੇ ਸਿਰਫ ਖਬਰ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਹੀ ਧੜਾਧੜ ਖਬਰਾਂ ਬਣਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਕਿਸਾਨ ਆਗੂਆਂ ਦਾ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਦਾ ਅਮਲ ਘੱਟ ਪਰ ਸਰਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਤੋਂ ਸਹੂਲਤਾਂ ਵੱਧ ਲੈਣ ਵੱਲ ਰੁਝਾਨ ਜਿਆਦਾ ਹੈ ਇਸ ਕਾਰਨ ਉਹ ਇਸ ਪਰਾਪੇਗੰਡਾਂ ਮੁਹਿੰਮ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਵੱਲ ਘੱਟ ਹੀ ਧਿਆਨ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਕਿਸਾਨੀ ਹਕੀਕਤਾਂ ਤੋਂ ਕੋਰੀ ਅਫਸਰਸਾਹੀ ਮੀਡੀਆ ਮਹਿੰਮ ਤੋਂ ਪਰਭਾਵਤ ਹੋਕੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਤੇ ਪੁਲਿਸ ਕੇਸ ਬਣਵਾਉਣ ਲੱਗ ਗਈ ਹੈ ਪਰ ਕਿਸਾਨ ਆਗੂ ਕਦੇ ਇੰਹਨਾਂ ਗਰੀਬ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਬਿਆਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧ ਜਿਆਦਾ ਹਨ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਘੱਟ ?
                      ਮੀਡੀਆ ਦਾ ਦੋਹਰਾ ਕਿਰਦਾਰ ਇਸ ਗੱਲ ਨਾਲ ਹੀ ਨੰਗਾਂ ਹੋ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ ਜਾਂ ਇਹ ਉਸਦਾ ਅਣਜਾਣਪੁਣਾਂ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਅਮੀਰ ਵਰਗ ਦੁਆਰਾ ਆਵਾਜਾਈ ਦੇ ਮਸੀਨੀ ਸਾਧਨਾਂ ਦੀ ਅੰਨੀ ਵਰਤੋਂ ਦੁਆਰਾਂ ਫੈਲਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਪਰਦੂਸਣ ਦੀ ਗੱਲ ਘੱਟ ਹੀ ਕਰਦਾ ਹੈ । ਭੱਠਿਆਂ ,ਫੈਕਟਰੀਆਂ, ਮਨੋਰੰਜਨ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਪਰੋਗਰਾਮਾਂ ਦਾ ਪਰਦੂਸਣ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਦਿਸ ਰਿਹਾ ਮੀਡੀਆ ਨੂੰ ਜੋ ਕਿ ਹਟਾਇਆ ਅਤੇ ਘਟਾਇਆ ਵੀ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕੋਈ ਘਾਟਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪੈਣ ਲੱਗਿਆ। ਪਰ ਲੁੱਟੀ ਪੁੱਟੀ ਕਿਸਾਨੀ ਜੋ ਦੇਸ ਦਾ ਢਿੱਡ ਵੀ ਭਰਦੀ ਹੈ ਵੱਲੋਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਬਦਲ ਨਾਂ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਪਰਾਲੀ ਜਲਾਉਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਬਦਨਾਮ ਕਰਨ ਤੇ ਵੱਧ ਜੋਰ ਲਾਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਤਬਾਹ ਹੋਈ ਅਤੇ ਕਰਜਾਈ ਕਿਸਾਨੀ ਦੇ ਨਾਲ ਹਮਦਰਦੀ ਦਿਖਾਉਣ ਦੀ ਬਜਾਇ ਉਸਨੂੰ ਦੋਸੀ ਬਣਾਕਿ ਮੂਰਖ ਗਰਦਾਨਣਾਂ ਮੀਡੀਆ ਦੀ ਅਤਿ ਦੀ ਬੇਇਨਸਾਫੀ  ਹੈ।  ਸਮੁੱਚੇ ਸਮਾਜ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਫੈਲਾਏ ਪਰਦੂਸਣ ਨੂੰ ਹਰਿਆਵਲ ਪੈਦਾ ਕਰਕੇ ਇਸ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ  ਵਾਲਾ ਸਿਰਫ ਕਿਸਾਨ ਹੀ ਹੈ ਜਿਸ ਦੀ ਉਸਨੂੰ ਸਾਬਾਸ ਦੇਣੀ ਬਣਦੀ ਹੈ। ਜੇ ਕਿਸਾਨ ਫਸਲਾਂ ਨਾਲ ਹਰਿਆਵਲ ਨਾਂ ਪੈਦਾ ਕਰੇ ਤਾਂ ਹਜਾਰਾਂ ਗੁਣਾਂ ਪਰਦੂਸਣ ਵੱਧ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਧਰਤੀ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਇਲਾਕੇ ਦੁਬਾਰਾ ਬੰਜਰ ਅਤੇ ਬਾਂਝ ਬਣ ਜਾਣਗੇ। ਉਦਯੋਗਿਕ ਪਰਦੂਸਣ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਪਰ ਸਾਬਾਸੇ ਕਿਸਾਨ ਵਰਗ ਦੇ ਜੋ ਅਮੀਰ ਉਦਯੋਗਪਤੀਆਂ ਦੇ ਅਤੇ ਅਮੀਰਾਂ ਦੇ ਤੇਲ ਰਾਂਹੀ ਫੇਲਾਏ ਪਰਦੂਸਣ ਨੂੰ ਫਸਲੀ ਹਰਿਆਵਲ ਨਾਲ ਦੂਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਅੰਨ ਵੀ ਮੁਹੱਈਆ ਕਰਵਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕਾਸ਼ ਮੀਡੀਆ ਅਤੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਇਸ ਨੂੰ ਸਮਝਣ?
              ਸਾਡੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨੂੰ ਬਿਬੇਕ ਬੁੱਧੀ ਤੋਂ ਕੰਮ ਲੈਦਿਆਂ ਹਕੀਕਤਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।  ਉਹਨਾਂ ਹਲਾਤਾਂ ਵੱਲ ਵਿਸੇਸ ਧਿਆਨ ਦੇਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਿੰਹਨਾਂ ਕਾਰਨ ਕਿਸਾਨ ਦੀ ਇਹ ਮਜਬੂਰੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜੇ ਸਾਡੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ  ਮਸੀਨੀ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਖੇਤ ਵਿਚਲੀ ਰਹਿੰਦ ਖੂੰਹਦ ਨੂੰ ਸਮੇਟਣ ਵਾਲੀਆਂ ਮਸੀਨਾਂ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਕਰਵਾ ਸਕੀਆਂ ਤਾਂ ਇਹ ਦੋਸ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦਾ ਹੈ ਨਾਂ ਕਿ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦਾ। ਜਦ ਸਰਕਾਰਾਂ ਝੋਨੇ ਕਣਕ ਦੀ ਕਟਾਈ ਅਤੇ ਕਢਾਈ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਮਸੀਨਾਂ ਨੂੰ ਮਨਜੂਰੀ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਹੀ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੀਆਂ ਤਦ ਪਹਿਲਾਂ ਇੰਹਨਾਂ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਰਹਿੰਦ ਖੂੰਹਦ ਨੂੰ ਸਮੇਟਣ ਦਾ ਹੱਲ ਸੋਚਦੀਆਂ। ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਵਿਭਾਗ ਅਤੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਮਾਹਰ ਕਿਸਾਨ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਦੋਸੀ ਹਨ ਜੋ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਖਤਰਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣਾਂ ਹੀ ਭੁੱਲ ਗਏ ਹਨ । ਸਰਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਮਾਹਰਾਂ ਤੇ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਜਹਿਰ ਦੀ ਅੰਨੇਵਾਹ ਸਿਫਾਰਸਾਂ ਨੇ ਸਾਰੇ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਕੈਂਸਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਭਿਆਨਕ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦੀ ਲਪੇਟ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਖੜਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਦਾ ਦੋਸ ਵੀ ਕਿਸਾਨ ਸਿਰ ਮੜਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਅੰਨੇਵਾਹ ਕੀਟਨਾਸਕਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂਕਿ ਇਸ ਦੀ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਹੈ । ਇਹ ਯੂਨੀ ਵਰਸਿਟੀ ਅਤੇ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਦੇ ਅਖੌਤੀ ਮਾਹਰਾਂ ,ਅਤੇ ਅਫਸਰਸਾਹੀ ਦੇ ਗਲਤ ਪਰਚਾਰ ਕਾਰਨ ਹੈ । ਸੋ ਦੋਸੀ ਸਰਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਮੁਲਾਜਮ ਹਨ ਪਰ ਦੋਸੀ ਕਿਸਾਨ ਗਰਦਾਨਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਕਿਸਾਨ ਸੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਨਾਂ ਜਹਿਰਾਂ ਵਰਤਦਾ ਸੀ ਨਾਂ ਹੀ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਅੱਗ ਲਾਉਂਦਾਂ ਸੀ । ਇਹ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਸਰਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਉਦਯੋਗਪਤੀਆਂ ਦੀ ਸਾਂਝੀ ਨੀਤੀ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਦੇ ਮਾਹਰ ਵੀ ਭਾਈਵਾਲ ਸਨ । ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਰਲਕੇ ਕਿਸਾਨ ਨੂੰ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਕਿ ਮਸੀਨਰੀ ਦੀ ਅੰਨੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰੇ ਮਨੁੱਖੀ ਕਾਮੇ ਵਿਹਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਜਦਕਿ ਕਿਸਾਨ ਅਤੇ ਮਜਦੂਰ ਪਹਿਲਾਂ ਰਲਕੇ ਖੇਤੀ ਕਰਨ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੰਦੇ ਸਨ । ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਮਨੁੱਖ ਹੱਥਾਂ ਦੀਆਂ ਵਰਤੋਂ ਵਾਲੀਆਂ ਨਰਮੇ ਕਪਾਹਾਂ ,ਬਾਜਰਿਆਂ ,ਸਰੋਆਂ ਵਰਗੀਆਂ ਫਸਲਾਂ ਦੀ ਪੁਸਤਪਨਾਹੀ ਛੱਡਕੇ ਕਣਕ ਝੋਨਿਆਂ ਦੀ ਪੁਸਤ ਪਨਾਹੀ ਕੀਤੀ  ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਕਿਸਾਨ ਦੀ ਅੱਜ ਦੀਆਂ ਇਹ ਮਜਬੂਰੀਆਂ ਬਣੀਆਂ। ਕਿਸਾਨ ਕੋਈ ਮੂਰਖ ਜਾਂ ਬੇਅਕਲ ਨਹੀਂ ਜੋ ਆਪਣੇ ਹੱਥੀ ਆਪਣੀ ਧਰਤੀ ਆਪਣੇ ਪੰਜਾਬ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਭਵਿੱਖ ਖਰਾਬ ਕਰੇ ਇਹ ਸਭ ਸਰਕਾਰੀ ਨੀਤੀਆਂ ਦਾ ਸਿੱਟਾ ਹੈ। ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸਾਨ ਵਰਗ ਤੇ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਸੁੱਟਣ ਦੀ ਬਜਾਇ ਕਿਸਾਨ ਵਰਗ ਨੂੰ ਵਿਸੇਸ ਸਬਸਿਡੀ ਦੇਣ ਦਾ ਪਰਬੰਧ ਕਰਨਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਜੇ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਮੀਡੀਆ ਦੇ ਆਖੇ ਲੱਗਕੇ ਸਰਕਾਰੀ ਅਧਿਕਾਰੀ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰਾਂ ਕਿਸਾਨਾਂ ਤੇ ਜਬਰ ਦਾ ਰਾਹ ਫੜਨਗੀਆਂ ਤਦ ਇਹ ਕਿਸਾਨ ਵਰਗ ਤੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਜੁਲਮ ਹੋਵੇਗਾ। ਕੀ ਮੀਡੀਆ ਅਤੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਸਹੀ ਅਤੇ ਗਲਤ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਕਰਨਗੇ? ਕਾਸ਼ ਕੋਈ ਸੱਚ ਨੂੰ ਸਮਝੇ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸਹੀ ਮੱਤ ਦੇਵੇ । ਆਉ ਕਿਸਾਨ ਵਰਗ ਨੂੰ ਬਦਨਾਮ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਇ ਅਸਲ ਕਾਰਨਾਂ ਦੀ ਪੜਤਾਲ ਕਰੀਏ।
                   ਗੁਰਚਰਨ ਪੱਖੋਕਲਾਂ    941777245       gspkho@gmail.com

ਰਿਜਰਵਰੇਸਨ ਦੇ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬ ਰਿਹਾ ਹਿੰਦੋਸਤਾਨ

 
ਦੇਸ ਨੂੰ ਅਜਾਦ ਹੋਇਆਂ ਭਾਵੇਂ 65 ਸਾਲ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਹਨ ਪਰ ਸਾਡਾ ਦੇਸ ਹਾਲੇ ਵੀ ਰਿਜਵਰੇਸਨ ਦੇ ਨਰਕ ਜਾਲ ਵਿੱਚੋ ਨਿਕਲਣ ਦੇ ਕਾਬਲ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਿਆ । ਅਜਾਦ ਭਾਰਤ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਭਾਵੇਂ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਬਰਾਬਰ ਦੇ ਮੌਕੇ ਪਰਦਾਨ ਕਰਨ ਦੇ ਲੱਖ ਦਮਗਜੇ ਮਾਰੇ ਸਨ ਅਤੇ ਹਿੰਦੋਸਤਾਨ ਨੂੰ ਸਮਾਜਵਾਦ ਦੀਆਂ ਲੀਹਾਂ ਤੇ ਤੋਰਨ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਸਨ ਪਰ ਮੁਲਕ ਵਿੱਚ ਆਰਥਕ ਅਸਮਾਨਤਾ ਨੇ ਉਹ ਮੀਲ ਪੱਥਰ ਗੱਡੇ ਹਨ ਕਿ ਕਿ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਸਮਝਦਾਰ ਲੋਕ ਸਰਮਸਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਕੀ ਸਮਾਜਵਾਦ ਦੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਅਮੀਰ ਹੋਰ ਅਮੀਰ ਹੋਈ ਜਾਵੇ ਅਤੇ ਗਰੀਬ ਰੋਟੀ ਤੋਂ ਵੀ ਮੁਥਾਜ ਹੋਕੇ ਆਤਮਹੱਤਿਆ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਵੇ। ਜੇ ਸਮਾਜਵਾਦ ਦੇ ਅਖੌਤੀ ਹਮਾਇਤੀ ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਨੂੰ ਆਮ ਭਾਰਤੀਆਂ ਦੇ ਅੱਜ ਦੇ ਹਲਾਤਾਂ ਦੇ ਦਰਸਨ ਕਰਵਾਏ ਜਾਣ ਤਾਂ ਅੱਜ ਦੇ ਨਹਿਰੂਆਂ ਗਾਂਧੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੁਰਖਿਆਂ ਦੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਨੂੰ ਨਿੰਦਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕੋਈ ਚਾਰਾ ਨਹੀਂ ਬਚਣਾਂ।  ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਅਜਾਦ ਭਾਰਤ ਦੇ ਸੁਰੂਆਤ ਦੌਰ ਦੇ ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਦੇ ਨਾਅਰੇ ਤਾਂ ਜਰੂਰ ਸਮਾਜਵਾਦ ਦੇ ਸਨ ਪਰ ਨੀਤੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਅਮੀਰ ਅਤੇ ਲੁਟੇਰੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਹੱਕ ਦੀਆਂ ਸਨ। ਜੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਗਰੀਬਾਂ ਨੂੰ ਬਰਾਬਰ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਤਾਂ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀਆਂ ਦੇ ਹਲਾਤ ਅੱਜ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੋਣੇ ਸਨ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਗੋਰੇ ਅੰਗਰੇਜਾਂ ਤੋਂ ਸੱਤਾ ਸੰਭਾਲਣ ਵਾਲੇ ਕੋਈ ਆਮ ਭਾਰਤੀਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਨਿੱਧ ਨਹੀਂ ਸਨ ਬਲਕਿ ਉਹ ਤਾਂ ਅਮੀਰਾਂ ਅਤੇ ਲੁਟੇਰੀਆਂ ਮਲਟੀਨੈਸਨਲ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧ ਕਾਲੇ ਅੰਗਰੇਜ ਹੀ ਸਨ । ਜੇ ਕੋਈ ਆਮ ਭਾਰਤੀਆਂ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧ ਸੀ ਵੀ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਅਵਾਜ ਨਗਾਰਖਾਨੇ ਵਿੱਚ ਤੂਤੀ ਦੇ ਸਮਾਨ ਦੱਬਕੇ ਰਹਿ ਗਈ। ਅਮੀਰਾਂ ਦੇ ਪੱਖ ਵਿੱਚ ਬਣਨ ਵਾਲੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਨੇ ਜਦ ਆਮ ਭਾਰਤੀਆਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ ਦਿਖਾਉਣੀ ਸੁਰੂ ਕੀਤੀ ਤਦ  ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਹੋਣਾਂ ਲਾਜਮੀ ਸੀ  ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ ਤੇ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਰਿਜਰਵਰੇਸਨ ਦਾ ਸੱਪ ਆਪਣੀ ਪਟਾਰੀ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਢਣਾਂ ਸੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਸੱਪ ਦੇ ਨਾਲ ਸਾਡੇ ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਨੇ ਕਈ ਤਰਾਂ ਦੇ ਡੰਗ ਚਲਾਏ ਜੋ ਆਮ ਭਾਰਤੀਆਂ ਦੇ ਪਿੰਡੇਂ ਤੇ ਅੱਜ ਵੀ ਅਨੇਕਾਂ ਕਾਲੇ ਨੀਲੇ ਦਾਗ ਪਾਈ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਪਹਿਲਾ ਡੰਗ ਤਾਂ ਇਸਦਾ ਇਹ ਵੱਜਿਆ ਕਿ ਇਸ ਸੱਪ ਦੇ ਨਾਲ ਆਮ ਲੋਕ ਧੜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡੇ ਜਾਣ ਲੱਗੇ ਜਿਸ ਨਾਲ ਪਾੜੋ ਤੇ ਰਾਜ ਕਰੋ ਦੀ ਨੀਤੀ ਵੀ ਜੁੜੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਰਾਜਨੀਤਕ ਸਿਸਟਮ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਅਖੌਤੀ ਆਗੂ ਸਿਰਫ ਆਪਣੇ ਸਿਪਾਹ ਸਿਲਾਰਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਬਣਨ ਦਿੰਦਾਂ ਹੈ ਜਿਹਨਾਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪਾੜਨ ਵਾਲੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਦਾ ਡਟ ਕੇ ਸਮੱਰਥਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਪਰਚਾਰਿਆ ਕਿ ਇਸ ਰਿਜਰਵਰੇਸਨ ਦੀ ਨੀਤੀ ਨਾਲ ਅਨੇਕਾਂ ਜਾਤੀਆਂ ਅਤੇ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀਆਂ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਅਤੇ ਮੁਕਤੀ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ ਪਰ ਇਹਨਾਂ ਨੀਤੀਆਂ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਤਾਂ ਸਿਫਰ ਹੀ ਨਿਕਲਣਾਂ ਸੀ  ਇਸ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਜਾਤੀ ਜਾਂ ਘੱਟਗਿਣਤੀ ਦਾ ਕੋਈ ਫਾਇਦਾ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ । ਹਾਂ ਅਮੀਰ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਭਾਈਵਾਲ  ਜਗਜੀਵਨ ਰਾਮ ਤੋਂ ਲੈਕੇ  ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਕੌਮਾਂ ਦੇ ਗਦਾਰ ਆਗੂ ਸਰਕਾਰੀ ਫਾਇਦੇ ਜਰੂਰ ਲੈਂਦੇ ਰਹੇ ਅਤੇ ਅੱਜ ਵੀ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਵਾਰਿਸ ਇਸੇ ਪੌੜੀ ਤੇ ਚੜਕੇ  ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਉੱਚ ਅਹੁਦਿਆਂ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਸਾਮਲ ਹੋਏ ਬੈਠੇ ਹਨ।  ਜਦਕਿ ਅਸਲ ਗਰੀਬ ਲੋਕ ਜੋ ਰਿਆਇਤਾਂ ਦੇ ਹੱਕਦਾਰ ਸਨ ਅੱਜ ਵੀ ਸਰਕਾਰਾਂ ਅਮੀਰਾਂ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਭਾਈਵਾਲਾਂ ਦੇ ਗੁਲਾਮ ਹਨ। ਜੇ ਸਰਕਾਰਾਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਹੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉੱਚਾ ਚੁੱਕਣਾਂ ਚਾਹੁੰਦੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਤਾਂ ਦੇਸ ਦੀ ਅਜਾਦੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ 30 ਕੁ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹਰ ਨਾਗਰਿਕ ਨੂੰ ਰੋਜਗਾਰ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ ਕਰਨ ਦੇ ਸਮਾਨ ਮੌਕੇ ਦੇ ਦਿੰਦੀਆਂ ਪਰ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਤਾਂ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਤੋਂ ਵੀ ਤਰਸਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਜੇ ਹਰ ਇੱਕ ਨੂੰ ਵਿੱਦਿਆ ਦੇ ਸਮਾਨ ਮੌਕੇ ਦਿੱਤੇ ਜਾਣ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਰਿਜਰਵਰੇਸਨ ਮੰਗਣ ਦੀ ਨਾਂ ਲੋੜ ਹੋਵੇਗੀ ਅਤੇ ਨਾਂ ਹੀ ਦੇਣੀ ਪਵੇਗੀ । ਕਿਸੇ ਉੱਚ ਜਾਤੀ ਦੇ ਗਰੀਬ ਨੂੰ ਯੋਗਤਾ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਉੱਚ ਜਾਤੀ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਤਰਸਣਾਂ ਨਹੀਂ ਪਵੇਗਾ।
             ਜਦ ਸਰਕਾਰਾਂ ਆਪਣੇ ਝੂਠੇ ਵਾਅਦੇ ਪੂਰੇ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਕਿਨਾਰਾ ਕਰ ਜਾਣ ਫਿਰ ਹੀ ਝੂਠੇ ਨਵੇਂ ਵਾਅਦੇ ਕਰਕੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਗੁੰਮਰਾਹ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਸਮਾਜ ਦਾ ਦੁਖਾਂਤਕ ਪੱਖ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜਦ ਸਮਾਜ ਦਾ ਸਮਝਦਾਰ ਵਰਗ ਵੀ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਚੱਕਰਵਿਯੂ ਵਿੱਚ ਫਸ ਜਾਵੇ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਇਨਸਾਫ ਦੀ ਥਾਂ ਤੇ ਰਿਜਵਰੇਸਨ ਨਾਂ ਦੇ ਜਿੰਨ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨ ਲੱਗ ਜਾਵੇ ਤਦ ਇਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਗਲਤ ਸਮਾਜ ਦੀ ਨੀਂਹ ਰੱਖਣ ਸਮਾਨ ਹੈ। । ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਧਾਰਮਿਕ ਫਿਰਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਰਕਾਰੀ ਤੌਰ ਤੇ ਘੱਟਗਿਣਤੀ ਜਾਂ ਵੱਧਗਿਣਤੀ ਦਾ ਸਰਟੀਫਿਕੇਟ ਦੇਕੇ ਨਾਂ ਤਾਂ ਵਿਸੇਸ ਹੱਕ ਦੇਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ ਨਾਂ ਹੀ ਹੱਕ ਖੋਹਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਰਿਜਰਵਰੇਸਨ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਜਦ ਕੋਈ 90% ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਵਾਲਾ 60% ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਵਾਲੇ ਤੋਂ ਮਾਰ ਖਾ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ ਤਦ ਉਸਦੀ ਜਮੀਰ ਅਤੇ ਖੁਦਾ ਹੀ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਕੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ।  ਜਦ ਕਿਸੇ ਗਰੀਬ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨੂੰ ਧਾਰਮਿੱਕ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਵਜੀਫੇ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲੈਂਦਾਂ ਹੈ ਤਦ ਇਸ ਸਹੂਲਤ ਤੋਂ ਰਹਿੋ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਦੂਸਰਾ  ਵੱਧ ਗਿਣਤੀ ਵਾਲਾ ਗਰੀਬ ਵਿਦਿਆਂਰਥੀ ਕੀ ਸੋਚਦਾ ਹੈ । ਕੀ ਗਰੀਬੀ ਦਾ ਪੈਮਾਨਾ ਵੀ ਧਾਰਮਿਕ ਗਿਣਤੀਆਂ ਦਾ ਮੁਥਾਜ ਹੈ। ਗਰੀਬ ਕੋਈ ਵੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਧਰਮ ਦਾ ਹੋਵੇ ਬਰਾਬਰ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ। ਦਿੱਲੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਅਤੇ ਰਾਜ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀਆਂ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਮੰਤਰਾਲੇ ਵਿਭਾਗ ਬਣਾ ਰੱਖੇ ਹਨ ਪਰ ਇਹ ਬਣਾਏ ਤਾਂ ਗਰੀਬੀ  ਅਤੇ ਅਮੀਰੀ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਜਾਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਗਰੀਬ ਤਾਂ ਗਰੀਬ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ ਉਸਦਾ ਧਰਮ ਨਾਲ ਕੀ ਸਬੰਧ ਪਰ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਤਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪਾੜਨਾਂ ਹੈ ਅਤੇ ਲੜਾਉਣਾਂ ਹੈ। ਲੋਕਾਂ ਅਤੇ ਸਮਝਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਾਲੇ ਅੰਗਰੇਜ ਅਤੇ ਗੋਰੇ ਅੰਗਰੇਜ ਦੀ ਨੀਤੀ ਤਾਂ ਇੱਕੋ ਹੀ ਹੈ। ਰਿਜਰਵਰੇਸਨ ਦੇਣ ਦਾ ਪੈਮਾਨਾਂ ਜਾਤ ਜਾਂ ਧਰਮ ਕਦਾਚਿੱਤ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਆਰਥਿਕ ਹਾਲਾਤਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਜਰੂਰ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।  ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਮੋਹਰੇ ਲੋਕ ਤਾਂ ਜਰੂਰ ਜਾਤ ਜਾਂ ਧਰਮ ਅਧਾਰ ਤੇ ਰਿਜਰਵਰੇਸਨ ਮੰਗ ਸਕਦੇ ਹਨ ਪਰ ਸਮਝਦਾਰ ਲੋਕ ਅਤੇ ਲੇਖਕਾਂ ਨੂੰ ਕਦਾਚਿੱਤ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵੰਡਣ ਅਤੇ ਲੜਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਦਾ ਸਮੱਰਥਨ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਰਿਜਰਵਰੇਸਨ ਹੀ ਕਿਉਂ ਨਾਂ ਹੋਵੇ। ਨੌਕਰੀਆਂ , ਵਿੱਦਿਆ , ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਤਰਾਂ ਦੀ ਵੀ ਰਿਜਰਵਰੇਸਨ ਦੇਣੀ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦਾ ਹੱਕ ਮਾਰਨਾਂ ਹੈ। ਲੋਕਤੰਤਰ ਵਿੱਚ ਚੋਣਾਂ ਦੌਰਾਨ ਸੀਟਾਂ ਰਿਜਰਵ ਕਰਨਾਂ ਵੀ ਇੱਕ ਵਿਸੇਸ ਫਿਰਕੇ ਨੂੰ ਹੱਕ ਦੇਕੇ ਬਾਕੀ 90% ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲੋਕਤੰਤਰ ਵਿੱਚ ਚੋਣ ਲੜਨ ਤੋਂ ਰੋਕ ਦੇਣਾਂ ਵੀ ਇੱਕ ਗਲਤ ਕਦਮ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ। ਪੰਚਾਇਤੀ ਚੋਣਾਂ ਦੌਰਾਨ ਜਦ ਕੋਈ ਪਿੰਡ ਜੇ ਜਰਨਲ ਵਰਗ ਤਾਂ ਹਰ ਕੋਈ ਇਸਤਰੀ ਪੁਰਸ, ਪਛੜੀਆਂ ਸਰੇਣੀਆਂ ਰਿਜਰਵ ਸਰੇਣੀਆਂ ਸਭ ਹਿੱਸਾ ਲੈ ਸਕਦੇ ਹਨ ਪਰ ਜਦ ਇਹ ਇਸਤਰੀ ਉਹ ਵੀ ਰਿਜਰਵ ਤਦ ਜਰਨਲ ਵਰਗ ਦੇ 50% ਅਤੇ ਰਿਜਰਵ ਵਰਗ ਦੇ 25% ਪੁਰਸ ਵੀ ਲੋਕਤੰਤਰ ਵਿੱਚ ਚੋਣ ਲੜਨ ਦੇ ਅਯੋਗ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਮਜਾਕ ਕੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਰਿਜਰਵਰੇਸਨ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ 75% ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲੋਕਤੰਤਰੀ ਸਿਸਟਮ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਹੀ ਖਾਰਜ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ। ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਨੌਕਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਯੋਗਤਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਰਿਜਰਵਰੇਸਨ ਦੇਣਾਂ ਵੀ ਸਮਾਜ ਦੇ ਵੱਡੇ ਹਿੱਸੇ ਨਾਲ ਬੇਇਨਸਾਫੀ ਹੈ। ਸਮਾਨਤ ਵਾਲੇ ਸਮਾਜਵਾਦੀ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਵਿਕਾਸ ਕਰਨ ਦੇ ਮੌਕੇ ਮੁਹੱਈਆਂ ਕਰਵਾਏ ਜਾਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ ਨਾਂ ਕਿ ਅਯੋਗ ਅਤੇ ਘੱਟ ਸਮੱਰਥਾ ਅਤੇ ਘੱਟ ਯੋਗਤਾ ਨੂੰ ਪਹਿਲ ਦੇਕੇ ਸਮਾਜ ਅਤੇ ਸਿਸਟਮ ਦਾ ਬੇੜਾ ਬਿਠਾਉਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ । ਹੁਣ ਵਕਤ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਸਰਕਾਰਾਂ ਸਮਾਜ ਦੇ ਹਰ ਵਰਗ ਨੂੰ ਸਮਾਨ ਸਹੂਲਤਾਂ ਮੁਹੱਈਆਂ ਕਰਵਾਏ ਅਤੇ ਰਿਜਰਵਰੇਸਨ ਦੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪਾੜੋ ਤੇ ਰਾਜਕਰੋ ਦੀ ਨੀਤੀ ਬੰਦ ਕਰ ਦੇਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਸਮਾਜ ਦੇ ਵੱਡੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਅਤੇ ਲੇਖਕਾਂ ਬੁੱਧੀਜੀਵੀਆਂ ਨੂੰ ਇਸਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
 ਗੁਰਚਰਨ ਪੱਖੋਕਲਾਂ 941777245       gspkho@gmail.com

ਇਸਤਰੀ ਨੂੰ ਬਰਾਬਰਤਾ ਨਹੀਂ ਸੁਰੱਖਿਆ ਤੇ ਸਨਮਾਨ ਦਿਉ।

     
          ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਕੋਈ ਵੀ ਗੱਲ ਕਦੇ ਮੋੜੀ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੀ ਕਾਦਰ ਨੇ ਕੁਦਰਤ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮਰਜੀ ਅਤੇ ਅਪਣੇ ਸਿਧਾਤਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਹੀ ਰਚਨਾਂ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਇਸ ਕੁਦਰਤ ਵਿੱਚ ਜੋ ਕੁੱਝ ਵੀ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਹੈ ਸਭ ਕੁੱਝ ਹੀ ਮਹਾਨ ਹੈ ਨਾਂ ਕੋਈ ਛੋਟਾ ਹੈ ਨਾਂ ਵੱਡਾ ਹੈ। ਹਰ ਬਣੀ ਹੋਈ ਕਿਰਤ ਨੂੰ ਦੂਸਰੀਆਂ ਕਿਰਤਾਂ ਨਾਲ ਮੇਲ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ । ਜਦ ਅਸੀਂ ਇਸਤਰੀ ਅਤੇ ਪੁਰਸ ਨੂੰ ਬਰਾਬਰ ਦੱਸਣ ਦੀ ਝੂਠੀ ਕੋਸਿਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਤਦ ਵੀ ਅਸੀਂ ਖੁਦ ਹੀ ਬੌਣੇ ਸਾਬਤ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ਕਿਉਕਿ ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਜੋ ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਨੂੰ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲ ਮੇਲ ਕੇ ਦੇਖਣਾਂ ਹੀ ਮੂਰਖਤਾ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੇਖਕ ਅਤੇ ਲੋਕ ਇਸਤਰੀ ਪੁਰਸ ਨੂੰ ਬਰਾਬਰ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ ਧਾਰਮਿਕ ਗਰੰਥਾਂ ਦੀ ਮਨਮੱਤੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਨ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਵਿੱਚ ਇਸਤਰੀ ਜਾਤ ਨੂੰ ਸਨਮਾਨ ਦੇਣ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਨੂੰ ਬਰਾਬਰਤਾ ਪਰਚਾਰਨ ਤੱਕ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ਜਦ ਕਿ ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਵਿੱਚ ਕਿਧਰੇ ਵੀ ਇਸਤਰੀ ਨੂੰ ਪੁਰਸ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਬਲਕਿ ਸੁਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਸਨਮਾਨ ਜਰੂਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਦਾ ਮਹਾਨ ਸਲੋਕ  ਸੋ ਕਿਉਂ ਮੰਦਾਂ ਆਖੀਐ ਜਿਤੁ ਜੰਮੈ ਰਾਜਾਨ ਦਾ ਭਾਵ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਇਸਤਰੀ ਨੇ ਰਾਜਿਆਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਉਸ ਇਸਤਰੀ ਨੂੰ ਮੰਦਾਂ ਨ ਆਖੋ ਪਰ ਇਸ ਸਲੋਕ ਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਇਸਤਰੀ ਪੁਰਸ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹੈ ।ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਦੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸਤਰੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੁਰਸ ਸਾਥੀ ਦੇ ਹੁਕਮ ਅਤੇ ਆਗਿਆ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਨੂੰ ਕਹਿਕੇ ਵੀ ਕੋਈ ਇਸਤਰੀ ਜਾਤੀ ਦਾ ਅਪਮਾਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਬਲਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸ ਦਾ ਧਰਮ ਯਾਦ ਕਰਾਇਆ ਹੈ ਆਪ ਗਵਾਈਐ ਤਾਂ ਸਹੁ (ਪਤੀ) ਪਾਈਐ ਅਵਰ ਕੈਸੀ ਚਤੁਰਾਈ ਦੇ ਸਲੋਕ ਅਨੁਸਾਰ ਹੇ ਇਸਤਰੀ ਤੂੰ ਆਪਣਾਂ ਆਪ ਗਵਾਕਿ ਹੀ ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਪਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਪਾਉਣ ਲਈ ਹਰ ਇੱਕ ਨੂੰ ਆਪਣਾਂ ਆਪ ਗਵਾਉਣਾਂ ਪੈਂਦਾਂ ਹੈ।ਖਸਮ ਨਾਲ ਬਰਾਬਰੀ ਨਾਂ ਕਰਨ ਦੀ ਨਸੀਹਤ ਵੀ ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਅਤੇ ਹੋਰ ਧਾਰਮਿਕ ਗਰੰਥ ਕਰਦੇ ਹਨ।ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਜਦ ਅਸੀਂ ਦੂਸਰੇ ਧਰਮਾਂ ਦੇ ਗਰੰਥਾਂ ਨੂੰ ਜਦ ਨਿੰਦਣਾਂ ਸੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸਤਰੀ ਨੂੰ ਦੂਜੇ ਦਰਜੇ ਤੇ ਕਿਉਂ ਰੱਖਿਆ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਅਸਲੀਅਤ ਹੈ ਪਰ ਅਸੀਂ ਇਸ ਅਸਲੀਅਤ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰਨਾਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ । ਨਰ ਅਤੇ ਮਾਦਾ ਵਿੱਚ ਕੁਦਰਤ ਵੱਲੋਂ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਫਰਕ ਰੱਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ । ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਹਰ ਪਸੂ ,ਪੰਛੀ ਆਦਿ ਵਿੱਚ ਨਰ ਜਾਤੀ ਹਮੇਸਾਂ ਤਕੜੀ ਅਤੇ ਮਾਦਾ ਜਾਤੀ ਨੂੰ ਕਮਜੋਰ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਗੁਣ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਹਨ ਜਿੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਮਾਦਾ ਜਾਤੀ ਨੂੰ ਹੀ ਪਹਿਲ ਹੈ ਪਰ ਨਰ ਜਾਤੀ ਨੂੰ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ ਤੇ ਤਾਕਤਵਰ ਕਰਕੇ ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਨਰ ਨੂੰ ਸਰਦਾਰੀ ਬਖਸੀ ਹੈ। ਪਰ ਮਨੁੱਖੀ ਨਰ ਜਾਤੀ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਲੋਕ ਮਾਦਾ ਜਾਤੀ ਨੂੰ ਹੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਝੂਠੀ ਬਰਾਬਰਤਾ ਦੇਣ ਦਾ ਰਾਗ ਅਲਾਪਦੇ ਹਨ ਬਜਾਇ ਉਸਦੇ ਜਰੂਰੀ ਅਧਿਕਾਰ ਦੇਣ ਦੇ।
                  ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਚਿਤਰ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਜਿਸ ਅਨੁਸਾਰ ਨਰ ਜਾਤੀ ਨੂੰ ਉੱਚਤਮ ਦਰਜਾ ਦਿੱਤਾ ਹੀ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿਉਂਕਿ ਨਰ ਜਾਤੀ ਵਿੱਚ ਹੀ ਵਿਗਿਆਨਕ ਤੌਰ ਤੇ ਨਰ ਅਤੇ ਮਾਦਾ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਦੀ ਤਾਕਤ ਹੈ ਭਾਵ ਐਕਸ ਅਤੇ ਵਾਈ ਕਰੋਮੋਸੋਮ ਸਿਰਫ ਨਰ ਜਾਤੀ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਦ ਕਿ ਮਾਦਾ ਜਾਤੀ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਵਾਈ ਕਰੋਮੋਸੋਮ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਿਰਫ ਮਾਦਾ ਜਾਤੀ ਹੀ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ । ਜੇ ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਮਾਦਾ ਜਾਤੀ ਨੂੰ ਬਰਾਬਰ ਰੱਖਣਾਂ ਹੁੰਦਾਂ ਤਦ ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਮਾਦਾ ਜਾਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਇਹ ਗੁਣ ਦੇ ਦੇਣਾਂ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਖੁਦ ਹੀ ਰਚਣਹਾਰੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਪਰ ਆਪਣਾਂ ਸੰਸਾਰ ਸਿਰਜਣ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਨਰ ਜਾਤੀ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਕੇ ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਦੂਸਰਾ ਦਰਜਾ ਹੀ ਦਿੱਤਾ ਹੈ  ।ਮਾਦਾ ਜਾਤੀ ਦਾ ਮਹਾਨ ਗੁਣ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਧਰਤੀ ਦੀ ਤਾਕਤ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਭਾਵ ਇਸਤਰੀ ਦੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਉਪਜਾਉਣ ਦੀ ਤਾਕਤ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਵਿੱਚ ਉਪਜਣ ਵਾਲੇ ਨਰ ਮਾਦਾ ਦਾ ਬੀਜ ਸੂਰਜ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਗੁਣਾਂ ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਨਰ ਜਾਤੀ ਕੋਲ ਹੀ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ। ਆਯੁਰਵੈਦਿਕ ਦੇ ਸਿਧਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦਾ ਵਿਸਥਾਰ ਸਹਿੱਤ ਵਰਣਨ ਪੜਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।ਧਰਤੀ ਕਿੰਨੀ ਵੀ ਜਰਖੇਜ ਕਿਉਂ ਨਾਂ ਹੋਵੇ ਸੂਰਜੀ ਧੁੱਪ ਤੇ ਪਾਣੀ ਬਿਨਾਂ ਬਾਂਝ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ।ਮਾਦਾ ਜਾਤੀ ਦੀ ਜਮੀਨ ਨੂੰ ਜਿੰਨਾਂ ਚਿਰ ਨਰ ਜਾਤੀ ਦੀ ਗਰਮੀ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ ਤਦ ਤੱਕ ਇਹ ਬਾਂਝ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਸੋ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਸਿਧਾਤਾਂ ਦਾ ਸੂਖਮ ਵਿਗਿਆਨ  ਕਦੇ ਵੀ ਹਰਾਇਆ ਨਹੀ ਜਾ ਸਕਦਾ ਅਤੇ ਨਾਂ ਹੀ ਖਤਮ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਵਰਤਮਾਨ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਇਸਤਰੀ ਪੁਰਸ ਨੂੰ ਬਰਾਬਰਤਾ ਦੀ ਨਹੀਂ  ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਜਰੂਰਤਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਇਸਤਰੀ ਜਾਤੀ ਦੀਆਂ ਕੁੱਝ ਵਿਸੇਸ ਜਰੂਰਤਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅੱਜ ਦਾ ਸਮਾਜ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰਾਂ ਅਸਫਲ ਸਾਬਤ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਜਦ ਤੱਕ ਸਰੀਰਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ ਤੇ ਕਮਜੋਰ ਇਸਤਰੀ ਨੂੰ ਕਨੂੰਨੀ ਅਤੇ ਸਮਾਜਕ ਤੌਰ ਤੇ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ਇਸਤਰੀ ਜਾਤੀ ਦੀ ਬੇਪੱਤੀ ਅਤੇ ਲੁੱਟ ਹੁੰਦੀ ਰਹੇਗੀ। ਸੋ ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਦੇ ਉਸ ਸਲੋਕ ਅਨੁਸਾਰ ਇਸਤਰੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਿਆ ਜਾਣਾਂ ਜਰੂਰੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਤਰੀ ਜਾਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣਾਂ ਧਰਮ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਕਿ ਉਸਦੀ ਮੁਕਤੀ ਵੀ ਨਰ ਜਾਤੀ ਦੇ ਸੰਗ ਰਹਿਕੇ ਹੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ।
            ਗੁਰਚਰਨ ਪੱਖੋਕਲਾਂ  9417727245
                      

ਸਰਕਾਰੀ ਮੁਲਾਜਮ ਗਰੀਬ ਅਤੇ ਆਮ ਲੋਕ ਅਮੀਰ ਕਿਉਂ?

                            ਸਰਕਾਰੀ ਮੁਲਾਜਮ  ਗਰੀਬ ਅਤੇ ਆਮ ਲੋਕ ਅਮੀਰ ਕਿਉਂ?   ਗੁਰਚਰਨ ਪੱਖੋਕਲਾਂ 9417727245
 ਸਾਡੇ ਲੋਕਤੰਤਰੀ ਦੇਸ ਦੇ ਬਾਬੇ ਆਦਮ ਦਾ ਨਿਰਾਲਾਪਣ ਦੇਖਣ ਲਈ ਜਦ ਵੀ ਨਿਗਾਹ ਮਾਰਦੇ ਹਾਂ ਤਦ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਨਜਰੀਂ ਪੈਂਦਾਂ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਸਾਡੇ ਦੇਸ ਦੀ ਗਰੀਬੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਸਮਝ ਆ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਦੇਸ ਨੂੰ ਚਲਾਓੁਣ ਵਾਲੀ ਅਫਸਰ ਸਾਹੀ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਨੇਤਾ ਨੇ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਸਾਂਝ ਪਾ ਲਈ ਹੈ ਜੋ ਪਿਛਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਸੀ । ਹੁਣ ਸਾਡੇ ਨੇਤਾ ਵੀ ਅਫਸਰਾਂ ਵਾਂਗ ਤਨਖਾਹ ਦਾਰ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਹੁਣ ਸਾਡੇ ਨੇਤਾ ਕੋਈ ਲੋਕ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਮਾਜਸੇਵੀ ਨਹੀਂ  ਰਹੇ ਹੁਣ ਤਾਂ ਇੰਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਤਨਖਾਹਾਂ ਆਪ ਹੀ ਲਵਾ ਲਈਆਂ ਹਨ। ਤਨਖਾਹਾਂ ਤਾਂ ਛੱਡੋ ਪੈਨਸਨਾਂ ਅਤੇ ਸਾਰੀ ਓੁਮਰ  ਲਈ ਇਲਾਜ  ਆਦਿ ਲਈ ਵੀ ਕਾਨੂੰਨ ਬਣਵਾ ਲਏ ਹਨ।  ਅਗਲੀ ਨੀਤੀ ਇਲੈਕਸਨਾਂ ਦਾ ਖਰਚਾ ਵੀ ਸਰਕਾਰੀ ਬਜਟ ਵਿੱਚੋਂ ਹੀ ਲੈਣ ਲਈ ਵੀ ਨੀਂਹਾਂ ਪੁਟਣੀਆਂ ਸੁਰੂ ਕੀਤੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ ਜਿਸ ਲਈ ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਦਾ ਗੁਲਾਮ ਲੇਖਕ ਵਰਗ ਜਨਮੱਤ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਧੜਾਧੜ ਪਰਚਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਚੋਣ ਖਰਚੇ ਕਰਨ ਲਈ ਸਰਕਾਰੀ ਬਜਟ ਰੱਖਣ ਦਾ ਪਰਚਾਰ ਕਰਨ ਦਾ ਕੰਮ ਵੀ ਤਨਖਾਹਦਾਰ ਲੇਖਕ ਵਰਗ  ਵੱਡੀ ਪੱਧਰ ਤੇ ਸੁਰੂ ਕਰ ਰੱਖਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਰੀਆਂ ਸਕੀਮਾਂ ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਦੇ ਗੁਲਾਮ ਮੁਲਾਜਮ ਵਰਗ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਦੀਆਂ ਕਾਢਾਂ ਹਨ ਜੋ ਦਿਨ ਰਾਤ ਰਾਜਨੀਤਕ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਫਾਇਦੇ ਲਈ ਸੋਚਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਨਹੀਂ ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਲੋਕ ਸੇਵਕ ਮੰਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ । ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਨੇਤਾ ਪੱਖੀ ਸੋਚ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਮੁਲਾਜਮ ਵਰਗ ਪ੍ਰਤੀ ਸੋਚਣਾਂ ਸਾਡੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਫਰਜ ਤਾਂ ਫਿਰ ਬਣ ਹੀ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ। ਇਸ ਕਾਰਨ ਹੀ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਨੇਤਾ ਲੋਕ ਇੰਹਨਾਂ ਸਰਕਾਰੀ ਮੁਲਾਜਮਾਂ ਲਈ ਹਰ ਸਾਲ ਮਹਿੰਗਾਈ ਨੂੰ ਅਧਾਰ ਬਣਾਕਿ ਤਨਖਾਹ ਕਮਿਸਨਾਂ ਦਾ ਸਹਾਰਾਂ ਲੈਕੇ ਇਸ ਮੁਲਾਜਮ ਵਰਗ ਨੂੰ ਗੱਫੇ ਦੇਣਾਂ ਆਪਣਾਂ ਧਰਮ ਸਮਝਦੇ ਹਨ।
     ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਦੇਸ ਦਾ ਕਿਰਤੀ ਵਰਗ ਜਿਸ ਦੀ ਆਮਦਨ 2011 ਵਿੱਚ ਜੋ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਹਲਫੀਆ ਬਿਆਨ ਦੇਕੇ ਦੱਸਿਆ ਹੈ ਕਿ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ 26 ਰੁਪਏ ਕਮਾਓੁਣ ਨਾਲ ਅਤੇ ਸਹਿਰੀ ਕਿਰਤੀ ਮਜਦੂਰ 32 ਰੁਪਏ ਕਮਾਓੁਣ ਨਾਲ ਹੀ ਅਮੀਰ ਹੈ।ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਸਰਕਾਰੀ ਮੁਲਾਜਮ ਤਨਖਾਹ ਦੋ ਸੌ ਤੋਂ ਤਿੰਨ  ਹਜਾਰ ਰੋਜਾਨਾ ਤੱਕ ਵੀ ਲੈਂਦਾਂ ਹੋਵੇ ਗਰੀਬ ਹੀ ਮੰਨਿਆਂ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਮੁਲਾਜਮਾਂ ਲੲੀ ਹਰ ਸਾਲ ਤਨਖਾਹ ਕਮਿਸਨ   ਬਣਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿਰਤੀ ਲੋਕ ਭਾਵੇਂ ਖੁਦਕਸੀਆਂ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹੋ ਜਾਵੇ ਓੁਸ ਲਈ ਤਦ ਵੀ ਕੁੱਝ ਸੋਚਣ ਦੀ ਜਰੂਰਤ ਨਹੀਂ ਸਮਝੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਆਮ ਹਿੰਦੋਸਤਾਨੀ ਬੀਹ ਰੁਪਏ ਰੋਜਾਨਾ ਕਮਾਓੁਣ ਵਾਲੇ  ਜਿੰਹਨਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ 40 ਕਰੋੜ ਹੈ ਅਤੇ ਓੁਹਨਾਂ ਲਈ ਕਦੇ ਕੋਈ ਆਮਦਨ ਕਮਿਸਨ ਬਣਾਓੁਣ ਦੀ ਸਿਫਾਰਸ ਸਾਡੀ ਅਫਸਰ ਸਾਹੀ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ। ਸਾਡੀ ਇਸ ਅਫਸਰਸਾਹੀ ਨੂੰ ਮੁਲਾਜਮਾਂ ਦੀ ਗਰੀਬੀ ਤਾਂ ਦਿਸਦੀ ਹੈ ਜੋ ਆਮ ਹਿੰਦੋਸਤਾਨੀ ਨਾਲੋ ਦਸ ਗੁਣਾਂ ਤੋਂ ਦੋਸੌ ਗੁਣਾਂ ਤੱਕ ਵੱਧ ਤਨਖਾਹ ਸਰਕਾਰੀ ਤੌਰ ਤੇ ਲੈਂਦੇ ਹਨ  ਪਰ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਗਰੀਬੀ ਇੰਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਦਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀ। ਸਰਕਾਰੀ ਮੁਲਾਜਮਾਂ ਦਾ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਤਾਂ ਤਨਖਾਹਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਵੀ ਭਿਰਸਟ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਵੀ ਮੋਟੀ ਕਮਾਈ ਕਰਨ ਦੇ ਗੁਰ ਵੀ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਪਰ  ਸਬਰ ਇਸਨੂੰ ਫਿਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾਂ। ਆਮ ਹਿੰਦੋਸਤਾਨੀ ਲਈ ਹਰ ਸਾਲ ਨਵੇਂ ਟੈਕਸ  ਸਿਰਫ ਮੁਲਾਜਮਾਂ ਦੀ ਪੇਟ ਪੂਜਾ ਲਈ ਹੀ ਲਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ ਜਦ ਕਿ ਆਮ ਭਾਰਤੀ ਦਾ ਪੇਟ ਰੋਟੀ ਤੋਂ ਵੀ ਤਰਸਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਆਮ ਹਿੰਦੋਸਤਾਨੀ ਤਾਂ ਸਬਜੀ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਹੀ ਫਲਾਂ ਤੱਕ ਨੂੰ ਖਰੀਦਣ ਵੇਲੇ ਵੀ ਸੋਚਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹੈ । ਦੁੱਧ ਖਰੀਦਣ ਵੇਲੇ ਵੀ ਗਰੀਬ ਤਾਂ ਛੱਡੋ ਮੱਧਵਰਗ ਵੀ ਸਪਰੇਟਾ ਦੁੱਧ ਹੀ ਖਰੀਦਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਸਾਡੇ ਸਰਕਾਰੀ ਮੁਲਾਜਮਾਂ ਨੂੰ ਅਤੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਭਾਰਤੀ ਸਮਾਨ ਖਰੀਦਣਾਂ ਹੀ ਚੰਗਾਂ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ? ਵਿਦੇਸੀ ਸਮਾਨ ਖਰੀਦਣ ਵਾਲੇ ਇਸ ਤਬਕੇ ਦੇ ਲੋਕ ਹਰ ਸਾਲ ਸਰਕਾਰੀ ਬਜਟ ਦਾ 60% ਤੋਂ ਲੈਕੇ 75% ਤੱਕ ਤੇ ਕਬਜਾ ਕਰੀ ਬੈਠੇ ਹਨ । ਦੇਸ ਦੇ ਨੇਤਾ ਅਤੇ ਪਹਿਲਾ ਦਰਜਾ ਮੁਲਾਜਮਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਭਾਰਤੀ ਇਲਾਜ ਕਰਵਾਓੁਣਾਂ ਵੀ ਚੰਗਾਂ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ।ਦੇਸ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਦਸ ਪਰਸੈਂਟ ਵੀ ਪੈਸਾ ਨਹੀਂ ਬਚ ਰਿਹਾ।ਦੇਸ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਨਾਂ ਥੱਲੇ ਸੂਬੇ ਅਤੇ ਸੈਂਟਰ ਹਰ ਸਾਲ ਕਰਜੇ ਦੀਆਂ ਪੰਡਾਂ ਦੇਸ ਵਾਸੀਆਂ ਦੇ ਸਿਰਾਂ ਤੇ ਧਰੀ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਦੇਸ ਦੇ ਰੇਲ ਮਹਿਕਮੇ ਦੀ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਤੌਂ ਲੈਕੇ ਆਮ ਢਾਬੇ ਦੀ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਤੱਕ ਵੀ 12% ਟੈਕਸ ਵਸੂਲਣਾਂ ਸੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆਂ ਹੈ । ਜਿਸ ਦੇਸ ਵਿੱਚ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਤੇ ਵੀ ਟੈਕਸ ਲੱਗ ਚੁੱਕਿਆਂ ਹੋਵੇ ਓੁਸ ਦੇਸ ਦੀ ਅਫਸਰਸਾਹੀ ਨੂੰ ਤਾਂ ਸਭ ਨੂੰ ਨਤਮਸਤਕ  ਹੋ ਹੀ ਜਾਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿਓੁਕਿ ਜਿੰਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਬਣਾਈਆਂ ਵਿਕਾਸ ਯੋਜਨਾਵਾਂ ਨੇ ਦੇਸ ਦੇ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਵੀ  ਖਾਣ ਯੋਗਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡਿਆ ? ਸਾਡੀ ਅਫਸਰ ਸਾਹੀ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਦੀ ਸਾਂਝੀ ਪਰਾਪਤੀ ਹੈ ਕਿ ਦੇਸ ਦੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਅਦਾਰੇ ਤੱਕ ਲੁਟੇਰੇ ਓੁਦਯੋਗਿਕ ਘਰਣਿਆਂ ਤੱਕ ਦੇ ਕਬਜੇ ਵਿੱਚ ਦੇ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਹਨ।
                   ਸਾਡੇ ਦੇਸ ਦਾ ਮੁਲਾਜਮ ਵਰਗ ਹੀ ਦੇਸ ਦੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਦਾ ਸਿਰਜਣਹਾਰ ਹੈ ।ਰਾਜਨੀਤਕ ਲੋਕ ਹਰ ਫੈਸਲਾ ਮੁਲਾਜਮ ਵਰਗ ਰਾਂਹੀਂ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਅੱਜ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮੁਲਾਜਮ ਵਰਗ ਦੀ ਕੋਈ ਜਥੇਬੰਦੀ ਦੱਸੇਗੀ ਕਿ ਮੁਲਾਜਮ ਵਰਗ ਅੈਸ ਕਰਨ ਅਤੇ ਆਮ ਵਿਅਕਤੀ ਤੜਫਨ ਤੱਕ ਕਿਓੁਂ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਹੈ? ਹਰ ਸਾਲ ਮੁਲਾਜਮ ਵਰਗ ਤਨਖਾਹਾਂ ਕਿਓੁਂ ਵਧਵਾ ਲੈਂਦਾਂ ਹੈ ਕੀ ਓੁਹ ਦੇਸ ਦੇ ਆਮ ਵਿਅਕਤੀ ਨਾਲੋਂ ਗਰੀਬ ਹੋ ਗਿਆਂ ਹੈ? ਕੀ ਦੇਸ ਦੀ ਮਹਿੰਗਾਈ ਆਮ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਪਰਭਾਵਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ? ਕੀ ਆਮਦਨ ਦੇਸ ਦੇ ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨਾਗਰਿਕ ਦੀ ਵਧਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਜਾਂ ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਅਤੇ  ਮੁਲਾਜਮ ਵਰਗ ਦੀ? ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਕੁੱਝ ਸਵਾਲਾਂ ਦਾ ਜਵਾਬ ਆਮ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਹੀ ਲੱਭਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ।

ਰਾਜੋਆਣਾਂ ਦੀ ਸਜਾ ਕੀ ਇਤਿਹਾਸ ਦੁਹਰਾਵੇਗੀ ਪਟਿਆਲਾ ਜੇਲ ਦਾ?

ਰਾਜੋਆਣਾਂ ਦੀ ਫਾਂਸੀਂ ਨਾਲ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਸਵਾਲ?
ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਰਾਜੋਆਣਾਂ ਨੇ ਅਦਾਲਤੀ ਢਾਂਚੇ ਤੋਂ ਇਨਸਾਫ ਲੈਣ ਤੋ ਇਨਕਾਰ ਕਰਨ ਨਾਲ ਕਈ ਸਵਾਲ ਖੜੇ ਹੋ ਗਏ ਹਨ ਕਿ ਜੇ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਇਸ ਇਨਸਾਫ ਪਰਬੰਧ ਤੋਂ ਬਾਗੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ ਕੀ ਓੁਸ ਨੂੰ ਸਜਾਇ ਮੌਤ ਦੇਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ? ਕੀ ਜੇ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਰਹਿਮ ਦੀ ਅਪੀਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਕੀ ਓੁਸਨੂੰ ਮਾਫ ਕਰਨ ਦਾ ਰਾਹ ਬੰਦ ਕਰ ਦੇਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ? ਕੀ ਹਿੰਦੋਸਤਾਨੀ ਇਨਸਾਫ ਪਰਬੰਧ ਨੂੰ ਅਦਾਲਤੀ ਸਿਸਟਮ ਤੋਂ ਬਾਗੀ ਹੋ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਲਈ ਸਿਰਫ ਇੱਕਪਾਸੜ ਕਾਰਵਾਈ ਨਾਲ ਹੀ ਦੋਸੀ ਠਹਿਰਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ? ਜਦ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਸਖਤ ਸਜਾ  ਮੌਤ ਦੇਣੀ ਹੋਵੇ ਕੀ ਓੁਹ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਦੀਆਂ ਦਲੀਲਾਂ ਨਾਲ ਦਿੱਤੀ ਜਾਣੀ ਯੋਗ ਬਣਦੀ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ? ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੇ ਅਨੇਕਾਂ ਸਵਾਲ ਓੁੱਠ ਖੜਦੇ ਹਨ ਰਾਜੋਆਣਾਂ ਨੂੰ ਫਾਸੀਂ ਦੇਣ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਨਾਲ। ਸਰਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠਣ ਵਾਲੇ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨੂੰ ਇਸ ਕੇਸ ਤੇ ਫੈਸਲਾ ਲੈਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਿਚਾਰਨਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਆਓੁ ਇਤਹਾਸ ਵਿੱਚ ਹੋਏ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਹੀ ਇੱਕ ਕੇਸ ਨੂੰ ਵਿਚਾਰੀਏ  ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਰਾਜਪਾਲ ਨੇ ਇੱਕ ਇਤਹਾਸਕ ਫੈਸਲਾ ਲੈਂਦਿਆਂ ਇੱਕ ਕੈਦੀ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਰਹਿਮ ਦੀ ਅਰਜੀ ਦੇ ਸਿਰਫ ਜੇਲ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਦੀ ਚਿੱਠੀ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸਜਾਇ ਮੌਤ ਬਦਲ ਦਿੱਤੀ ਸੀ।  
 1969 ਵਿੱਚ ਇੰਦਰ ਸਿੰਘ ਪੱਖੋਕਲਾਂ ਨਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਬੇਗੁਨਾਹ  ਫਕੀਰ ਕੈਦੀ ਇਸ ਜੇਲ ਵਿੱਚ ਲਿਆਦਾਂ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਜਾਇ ਮੌਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ ।  ਓੁਹ ਕੇਸ ਵੀ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੀ ਖੇਡ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸੀ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਆਪਣੇ ਵੱਲੋਂ ਰਾਜਨੀਤਕ ਜੋਰ ਨਾਲ ਇੱਕ ਬੇਗੁਨਾਹ ਨੂੰ ਮੌਤ ਦੀ ਦਹਿਲੀਜ ਤੇ ਲਿਆਂ ਖੜਾ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਓੁਸ ਦਲੇਰ ਇਨਸਾਨ ਨੇ ਵੀ ਸੈਸਨ ਕੋਰਟ ਵਿੱਚ ਸਿਵਾਏ ਇਹ ਕਹਿਣ ਦੇ ਕਿ ਮੈਂ ਕਤਲ ਕੀਤਾ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਨਾਂ ਹੀ ਕਤਲ ਹੁੰਦਾਂ ਦੇਖਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾਂ ਹੀ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪੱਖ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਬੋਲਣਾਂ ਹੈ । ਪਰ ਰਾਜਨੀਤਕ ਅਤੇ ਓੁਸ ਦੇ ਝੂਠੇ ਗਵਾਹਾਂ ਨੇ ਨੇ ਇੱਕ ਪੁਲਿਸ ਅਫਸਰ ਦੇ ਨਾਲ ਰਲਕੇ ਸਾਰਾ ਝੂਠਾ ਕੇਸ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਸਿੱਧ ਕਰਨਾਂ ਚਾਹਿਆਂ ਪਰ ਜੱਜ ਨੇ ਫੈਸਲਾ ਬਰੀ ਕਰਨ ਦਾ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਤੱਕ ਪੈਡਿੰਗ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਨੇ ਆਪਣੇ ਗਰੋਹ ਦੇ ਸਹਾਰੇ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਸ਼ਭ ਤੋਂ ਓਚ ਤਾਕਤ ਨੂੰ ਵਰਤਕੇ ਸਜਾਇ ਮੌਤ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੀ।ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਜੱਜ ਦੇ ਘਰ ਵਾਲੀ ਓੁਸ ਸੰਤ ਤੋਂ ਮਾਫੀਆਂ ਮੰਗਣ ਲਈ ਜੇਲ ਜਾਂਦੀ ਰਹੀ ਰੱਬੀ ਕਹਿਰ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ। ਇੱਥੋ ਤੱਕ ਓੁਹ ਪੁਲਿਸ ਅਫਸਰ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਨ ਲਈ ਓੁਸ ਫਕੀਰ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕੀਤੀ ਕਿ ਓੁਹ ਓੁਹਨਾਂ ਦਾ ਕੇਸ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਲੜਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੈ ਪਰ ਓੁਸ ਮਹਾਨ ਮਨੁੱਖ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਓੁਹ ਵਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਤੋਂ ਆਪਣਾ ਭਲਾ ਨਹੀਂ ਮੰਗਦਾ। ਇਸ ਕੇਸ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਹਿਲੂ ਹਨ ਜੋ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਵਾਲ ਖੜੇ ਕਰਦੇ ਸਨ ।ਇਸ ਕੈਦੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੱਖ ਵਿੱਚ ਸੈਸਨ ਕੋਰਟ ਹਾਈ ਕੋਰਟ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਵੀ ਕਹਿਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਰਾਜਪਾਲ ਦੀ ਸਲਾਹ ਜੋ ਸਰਕਾਰੀ ਚਿੱਠੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਕਿ ਸੁਪਰੀਮ ਕੋਰਟ ਵਿੱਚ ਕੈਦੀ ਤੋਂ ਕੇਸ ਫਾਈਲ ਕਰਵਾਇਆ ਜਾਵੇ ਵੀ ਇਸ ਕੈਦੀ ਨੇ ਮੰਨਣ ਤੋਂ ੲਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਦੂਜੀ ਸਲਾਹ ਕਿ ਰਹਿਮ ਦੀ ਅਪੀਲ ਕੈਦੀ ਰਾਸਟਰਪਤੀ ਨੂੰ ਭੇਜੇ ਪਰ ਇਹ ਰਾਇ ਵੀ ਓੁਸ ਨੇ ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਠੁਕਰਾ ਦਿੱਤੀ ਕਿ  ਮੈਨੂੰ ਦੁਨਿਆਵੀ ਅਦਾਲਤਾਂ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ  ਮੈਨੂੰ ਖੁਦਾ ਦੀ ਅਦਾਲਤ ਤੇ ਹੀ ਭਰੋਸਾ ਹੈ ਜੋ ਖੁਦਾਈ ਤਾਕਤ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਮੌਤ ਪਰਵਾਨ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਪਰਵਾਨ ਹੈ। ਸਜਾਇ ਮੌਤ ਦੇਣ ਲਈ ਤਾਂ ਆਪਣਾਂ ਅੰਗੂਠਾ ਲਾਓੁਣਾਂ ਪਰਵਾਨ ਕੀਤਾ ਪਰ ਰਹਿਮ ਦੀ ਅਪੀਲ ਲਈ ਆਪਣਾਂ ਅੰਗੂਠਾ ਲਾਓੁਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਰਾਜਪਾਲ ਨੇ ਅਪੀਲ ਕਰਵਾਓੁਣ ਲਈ ਸਖਤੀ ਵਰਤਣ ਦੇ ਅਦੇਸ ਵੀ ਦਿੱਤੇ ਸਨ ਪਰ ਜੇਲ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਇਹ ਕਹਿਕੇ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਸਨ ਕਿ ਜਿਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਸਜਾ ਦਿੱਤੀ ਜਾ ਚੁੱਕੀ ਹੈ ਓੁਸ ਓੁਪਰ ਹੋਰ ਦਬਾਅ ਕੀ ਪਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ? ਜੇਲ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਰਾਜਪਾਲ ਦੇ ਚਾਰ ਸਰਕਾਰੀ ਅਦੇਸਾਂ ਦਾ ਜਵਾਬ ਰਾਜਪਾਲ ਨੂੰ ਭੇਜਿਆ ਕਿ ਇਹ ਕੈਦੀ ਦਿਆਲੂ ਬਿਰਤੀ ਅਤੇ ਰੱਬੀ ਭਾਣੇ ਨੂੰ ਮੰਨਣਵਾਲਾ ਰਹਿਮ ਦਿਲ ਇਨਸਾਨ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਦੁਨਿਆਵੀ ਅਦਾਲਤਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦਾ ਅਤੇ ਇਸ ਖਤ ਦੇ ਓੁੱਪਰ ਹੀ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਰਾਜਪਾਲ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਰਾਇ ਦੇ ਓੁਲਟ ਇਸ ਕੈਦੀ ਦੀ ਸਜਾਇ ਮੌਤ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇ ਜਨਮ ਦਿਨ ਤੇ ਓੁਮਰ ਕੈਦ ਵਿੋੱਚ ਬਦਲ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ।ਇਸ ਕੇਸ ਦੀ ਵਿਲੱਖਣ ਗੱਲ ਇਹ ਵੀ ਸੀ ਕਿ ਕਤਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਇਸਤਗਾਸਾ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਿ ਕਤਲ ਅਸੀਂ ਕੀਤਾ ਹੈ ਪਰ ਰਾਜਨੀਤਕ ਆਗੂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਰਜੀ ਦੇ ਬੰਦਿਆਂ ਓੁੱਪਰ ਹੀ ਕੇਸ ਪਵਾਇਆ ਕਤਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਪਟੀਸਨ ਹੀ ਖਾਰਜ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ। ਸੋ ਅਦਾਲਤਾਂ ਲਈ ਕੋਈ ਜਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾਂ ਕਿ ਕਤਲ ਦਾ ਇਕਬਾਲ ਕਰਨ ਨਾਲ ਹੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੋਸੀ ਮੰਨ ਕੇ ਸਜਾ ਸੁਣਾਂ ਦੇਵੇ? ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਰਾਜੋਆਣੇ ਦੇ ਕੇਸ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।
            ਬਲਵੰਤ ਰਾਜੋਆਣਾਂ ਦਾ ਕੇਸ ਵੀ ਇੱਕ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਕੇਸ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਦਾਲਤੀ ਫੈਸਲਾ ਵਾਜਿਬ ਨਹੀਂ ਠਹਿਰਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ । ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਬੰਬ ਬੰਨਕੇ ਦਿਲਾਵਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਇਸ ਕਤਲ ਨੂੰ  ਅੰਜਾਮ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਸੋ ਮੁੱਖ ਵੀ ਦਿਲਾਵਰ ਸਿੰਘ ਹੀ ਬਣਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਹੁਣ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਤੇ ਨਹੀਂ। ਦੂਸਰਾ  ਰਾਜੋਆਣਾਂ ਇਕਬਾਲੀਆਂ ਬਿਆਨ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਹੀ ਸਜਾਇ ਮੌਤ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਨਹੀਂ ਬਣ ਜਾਂਦਾਂ। ਜੇ ਰਾਜੋਆਣਾਂ ਕਹੇ ਕਿ ਇਹ ਕਤਲ ਓੁਸ ਨੇ ਕਿਸੇ ਓੁੱਚ ਪੁਲਿਸ ਅਫਸਰ ਜਾਂ ਰਾਜਨੀਤਕ ਦੇ ਆਖੇ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕੀ ਮੰਨਿਆਂ ਜਾਵੇਗਾ? ਇਸ ਸਾਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਵੀ ਗਵਾਹ ਓੁਸਨੂੰ ਮੁੱਖ ਦੋਸੀ ਨਹੀਂ ਬਣਾਓੁਦਾਂ। ਓੁਸਦਾ ਇਕਬਾਲੀਆ ਬਿਆਨ ਭਾਵੁਕਤਾ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲਿਆ ਹੀ ਮੰਨਿਆਂ ਜਾਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਸਜਾਇ ਮੌਤ ਸਹਿ ਦੋਸੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ।ਇਹ ਸਿਰਫ ਰਾਜਨੀਤਕ ਫੈਸਲਾ ਹੀ ਮੰਨਿਆਂ ਜਾਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦਾ ਫੈਸਲਾ ਵੀ ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਹੀ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਮੁਆਫੀ ਜੇ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਚਾਹੇ ਤਾਂ ਰਾਜਪਾਲ ਨੂੰ ਸਲਾਹ ਦੇਕੇ ਰਾਜਪਾਲ ਤੋਂ ਵੀ ਕਰਵਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਪਰੀਵਾਰ ਨੂੰ ਵੀ ਇਸ ਕੇਸ ਬਾਰੇ ਪੁਨਰ ਵਿਚਾਰ ਕਰਕੇ ਫਾਸੀ ਦੀ ਸਜਾ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਖੜਨਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿਓੁਕਿ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਪਰੀਵਾਰ ਨਾਲ ਰਾਜੋਆਣਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਨਿੱਜੀ ਰੰਜਿਸ ਨਹੀਂ।ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਸਰਕਾਰੀ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਜਰਨੈਲ ਸੀ ਅਤੇ ਓੁਹਨਾਂ ਆਪਣੇ ਹਲਾਤਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਫੈਸਲੇ ਲਏ ਜੋ ਅੱਜ ਵੀ ਸਹੀ ਨਹੀਂ ਠਹਿਰਾਏ ਜਾ ਸਕਦੇ ਓੁਹਨਾਂ ਸਰਕਾਰੀ ਫੈਸਲਿਆਂ ਦੀ ਓੁਪਜ ਹੀ ਇਹ ਸਾਰਾ ਕੁੱਝ ਭਾਵੁਕਤਾ ਦੇ ਵੱਸ ਹੋਕੇ ਇਹ ਕੁੱਝ ਵਾਪਰਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਦਾ ਲੋਕ ਸੰਘਰਸ ਦੇ ਸਿਪਾਹੀ ਵੱਲੋ ਕਤਲ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਇਸਨੂੰ ਗਲਤ ਜਾਂ ਠੀਕ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹੈ  ਬਲਵੰਤ ਦੀ ਬੇਅੰਤ ਨਾਲ ਕੋਈ ਨਿੱਜੀ ਦੁਸਮਣੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਇਹ ਇੱਕ ਜੰਗ ਸੀ । ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਸਭ ਕੁੱਝ ਹੀ ਜਾਇਜ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ ਪਰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਫੇਸਲੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਸੂਝ ਬੂਝ ਨਾਲ ਲੈਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ  ਨਾਂ ਕਿ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਹਿੱਤਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ। ਕੀ ਲੱਖਾ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਬੰਗਲਾਂ ਦੇਸ ਦੀ ਜੰਗ ਸਮੇਂ ਭਾਰਤੀ ਫੋਜਾਂ ਦੇ ਅਨੇਕਾ ਜਰਨੈਲ ਕਤਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਮੌਤ ਦੀ ਸਜਾ ਦੀ ਥਾ ਰਿਹਾਈ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਸੀ । ਜੰਗ ਦੌਰਾਨ ਜਿਹਨਾਂ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਫੌਜੀਆਂ ਨੇ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਅਨੇਕਾਂ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਅਫਸਰਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਭਾਵੇਂ ਓੁਹ ਹਥਿਆਰ ਸੁੱਟਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹੋ ਗਏ ਸਨ  ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਸਾਰੇ ਫੌਜੀਆਂ ਨੂੰ ਆਮ ਮੁਆਫੀ ਦੇਕੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨਹੀਂ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਨੀਲੇ ਤਾਰੇ ਦੀ ਕਾਰਵਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇਹ ਇੱਕ ਜੰਗ ਸੀ ਜੋ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਧਰਤੀ ਤੇ ਲੜੀ ਗਈ ਇਸ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਦੋ ਲੱਖ ਨਾਗਰਿਕ ਮਾਰੇ ਗਏ ਸਨ ਕੀ ਓੁਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਅਦਾਲਤਾਂ ਰਾਂਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਫਿਰ ਇੋਸ ਸਿਪਾਹੀ ਨੂੰ ਜੰਗੀ ਕੈਦੀਆਂ ਵਾਂਗ ਮੁਆਫੀ ਕਿਓੁ ਨਹੀਂ?
   ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਪਰੀਵਾਰ ਜਦ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਓੁਹਨਾਂ ਦੇ ਬਜੁਰਗ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਬਚਾਓੁਣ ਲਈ ਸਹੀਦੀ ਪਾਈ ਹੈ ਆਪਣੇ ਤੌਰ ਤੇ ਆਪਣੇ ਨਜਰੀਏ ਨਾਲ ਓੁਹ ਠੀਕ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਪਰ ਰਾਜੋਆਣੇ ਦੀ ਸਜਾਇ ਮੌਤ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਨਾਂ ਕਰਕੇ ਓੁਹ ਬੇਅੰਤ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਜਰਨੈਲ ਦੀ ਥਾਂ ਬਹੁਤ ਛੋਟੇ ਘੇਰੇ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਖੜਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।ਏਡੀ  ਵੱਡੀ ਜੰਗ ਲੜਨ ਵਾਲੇ ਜਰਨੈਲ ਦਾ ਕਤਲ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾਂ ਇਹ ਕਤਲ ਤਾਂ ਮੈਦਾਨੇ ਜੰਗ ਦਾ ਕਤਲ ਸੀ ਜੋ ਸਮੁੱਚੀਆਂ ਦੂਸਰੀ ਧਿਰ ਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਵੱਲੋਂ ਹੋਇਆ ਹੈ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਵੀ ਕਿਸੇ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਕਤਲ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜੰਗ ਖਤਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਂਅਦ ਇਸ ਤਰਾਂ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਸਜਾਵਾਂ ਨਹੀ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ। ਬੇਅੰਤ ਪਰੀਵਾਰ ਅਤੇ ਕਾਂਗਰਸ ਨੇ ਹੁਣ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰੀ ਪੱਖ ਦਾ ਜਰਨੈਲ ਸਿੱਧ ਕਰਨਾਂ ਹੈ ਜਾਂ ਇੱਕ ਆਮ ਵਿਅਕਤੀ ਇਹ ਹੁਣ ਬੇਅੰਤ ਪਰੀਵਾਰ ਅਤੇ ਕਾਂਗਰਸ ਤੇ ਹੀ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹੈ। ਰਾਜਨੀਤਕ ਲੋਕ ਏਨੇ ਛੋਟੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਜੋ ਸਿਰਫ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਤੌਰ ਤੇ ਸੋਚਣ ਓੁਹ ਹਮੇਸਾਂ ਵਿਸਾਲ ਸੋਚ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਵਿਅਕਤੀ ਗਤ ਤੌਰ ਤੇ ਓੁਸ ਸਮੇ ਖਾੜਕੂਆਂ ਦੇ ਅਨੇਕਾਂ ਲੋਕ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਕਤਲ ਓੁਸ ਸਮੇਂ ਰੱਖਦੇ ਸਨ ਕੀ ਓੁਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਅੱਜ ਇਰਾਦਾ ਕਤਲ ਦੇ ਦੋਸ ਅਧੀਨ ਸਜਾ ਦਿਵਾਈ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਜਗਮੀਤ ਬਰਾੜ ਨੇ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਜੋ ਬੋਲਿਆਂ ਸੀ ਕੀ ਓੁਹ ਭੁਲਾਇਆਂ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਓੁਹਨਾਂ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਮੱਸਾ ਰੰਗੜ ਤੱਕ ਦਾ ਖਿਤਾਬ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕੀ ਅੱਜ ਬੇਅੰਤ ਪਰੀਵਾਰ ਦੀ ਜਗਮੀਤ ਬਰਾੜ ਨਾਲ ਸਾਝ ਨਹੀਂ ? ਫਿਰ ਰਾਜੋਆਣਾਂ ਦੀ ਕੀ ਦੁਸਮਣੀ ਹੈ ਕੋਈ ਬੇਅੰਤ ਪਰੀਵਾਰ ਨਾਲ। ਜੇ ਜਗਮੀਤ ਬਰਾੜ ਨਾਲ ਸਾਂਝ ਪਾਈ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਰਾਜੋਆਣਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਦੀ ਸਜਾ ਵੀ ਰੱਦ ਕਰਵਾਓੁਣ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਆਓੁਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
                                             ਪੰਥਕ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਦਾਅਵੇਦਾਰ ਅਕਾਲੀ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਤਾਂ ਖਾੜਕੂਵਾਦ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਜੰਗ ਦੇ ਸਾਰੇ ਗਿਰਫਤਾਰ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਰਿਹਾਈ ਦੀ ਮੰਗ ਮੰਨਵਾਓੁਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਜਦ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਕਰਜਾ ਇਹ ਕਹਿਕੇ ਰੱਦ ਕਰਵਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਨੇ ਭਾਰਤ ਦੇਸ ਨੂੰ ਬਚਾਓਣ ਦੀ ਜੰਗ ਲੜੀ ਹੈ ਫਿਰ ਜੰਗ ਦਾ ਸਿਧਾਂਤ ਗਿ੍ਰਫਤਾਰ ਸਿੱਖ ਕੈਦੀਆਂ ਤੇ ਕਿਓੁਂ ਨਹੀਂ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ? ਜਦ ਹੁਣ ਜੰਗ ਖਤਮ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਹੈ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਅਮਨ ਅਮਾਨ ਹੈ ਤਦ ਸਿੱਖ ਕੈਦੀਆਂ ਨੂੰ ਜੋ ਇਸ ਜੰਗ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹਨ ਰਿਹਾਅ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਰਾਜੋਆਣਾਂ ਵੀ ਇਸ ਜੰਗ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ। ਜਾਂ ਫਿਰ ਇਸ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਰਿਹਾਅ ਕੀਤੇ ਗਏ ਖਾੜਕੂਵਾਦ ਦੀ ਧਿਰ ਦੇ ਆਗੂਆਂ ਪੰਥਕ ਕਮੇਟੀਆਂ ਦੇ ਮੁਖੀਆਂ ਜਿੰਹਨਾਂ ਨੈ ਹਜਾਰਾਂ ਕਤਲਾਂ ਦੀ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਲਈ ਹੈ ਨੂੰਵੀ ਗਿਰਫਤਾਰ ਰੱਖਿਆ ਜਾਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਿੰਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸੋਹਣ ਸਿੰਘ ਵੱਸਣ ਸਿੰਘ ਜੱਫਰਵਾਲ ਦਲਜੀਤ ਬਿੱਟੂ ਆਦਿ ਸਾਮਲ ਹਨ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤਿਆਂ ਕੋਲ ਤਾਂ ਅੱਜ ਕਲ ਸਰਕਾਰੀ ਮਨਜੂਰ ਸੁਦਾ ਹਥਿਆਰ ਵੀ ਹਨ । ਜੇ ਜਰਨੈਲ ਰਿਹਾਅ ਕੀਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਸਜਾ ਦੇਣ ਦਾ ਕੀ ਮਤਲਬ ਹੈ? ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਲਈ ਰਾਜੋਆਣਾਂ ਨੂੰ ਸੈਂਟਰ ਸਰਕਾਰ ਵੱਲੋਂ ਫਾਂਸੀਂ ਦੇਕੇ ਜੋ ਕੰਡੇ ਬੀਜਣ ਦੀ ਕੋਸਿਸ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਰੋਕਣ ਲਈ ਪੂਰੀ ਵਾਹ ਲਾਕੇ ਰੋਕਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਓੁਸਨੂੰ ਰਾਜਨੀਤਕ ਫਾਇਦਾ ਵੀ ਜਰੂਰ ਮਿਲੇਗਾ। 
ਗੁਰਚਰਨ ਪੱਖੋਕਲਾਂ 9417727245

ਅਣਪੜਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਦੋਸ ਤਾਂ ਦੱਸ ਦਿਓੁ ?

 
ਜਦ ਅਸ਼ੀਂ ਮੰਗ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਸਮਾਜ ਪੜਿਆ ਲਿਖਿਆ ਹੋਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਸਾਡੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਪੜੇ ਲਿਖੇ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ । ਕੀ ਵਿਦਿਅਕ ਯੋਗਤਾ ਵਾਲੇ ਲੋਕ  ਸੱਚ ਮੁੱਚ ਹੀ ਵਧੀਆ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਕੀ ਵਿੱਦਿਆ ਗਰਹਿਣ ਕਰਕੇ ਮਨੁੱਖ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਓੁੱਚ ਪੱਧਰ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਹੋ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ? ਕੀ ਪੜੇ ਲਿਖੇ ਲੋਕ ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ? ਕੀ ਅਣਪੜ ਲੋਕ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਚਲਾਓੁਣ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ? ਕੀ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਚੱਲ ਰਹੇ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਓੁੱਲਟ ਵਰਤਾਰੇ ਅਣਪੜ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਚਲਾਏ ਹਨ? ਕੀ ਕੁੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਧੀਆਂ ਮਾਰਨ ਨੂੰ ਵਿਦਿਆ ਰੋਕ ਸਕਦੀ ਹੈ? ਆਦਿ ਅਨੇਕਾਂ ਪਰਸਨ ਕੀਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਅਣਪੜ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਘਟੀਆ ਪਰਚਾਰਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਪੜਿਆਂ ਲਿਖਿਆਂ ਨੂੰ ਗੁਣਾਂ ਦੀ ਖਾਣ ਦੱਸਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਆਓੁ ਵਿਚਾਰ ਕਰੀਏ ਕਿ ਅਸਲੀਅਤ ਹੈ ਕੀ। 1968 ਵਿੱਚ ਜਦ ਸਮਾਜ ਦਾ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਅਣਪੜ ਸੀ ਤਦ ਅਦਾਲਤਾਂ ਵਿੱਚ 80% ਦੋਸੀਆਂ ਨੂੰ ਸਜਾਵਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਓੁਸ ਸਮੇਂ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ 20% ਲੋਕ ਵੀ ਪੜੇ ਹੋਏ ਨਹੀਂ ਸਨ ਪਰ  2010 ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਅਦਾਲਤਾਂ ਸਿਰਫ 20 % ਦੋਸੀਆਂ ਨੂੰ ਹੀ ਸਜਾ ਦੇ ਪਾਓੁਦੀਆਂ ਹਨ ਭਲਾ ਕਿਓੁਂ ਜਦੋ ਕਿ ਸਮਾਜ ਦਾ 80% ਵਰਗ ਅੱਖਰੀ ਗਿਆਨ ਨਾਲ ਲੈਸ ਹੈ । ਇਹ ਕਿਓੁਂ ਹੋਇਆ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀਆਂ ਅਦਾਲਤਾਂ ਦੇ ਜੱਜਾਂ ਅਤੇ ਸਜਾ ਦਿਵਾਓੁਣ ਵਾਲੇ ਓੁੱਚ ਯੋਗਤਾ ਪਰਾਪਤ ਵਰਗ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਚਰਣ ਨੂੰ ਭਿ੍ਰਸਟਤਾ ਦੇ ਵਿੱਚ ਗਰਕ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ । ਪੜੇ ਲਿਖੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਮੁਜਰਮ ਵਰਗ ਨੇ ਏਨੀ ਤਰੱਕੀ ਕਰ ਲਈ ਹੈ ਕਿ ਓੁਹ ਹੁਣ ਅਪਰਾਧ ਏਨੇ ਪਰਪੱਕ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਕਰਨਾਂ ਸਿੱਖ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਓੁਸਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਪਛਾਨਣਾਂ ਅਤੇ ਫਿਰ ਸਜਾ ਦਿਵਾਓੁਣੀ ਹੋਰ ਵੀ ਔਖੀ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਕਿਓੁਕਿ ਓੁਹ ਹੁਣ ਪੜਿਆਂ ਲਿਖਿਆਂ ਹੋਇਆ ਹੈ ਕੋਈ ਅਣਪੜ ਨਹੀਂ । ਸਮਾਜ ਨੇ ਪੜਕੇ ਆਪਣੇ ਆਚਰਣ ਨੂੰ ਕੋਈ ਚੰਗਾਂ ਨਹੀਂ ਬਣਾਇਆਂ ਇਸਦੇ ਓੁਲਟ ਇਸ ਪੜਾਈ ਦੇ ਸਹਾਰੇ ਆਪਣੇ ਨਿੱਤ ਦਿਨ ਦੇ ਵਰਤੋਂ ਵਿਹਾਰ ਵਿੱਚ ਸਵਾਰਥੀ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਨਿਮਾਣਿਆਂ ਨਿਤਾਣਿਆਂ ਨਿਓੁਟਿਆਂ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਬਣਨਾਂ ਹੀ ਭੁੱਲ ਗਿਆਂ ਹੈ। ਅੱਜ ਕਲ ਰਾਤ ਨੂੰ ਤਾਂ ਕੀ ਦਿਨ ਨੂੰ ਵੀ ਕਿਸੇ ਹਾਦਸੇ ਦੇ ਸਿਕਾਰ ਹੋਏ ਨੂੰ ਵੀ ਚੁੱਕਣ ਤੋਂ ਕਤਰਾ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ । ਅਣਪੜ ਲੋਕ ਕੁੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਕਤਲ ਕਰਨਾਂ ਅਤੇ ਕਰਵਾਓੁਣਾਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਸਨ ਪਰ ਜਦ ਹੀ ਆਧੁਨਿੱਕ ਡਿਗਰੀਆਂ ਨਾਲ ਲੈਸ ਡਾਕਟਰ ਆਏ ਹਨ ਭਰੂਣ ਹੱਤਿਆਂ ਦਾ ਦਰਿਆ ਵਗ ਪਿਆਂ ਹੈ। ਭਰੂਣ ਹੱਤਿਆ ਪੜਨ ਲਿਖਣ ਵਾਲੇ ਸਮਾਜ ਦੀ ਦੇਣ ਹੈ। ਜਿਓੁਂ ਹੀ ਸੰਸਾਰ ਪੜਨ ਸਿੱਖਿਆ ਤਦ ਤੋਂ ਆਮ ਵਿਅਕਤੀ ਜੋ ਕਿਰਤ ਦੇ ਸਹਾਰੇ ਗੁਜਾਰਾ ਕਰ ਲੈਂਦਾਂ ਸੀ ਤੋਂ ਕਿਰਤ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਹੀ ਖੋਹ ਲਿਆ ਗਿਆਂ ਹੈ । ਆਓੁਣ ਵਾਲੇ ਜਮਾਨੇ ਵਿੱਚ ਦੁਕਾਨ ਤੋਂ ਸਮਾਨ ਫੜਾਓੁਣ ਵਾਲਾ ਵੀ ਐਮ ਬੀ ਏ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਨਾਲ ਲੈਸ ਹੋਵੇ ਜਰੂਰੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਹੁਣ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੋਈ ਤੇਰਾਂ ਤੇਰਾਂ ਤੋਲਣ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ ਬਜਾਰ ਵਿੱਚ । ਇੱਥੇ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਮੇਰਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਪੜਿਆਂ ਲਿਖਿਆ ਸੰਸਾਰ ਹੀ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਵਿਦਿਆ ਹੀ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਭਾਈ ਨੂੰ ਭਾਈ ਦਾ ਹੀ ਦੁਸਮਣ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਦੋਸਤ ਜੋ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਅਤੇ ਮੁਸਕਲ ਖੋਜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਦੀ ਅੱਜ ਦੇ ਜਮਾਨੇ ਵਿੱਚ ਲੋੜ ਹੀ ਖਤਮ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਅੱਜ ਕਲ ਤਾਂ ਦੋਸਤ ਵੀ ਫੇਸ ਬੁੱਕ ਤੇ ਹੀ ਭਾਲ ਕੇ ਸਾਰ ਲਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।
               ਇਹ ਵਿਦਿਆ ਸਾਨੂੰ ਧਰਮ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਬੇਕਿਰਕ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਬਦਲੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿਓੁਂਕਿ ਅੱਜ ਦੀ ਵਿਦਿਆਂ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਆਚਰਣ ਦੀ ਓੁਸਾਰੀ ਸਵਾਰਥ ਤੇ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਨੂੰ ਦੋ ਰੁਪਏ ਦੀ ਚੀਜ ਚਾਰ ਰੁਪਏ ਵਿੱਚ ਵੇਚਣ ਨੂੰ ਬੇਈਮਾਨੀ ਨਹੀ ਮੁਨਾਫਾ ਜਾਂ ਸੁੱਧ ਲਾਭ ਦਰਸਾਓੁਦੀ ਅਤੇ ਸਿਖਾਓੁਦੀ  ਹੈ । ਇਸ ਵਿੱਦਿਆ ਰਾਂਹੀ੍ ਭਾਰਤ ਦੀ ਮੂਲ ਜਾਤੀਆਂ ਤੇ ਕਬਜੇ ਕਰਕੇ ਰਾਜ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਆਰੀਅਨ ਆਏ ਹੋਏ ਦਰਸਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ ਜੋ ਧਾੜਵੀ ਸਨ ਪਰ ਜਦ ਮੁਸਲਮਾਨ ਸਾਸਕਾਂ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆਂ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ ਤਦ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ ਕਿ ਅਬਦਾਲੀ ਦੇ ਹਮਲੇ ਕਿੰਨੇ ਹੋਏ ਬਾਬਰ ਦੇ ਕਿੰਨੇ ਆਦਿ। ਆਰੀਅਨ ਹਮਲਾਵਰ ਨੂੰ ਮਹਿਮਾਨ ਅਤੇ ਮੁਗਲ ਹਮਲਾਵਰਾਂ ਨੂੰ ਸੈਤਾਨ ਅਤੇ ਜਾਲਮ ਦਰਸਾਓੁਂਦੀ ਹੈ ਅੱਜ ਦੀ ਵਿਦਿਆ। ਜੋ ਵਿਦਿਆ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਅੱਖਰੀ ਗਿਆਨ ਦੀ ਥਾਂ ਦਿਮਾਗ ਧੋਣ (ਬਰੇਨ ਵਾਸ਼) ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਓੁਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਵਿੱਦਿਆ ਹੁੰਦੀ ਨਹੀਂ ਪਰ ਵਿੱਦਿਆ ਦਰਸਾਈ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ । ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੀ ਵਿਦਿਆਂ ਨਾਲ ਲੈਸ ਸਮਾਜ ਕੋਈ ਪੜਿਆਂ ਲਿਖਿਆ ਸਮਾਜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾਂ ਜਾਲਮ ਸਮਾਜ ਜਰੂਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਧਾਰਮਿਕ ਮਹਾਂਪੁਰਸਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਵਿੱਦਿਆ ਵਿਚਾਰੀ ਜਾਵੇ ਤਦ ਇਹ ਪਰਓੁਪਕਾਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।ਅੱਜ ਦੀਆਂ ਲੁੱਟ ਅਤੇ ਬਹੁਰਾਸਟਰੀ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦੀਆਂ ਏਜੰਟ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਚਲਾਈ ਜਾ ਰਹੀ ਵਿਦਿਆਂ ਵਿਦਿਆ ਨਾਂ ਹੋ ਕੇ ਸਿਰਫ ਵਪਾਰ ਹੈ। ਵਪਾਰ ਵਾਲੀ ਵਿਦਿਆ ਵਿਚੋਂ ਕੋਈ ਪੜਿਆਂ ਲਿਖਿਆ ਸਮਾਜ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲਦਾ ਬਲਕਿ ਅਣਪੜ ਮੂਰਖ ਅਤੇ ਲੋੜਾ ਦਾ ਗੁਲਾਮ ਸਮਾਜ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਅੰਤ ਹਮੇਸਾਂ ਮਾੜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਚੌਥਾਂ ਪਹਿਰ ਜੋ ਸਵਰਗ ਜਾਂ ਨਰਕ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ ਅਤੇ ਅੱਜ ਦੇ ਮਨੁੱਖ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਦਾ ਚੌਥਾਂ ਪਹਿਰ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਵਿਚਰਦਾ ਹੈ। ਅੱਜ ਦੇ ਮਨੁੱਖ ਕੋਲ ਲੱਖ ਵਿਦਿਆਂ ਹੋਵੇ ਪਰ ਅੰਤਲੇ ਸਮੇਂ ਓੁਸਦੇ ਪੇਟ ਚੋਂ ਜੰਮੇ ਹੋਏ ਆਧੁਨਿਕ ਵਿਦਿਆ ਦੇ ਜਹਾਜ ਤੇ ਚੜਕੇ ਕਿਧਰੇ ਦੂਰ ਦੁਰਾਡੇ ਬੈਠੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਬਹੁਤਿਆਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਹੁਣ ਆਪਣੇ ਸਿਵੇ ਦੀ ਅੱਗ ਬਾਲਣ ਲਈ ਵੀ ਸਰਕਾਰੀ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਦੀ ਲੋੜ ਪੈਣ ਲੱਗ ਪਈ ਹੈ।
                        ਗੁਰਬਾਣੀ ਅਨੁਸਾਰ ਪੜਿਆ ਹੋਵੈ ਗੁਨਾਹਗਾਰ ਤਾਂ ਓੁਮੀ ਸਾਧ ਨਾਂ ਮਾਰੀਐ ਦਾ ਭਾਵ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਦੋਸੀ ਤਾਂ ਪੜੇ ਲਿਖੇ ਹੋਵਣ ਪਰ ਓੁਹਨਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਓੁਮੀ ਸਾਧ ਭਾਵ ਅਣਪੜ ਨੂੰ ਦੋਸੀ ਨਾਂ ਗਰਦਾਨੋ। ਅੱਜ ਦੇ ਸਮਾਜ ਦੇ ਬਹੁਤੇ ਕਸੂਰ ਪੜੇ ਲਿਖੇ ਸਮਾਜ ਦੀ ਹੀ ਦੇਣ ਹਨ ਪਰ ਇਸ ਲਈ ਅਣਪੜ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦੋਸੀ ਗਰਦਾਨਿਆਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ। ਅੱਜ ਦੀ ਰਾਜਸੱਤਾਂ ਲਈ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਵਿਦਿਅਕ ਯੋਗਤਾ ਦੇ ਨਾਂ ਥੱਲੇ ਅਣਪੜ ਜੋ ਬਹੁਤੇ ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕਰਕੇ ਅਖੌਤੀ ਪੜੇ ਲਿਖੇ ਲੋਕ ਹੜੱਪਣਾਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਇਹ ਸਿਰਫ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬਹੁਰਾਸਟਰੀ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦੀ ਚਾਲ ਸਮਝਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਹਰ ਮੁਲਕ ਦੀ ਰਾਜ ਸੱਤਾ ਆਪਣੇ ਪੜੇ ਲਿਖੇ ਧੋਤੇ ਦਿਮਾਗ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਦੇਣਾਂ ਚਾਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਸਮਾਜ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਵਾਗਡੋਰ ਇਮਾਨਦਾਰ ਓੁੱਚੇ ਆਚਰਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ । ਇਸਨੂੰ ਵਿਦਿਅਕ ਯੋਗਤਾ ਦੇ ਸਹਾਰੇ ਹੀ ਬੇਈਮਾਨਾਂ  ਦੇ ਹੱਥ ਕਦਾਚਿੱਤ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਜਾਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ।
           ਗੁਰਚਰਨ ਪੱਖੋਕਲਾਂ 9417727245

ਜਦ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਗਿਆਨ ਵਾਲੀ ਅੱਖ ਖੁਲਦੀ ਹੈ

ਜਦ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਗਿਆਨ ਵਾਲੀ ਅੱਖ ਖੁਲਦੀ ਹੈ     ਗੁਰਚਰਨ ਪੱਖੋਕਲਾਂ  9417727245
ਜਦ ਵੀ ਮਨੁੱਖ ਸੁੱਤਾ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ ਤਦ ਓੁਸਦੇ ਲਈ ਸੰਸਾਰ ਦੀ ਕੋਈ ਹੋਂਦ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਪਰ ਜਦ ਹੀ ਓੁਸਦੀ ਅੱਖ ਜਾਗਣ ਲੱਗਦੀ ਹੈ ਤਦ ਇੱਕ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦਾ ਸੰਸਾਰ ਓੁਪਜਣਾਂ ਸੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ । ਜਦ ਮਨੁੱਖ ਸੰਸਾਰੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜਾਗ ਪੈਂਦਾਂ ਹੈ ਫਿਰ ਓੁਸਨੂੰ ਪਰਤੱਖ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਦਰਸਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਪਰੰਤੂ ਇਹ ਦਿਖਣ ਵਾਲੇ ਸੰਸਾਰ ਵੀ ਸੀਮਾ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਕਾਦਰ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਫਿਰ ਵੀ ਕੋਈ ਅੰਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾਂ ਇਸਦੇ ਅਨੇਕਾਂ ਭੇਦ ਫਿਰ ਵੀ ਅਣਜਾਣੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਅਸੀਮ ਭੇਦਾ ਨੂੰ ਜਾਣਨ ਲਈ ਇੱਕ ਤੀਜੇ ਨੇਤਰ ਦੀ ਲੋੜ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਗਿਆਨ ਦੀ ਅੱਖ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।  ਮਨੁੱਖੀ ਅੱਖ ਦੀ ਨਜਰ ਵਿੱਚ ਸੂਰਜ ਰੋਜਾਨਾ ਹੀ ਛਿਪਦਾ ਅਤੇ ਚੜਦਾ ਹੈ ਪਰ ਜਦ ਵੀ ਗਿਆਨ ਦੀ ਅੱਖ ਨਾਲ ਦੇਖੋਗੇ ਤਦ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸੂਰਜ ਤਾਂ ਛਿਪਦਾ ਨਹੀ ਹੈ। ਕੁੱਝ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੋਈ ਕਲਪਨਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਤਾਰ ਤੋ ਬਿਨਾਂ ਵੀ ਹਜਾਰਾਂ ਮੀਲ ਦੂਰ ਬੈਠਿਆਂ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾ ਸਕਣਗੀਆਂ। ਜਦ ਮਨੁੱਖ ਨੇ ਇੱਕ ਪੱਥਰ ਨੂੰ ਰੋੜਿਆ ਹੋਵੇਗਾ ਕੀ ਓੁਹ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਪੱਥਰ ਨੂੰ ਰੋੜਨਾਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਅੱਜ ਦੀਆਂ ਤੇਜ ਰਫਤਾਰ ਸਾਧਨਾਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦੇ ਧਰੇਗਾ। ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਓੁੱਡਦੇ ਪੰਛੀਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਓੁੱਡਣ ਦੀ ਸੋਚ ਨੇ ਹੀ ਅੱਜ ਸਾਨੂੰ ਪੁਲਾੜ  ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਦੇ ਰਸਤੇ ਖੋਲ ਦਿੱਤੇ ਹਨ। ਭਾਵੇਂ ਅੱਜ ਦਾ ਮਨੁੱਖ ਦਾਅਵਾ ਕਰੇ ਕਿ ਇਹ ਤਰੱਕੀ ਵਿਗਿਆਨ ਨਾਲ ਭਰਭੂਰ ਆਧੁਨਿਕ ਜਮਾਨੇ ਦੀ ਦੇਣ ਹੈ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦੀਆਂ ਜੜਾਂ ਵੀ ਬਾਬੇ ਆਦਮ ਦੇ ਜਮਾਨੇ ਦੇ ਮਨੁੱਖ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹਨ ।  ਜੇ ਪੱਥਰ ਯੁੱਗ ਦਾ ਮਨੁੱਖ ਪਹੀਆ ਨਾਂ ਬਣਾਓੁਦਾਂ ਤਦ ਅੱਜ ਦੇ ਤੇਜ ਰਫਤਾਰ ਸਾਧਨਾਂ ਨੇ ਵੀ ਕਿੱਥੋਂ ਬਣਨਾਂ ਸੀ। ਜੇ ਪਹਿਲਾਂ ਪਾਈਪ ਵਿੱਚ ਦੀ ਅਵਾਜ ਦੂਰ ਪਹੁੰਚਾਓੁਣ ਦੀ ਮਨੁੱਖ ਨਾਂ ਸੋਚਦਾ ਤਾਂ ਅੱਜ ਦੇ ਮੋਬਾਈਲ ਵੀ ਪੈਦਾ ਨਹੀਂ ਹੋਣੇ ਸੀ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖ ਵਿੱਚ ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਅਜਾਦ ਸੋਚਣ ਦੀ ਜੋ ਕਲਾ ਭਰੀ ਹੈ ਓੁਸ ਨੇ ਹੀ ਇਸਨੂੰ ਕੁਦਰਤੀ ਸੰਸਾਰ ਦੀ ਥਾਂ ਮਨੁੱਖੀ ਸੰਸਾਰ ਸਿਰਜਣ ਦੇ ਵੱਲ ਤੋਰਿਆ ਹੈ।
           ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਦੇ ਅੰਤ ਬਾਰੇ ਤਾਂ ਹਾਲੇ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਪਰ ਇਹ ਤਰੱਕੀ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਗਿਆਨ ਵਾਲੀ ਅੱਖ ਦੇ ਖੁੱਲਣ ਦਾ ਕਮਾਲ ਹੈ। ਜਿੰਹਨਾਂ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੀ ਗਿਆਨ ਵਾਲੀ ਅੱਖ ਖੁਲੀ ਹੈ ਓੁਹ ਵਿਗਿਆਨੀ , ਗਿਆਨੀ, ਸੰਤ, ਆਦਿ ਮਹਾਨ ਮਨੁੱਖੀ ਪਦਵੀਆਂ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਏ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਭੇਦ ਸਮਝਣ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਹੋਕੇ ਦੁਨੀਆਂ ਲਈ ਰਾਹ ਰੁਸਨਾਓੁਦੇ ਰਹੇ। ਗਿਆਨ ਵਿਹੂਣੇ ਮਨੁੱਖ ਹਮੇਸਾਂ ਹੰਕਾਰੀ ਬਿਰਤੀ ਨਾਲ ਸਦਾ ਹੀ ਅਗਿਆਨ ਦੇ ਘੋੜੇ ਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋਕੇ  ਗਿਆਨੀਆਂ ,ਵਿਗਿਅਨੀਆਂ ,ਸਹੀਦਾਂ ,ਸੰਤਾਂ ਦਾ ਰਾਹ ਰੋਕਦੇ ਹੋਏ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਹਨ। ਜਦ ਭਾਖੜਾ ਡੈਮ ਬਣਾਕੇ ਬਿਜਲੀ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਜਾਣ ਦੀਆਂ ਸਕੀਮਾਂ ਬਣਾਈਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਤਦ ਇਹਨਾਂ ਤਰਕਾਂ ਦੇ ਸਾਹ ਸਵਾਰਾਂ ਨੇ ਇਸ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਇਹ ਕਹਿਕੇ ਕੀਤਾ ਕਿ ਜਦ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚੋਂ  ਬਿਜਲੀ ਕੱਢ ਲਈ ਗਈ ਤਦ ਇਹ ਪਾਣੀ ਕਿਸ ਕੰਮ ਦਾ ਰਹਿ ਜਾਵੇਗਾ। ਜਦ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਰੇਲ ਆਈ ਤਦ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਆਖਦੇ ਸਨ ਕਿ ਇਸ ਵਿੱਚ ਜਰੂਰ ਕਿਧਰੇ ਲੁਕੋਕੇ ਬਲਦ ਜੋੜੇ ਹੋਏ ਹੋਣਗੇ ਆਦਿ। ਕੁਦਰਤ ਹਮੇਸਾਂ ਆਪਣੀ ਬੁੱਕਲ ਵਿੱਚ ਅਸੰਖ ਭੇਤ ਛੁਪਾਈ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚੋਂ ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ ਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚੋਂ ਓੁਪਜੇ ਮਨੁੱਖ ਆਦਿ ਿਤਨਕੇ ਸਮਾਨ ਜੀਵ ਕਦੀ ਕਦੀ ਕੁੱਝ ਭੇਦ ਸਮਝ ਲੈਦੇਂ ਹਨ ਅਤੇ ਜਿੱਤ ਦੇ ਲਲਕਾਰੇ ਮਾਰਨੇ ਸੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਓੁਹ ਹੁਣ ਕੁਦਰਤ ਓੁੱਪਰ ਜਿੱਤ ਪਾਕੇ ਹੀ ਹਟਣਗੇ ਪਰ ਇਹ ਜਿੱਤ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਕਦੀ ਨਸੀਬ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ। ਕੁਦਰਤ ਵਿੱਚੋਂ ਮਨੁੱਖ ਓੁਪਜਿਆ ਹੈ ਮਨੁੱਖ ਨੇ ਕੁਦਰਤ ਨਹੀਂ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ। ਮਨੁੱਖ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਪੈਦਾਵਾਰ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਹਮੇਸਾਂ ਹੀ ਕੁਦਰਤ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਰਹੇਗਾ । ਕੁਦਰਤ ਜਾਂ ਖੁਦਾ ਨਾਲ ਇੱਕਮਿਕ ਗਿਆਨੀ ਅਤੇ ਵਿਗਿਆਨੀ ਤਾਂ ਇਸ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਕਰਕੇ ਨਿਮਾਣੇ ਬਣੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਅਗਿਆਨੀ ਲੋਕ ਜੋ ਗਿਆਨ ਅਤੇ ਵਿਗਿਅਨ ਤੋਂ ਕੋਹਾਂ ਦੂਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕੁਦਰਤ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਬਣਕੇ ਤਰਕਾਂ ਦੇ ਸਹਾਰੇ ਜਾਂ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੀਆਂ ਬਣਾਈਆਂ ਚੀਜਾਂ  ਦੇ ਸਹਾਰੇ ਵੱਡੇ ਬਣਨ ਦੀ ਕੋਸਿਸ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਹਮੇਸਾਂ ਹਾਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਚੰਗੇ ਅਤੇ ਮਸਹੂਰ ਸਫਲ ਡਾਕਟਰ ਕਦੀ ਵੀ ਦਾਅਵਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਕਿ ਓੁਹ ਹਰ ਬਿਮਾਰੀ ਠੀਕ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਓੁਹ ਤਾਂ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਸੀਂ ਦਵਾਈ ਨਾਲ ਇਲਾਜ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸਿਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਪਰ ਅਸਲ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਤਾਂ ਕੁਦਰਤ ਜਾਂ ਓੁਸ ਅਣਜਾਣੀ ਖੁਦਾਈ ਤਾਕਤ ਦੇ ਹੱਥ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
    ਸੋ ਜਦ ਤੱਕ ਮਨੁੱਖ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਅੱਖਾ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਗਿਆਨ ਦੀ ਅੱਖ ਨਾਲ ਦੇਖਦਾ ਹੈ ਤਦ ਹੀ ਸੱਚ ਅਤੇ ਅਸਲੀਅਤ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ। ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਮਹਾਨ ਗੁਰੂ ਵੀ ਦੁਨੀਆਂ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤ ਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਬਾਝੋਂ ਦੇਖਣਾਂ ਅਤੇ ਕੰਨਾਂ ਬਾਝੋਂ ਸੁਣਨ ਦੀ ਬਾਤ ਪਾਓੁਂਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਖੁਭਿਆ ਹੋਇਆ ਮਨੁੱਖ ਨਾਂ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾਂ ਹੀ ਕੰਨਾਂ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਜਦ ਕੁਦਰਤ ਮਨੁੱਖ ਦੀਆਂ ਇਹ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇਖਣ ਸੁਣਨ ਵਾਲੀਆਂ ਇੰਦਰੀਆਂ ਬੰਦ ਕਰਦੀ ਹੈ ਤਦ ਤੱਕ ਵਕਤ ਗੁਜਰ ਚੁੱਕਿਆ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ।
ੲਮੇਲ  gspkho@gmail.com

ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਜਿੱਤਿਆ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਵੋਟਰ ?

ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਜਿੱਤਿਆ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਵੋਟਰ ?   ਗੁਰਚਰਨ ਪੱਖੋਕਲਾਂ 9417727245
 ਅੱਸੀਵਿਆ ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਅਖਬਾਰ ਸਮੂਹ ਵੱਲੋਂ ਪੁੱਛਿਆ ਗਿਆ ਕਿ ਦੱਸੋ ਇਸ ਦਹਾਕੇ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਤਾਕਤਵਰ ਕੌਣ ਹੈ । ਇਸ ਦੇ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਓੁੱਤਰ ਪਾਠਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇੰਦਰਾਂ ਗਾਂਧੀ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਸੰਤ ਭਿੰਡਰਾਂਵਾਲੇ ਤੱਕ ਅਨੇਕਾਂ ਹੀ ਸਿਰ ਕੱਢ ਨੇਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਲੋਕ ਆਗੂਆਂ ਬਾਰੇ ਪਾਠਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਆਪੋ ਆਪਣਾਂ ਮੱਤ ਪਰਗਟ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਪਰ ਆਖਰ ਵਿੱਚ ਅਖਬਾਰ ਸਮੂਹ ਨੇ ਫੈਸਲਾ ਦਿੱਤਾ ਕਿ  ਇਸ ਦਹਾਕੇ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਤਾਕਤਵਰ ਅਤੇ ਸਿਆਣਾਂ ਭਾਰਤੀ ਵੋਟਰ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਦਸਾਂ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੋਸਤਾਨ ਵਰਗੇ ਵਿਸਾਲ ਮੁਲਕ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਤਖਤੇ ਮੂਧੇ ਮਾਰੇ ਹਨ । ਇਹਨਾਂ ਤਖਤਾ ਪਲਟ  ਵਰਤਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਖੂਨ ਦਾ ਕਤਰਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਡੋਲਿਆ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰਾਂ ਵੀ ਬਦਲ ਦਿੱਤੀਆਂ । 2012 ਦੀਆਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਦੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਨੇ ਫਿਰ ਇਸੇ ਗੱਲ ਨੂੰ ਸਿੱਧ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਵੋਟਰ ਹੀ ਤਾਕਤਵਰ ਹੈ ਜੋ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਅਤੇ ਸਿਆਣਿਆਂ ਦੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਓੁਲਟਾ ਕੇ ਰੱਖ ਗਿਆ ਹੈ। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕੇ ਜਿੱਤਣ ਵਾਲੇ ਵੀ ਜੋ ਹਾਰ ਮੰਨ ਬੈਠੇ ਸਨ ਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਣ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਸਾਡਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀ ਹੈ । ਇਸ ਵਾਰ ਜਿੰਨੇ ਵੀ ਚੋਣ ਸਰਵੇਖਣ ਆਏ ਸਨ ਸਭ ਵਿੱਚ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਜਿੱਤ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਪਰ ਜਿੱਤ ਨਸੀਬ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਨੂੰ ਹੋਈ ਹੈ। ਖੁਦ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਦੇ ਆਗੂਆ ਨੇ ਚੋਣਾਂ ਤੋਂ ਬਾਦ ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਰਾਜਧਾਨੀ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ ਦੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਵਰਤਮਾਨ ਸਰਕਾਰ ਚਲਾ ਰਹੇ ਆਗੂਆ ਨੂੰ ਆਸ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਇਤਿਹਾਸ ਨੂ ਓੁਲਟਾ ਕੇ ਲੋਕ ਓੁਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਦੁਬਾਰਾ ਮੌਕਾ ਦੇਣਗੇ। ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਦੇ ਆਗੂ ਕਾਂਗਰਸ ਪਾਰਟੀ ਅਤੇ ਸਾਝਾਂ ਮੋਰਚਾ ਵਾਲੇ ਤਾਂ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਫੈਸਲੇ ਵੀ ਦੇਣ ਲੱਗ ਪਏ ਸਨ ਕਿ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਮਰਜੀ ਚਲਾਵਾਂਗੇ। ਇਹਨਾਂ ਕਾਹਲਿਆਂ ਨੇ ਤਾਂ ਵੋਟਰ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਨੂੰ ਸੁਣਨ ਦੀ ਵੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਸਮਝੀ  ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਓੁਲਟ  ਕਾਂਗਰਸੀ ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਤਾਂ ਧਮਕੀ ਭਰੇ ਫੈਸਲੇ ਸੁਣਾਓੁਣੇ ਸੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ । ਸਾਝੇ ਮੋਰਚੇ ਦੇ ਆਗੂ ਸਭ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਓੁਗਲਾਂ ਤੇ ਨਚਾਓੁਣ ਦੀਆਂ ਸਕੀਮਾਂ ਬਣਾਓੁਣ ਅਤੇ ਬੋਲਣ ਲੱਗ ਪਏ ਸਨ । ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਵੋਟਰ ਨੇ ਇਸ ਵਾਰ ਆਪਣਾਂ ਫੈਸਲਾ ਆਪਣੇ ਬੋਝੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਜੋ ਚੋਣ ਕਮਿਸਨ ਦੀਆਂ ਮਸੀਨਾਂ ਰੂਪੀ ਲਾਕਰ  ਵਿੱਚ ਲੁਕਾਈ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ।
        ਵਿਰੋਧੀ ਰਾਜਨੀਤਕ ਆਗੂ ਲੋਕ ਫਤਵੇ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਤੱਕ ਆਪਣਾਂ ਮੂੰਹ ਬੰਦ ਰੱਖਕੇ ਵੋਟਰ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਨੂੰ ਇੱਜਤ ਦੇਕੇ ਓੁਡੀਕਣ ਤੋਂ ਵੀ ਨਾਬਰ ਹੋਕੇ ਵੋਟਰ ਮਹਾਰਾਜ ਦੀ ਬੇਅਦਬੀ ਦੇ ਦੋਸੀ ਬਣ ਗਏ ਸਨ ਜਿਸ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਅਤੇ ਸਜਾ ਓੁਹਨਾਂ ਨੂੰ ਭੁਗਤਣੀ ਪਈ ਕਿਓੁਕਿ ਨਤੀਜੇ ਆਓੁਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਓੁਹਨਾਂ ਕੋਲ ਮੂੰਹ ਛਪਾਓੁਣ ਜੋਗਾ ਵੀ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਾਂ ਰਿਹਾ। ਇਸ ਦੇ ਓੁਲਟ ਰਾਜ ਕਰਦੀ ਪਾਰਟੀ  ਵੋਟਰ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਕਰੋਪ ਤੋਂ ਡਰਦੀ ਹੋਈ ਰਾਜਧਾਨੀ ਹੀ ਖਾਲੀ ਕਰਕੇ ਭੱਜ ਗਈ । ਸਾਇਦ ਵੋਟਰ ਮਹਾਰਾਜ ਨੂੰ ਓੁਸਦੇ ਕਰੋਪ ਤੋਂ ਡਰਨ ਕਰਕੇ ਹੀ ਰਾਜ ਕਰਦੀ ਪਾਰਟੀ ਤੇ ਤਰਸ ਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਡਰਨ ਵਾਲੀ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਰਾਜ ਕਰਨ ਲਈ ਦੁਬਾਰਾ ਗੱਦੀ ਬਖਸ ਦਿੱਤੀ ਗਈ । ਇਸ ਦੇ ਓੁਲਟ ਰਾਜ ਗੱਦੀ ਨੂੰ ਮੱਲਣ ਲਈ ਕਾਹਲੇ ਵਿਰੋਧੀ ਆਗੂ ਏਨੇ ਗਰਜਣ ਲੱਗੇ ਸਨ  ਅਤੇ ਖੂੰਡੇ ਚੁੱਕ ਕੇ ਕੁੱਟਣ ਅਤੇ ਭੰਨਣ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਸਨ ਜੋ ਵੋਟਰ ਮਹਾਰਾਜ ਨੂੰ ਚੰਗੀਆਂ ਨਾਂ ਲੱਗੀਆ । ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਥਾਂ ਖੂੰਡਿਆਂ ਨਾਲ ਰਾਜ ਕਰਨ ਦੇ ਦਾਅਵਿਆਂ ਤੋਂ ਵੋਟਰ ਮਹਾਰਾਜ ਨੂੰ ਸਾਇਦ ਹੋਰ ਜਿਆਦਾ ਡਰ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਕਿਧਰੇ ਇਹ ਖੂੰਡਾ ਅਕਾਲੀਆਂ ਦੀ ਥਾਂ  ਵੋਟਰਾਂ ਤੇ ਹੀ ਨਾਂ ਵਰ ਜਾਵੇ ।ਸਾਂਝੇ ਮੋਰਚੇ ਦੇ ਆਗੂ ਮਨਪਰੀਤ ਬਾਦਲ ਨਾਲ ਹੋਏ ਰਾਜਨੀਤਕ ਧੱਕੇ ਕਾਰਨ ਆਮ ਲੋਕ ਹਮਦਰਦੀ ਕਰਨ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ  ਸਮੱਰਥਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਪਰ ਇਸ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੇ ਨੈਤਿਕ ਸਮੱਰਥਨ ਨੂੰ ਇੱਜਤ ਦੇਣ ਦੀ ਬਜਾਇ ਮਨਪਰੀਤ ਬਾਦਲ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਅਕਲ ਮੰਦੀ ਸਮਝ ਲਿਆ  ਕਿ ਮੈਂ ਹੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਨਕਲਾਬ ਕਰ ਦਿਆਂਗਾਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਅਸਲੀ ਰਾਜਨੀਤਕ ਦੰਦ ਦਿਖਾਓੁਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਜਦ ਹੀ ਵੋਟਰ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਬਾਦਲਾਂ ਦੇ ਸਤਾਏ ਹੋਏ ਦੀ ਥਾਂ ਇੱਕ ਰਾਜਨੀਤਕ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਕੁਰਸੀ ਲਈ ਪਾਪੜ ਵੇਲਣ ਵਾਲੇ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਦੇਖ ਲਿਆ ਤਦ ਹੀ ਇਸ ਤੋਂ ਕਿਨਾਰਾ ਕਰ ਗਈ। ਕਿਸੇ ਦੇ ਸੱਥਰ ਤੇ ਬੈਠੇ ਲੋਕ ਜਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਓੁਸ ਪਰੀਵਾਰ ਦੇ ਮਿੱਤਰ ਹੋਣ ਜਿੰਹਨਾਂ ਦੇ ਮੌਤ ਹੋਈ ਹੋਵੇ ਪਰ ਪੰਜਾਬੀ ਸੁਭਾਓੁ ਅਨੁਸਾਰ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਮੌਕੇ ਤੇ ਅਸੀਂ ਦੁਸਮਣ ਨਾਲ ਵੀ ਹਮਦਰਦੀ ਜਤਾਓੁਦੇ ਹਾਂ। ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੇ ਮੌਕੇ ਨੂੰ ਸਿਆਣੇ ਲੋਕ ਦੁਸਮਣਾਂ ਨੂੰ ਇੱਜਤ ਦੇਕੇ ਦੋਸਤੀ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਮੂਰਖ ਲੋਕ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਮੌਕੇ ਤੇ ਵੀ ਹਮਦਰਦੀ ਕਰਨ ਆਏ ਦੁਸਮਣਾਂ ਨੂੰ ਲੁੱਟਣਾਂ ਭਾਲਦੇ ਹਨ । ਮਨਪਰੀਤ ਨੇ ਵੀ ਇਹੋ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀ ਕਿ ਹਮਦਰਦੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲੁੱਟ ਲਵੇ ਪਰ ਇਹ ਤਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਤਾਕਤਵਰ ਵੋਟਰ ਮਹਾਰਾਜ ਸੀ ।
           ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਚਲਾਕ ਕੌਮ ਰਾਜਨੀਤਕ ਲੋਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਇਸ ਕੌਮ ਨੂੰ ਵੀ ਸਮਝ ਲੈਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਓੁਹ ਵੀ ਵੋਟਰ ਮਹਾਰਾਜ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਨਹੀਂ ਹੋਸਕਦੀ ਕਿਓੁਕਿ ਰਾਜਨੀਤਕ ਦਾ ਜਨਮ ੀ ਵੋਟਰ ਮਹਾਰਾਜ ਦੀ ਕੁੱਖ ਵਿੱਚੋਂ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ। ਜੇਹੜਾ ਰਾਜਨੀਤਕ  ਓੁਸਨੁੰ ਜੰਮਣ ਵਾਲੇ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਜੰਮਣ ਵਾਲੇ ਦੇ ਅੱਗੇ ਨੀਵਾਂ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾਂ ਹੈ ਓੁਸਨੂੰ ਹੀ ਓੁਹ ਗੱਦੀ ਬਖਸਦਾ ਹੈ ।ਵੋਟਰ ਮਹਾਰਾਜ ਨੂੰ ਬਹੁਤੇ ਸਿਆਣਿਆਂ ਜਾਂ ਤਾਕਤਵਰ ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਸੋ ਰਾਜਨੀਤਕ ਲੋਕੋ ਵੋਟਰ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਚਰਨੀਂ ਹੱਥ ਲਾਓੁਣ ਦਾ ਵੱਲ ਸਿੱਖ ਲਵੋ ਆਪਦੀ ਕਮਾਈ ਦਾ ਦਸਵੰਧ ਵੀ ਇਸ ਵੋਟਰ ਮਹਾਰਾਜ ਦੀ ਝੋਲੀ ਪਾ ਦਿਓੁ ਕਰੋ ਤਾਂ ਇਹ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਵੀ ਝੋਲੀ ਭਰ ਦਿੰਦਾਂ ਹੈ ਬੋਲੋ ਵੋਟਰ ਮਹਾਰਾਜ ਦੀ ਜੈ?

ਸਿੱਧੂ + ਬਰਾੜ : ਸਿੱਧੂ ਭੱਟੀ ਰਾਜਪੂਤਾਂ ਵਿਚੋਂ ਹਨ

ਸਿੱਧੂ + ਬਰਾੜ :
ਸਿੱਧੂ + ਬਰਾੜ : ਸਿੱਧੂ ਭੱਟੀ ਰਾਜਪੂਤਾਂ ਵਿਚੋਂ ਹਨ। ਇਹ ਯਾਦਵ ਬੰਸੀ ਹਨ। ਪੁਰਾਣੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਭੱਟੀ ਰਾਜਪੂਤਾਂ ਦਾ ਰਾਜ ਮਥਰਾ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਗੱਜ਼ਨੀ ਤੱਕ ਸੀ। ਕਾਫ਼ੀ ਸਮੇਂ ਮਗਰੋਂ ਬਖਾਰੇ ਦੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਗੱਜ਼ਨੀ ਅਤੇ ਲਾਹੌਰ ਦੇ ਇਲਾਕੇ ਭੱਟੀਆਂ ਤੋਂ ਜਿੱਤ ਲਏ।
ਭੱਟੀ, ਭੱਟਨੇਰ ਦੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਆਬਾਦ ਹੋ ਗਏ। ਇੱਕ ਭੱਟੀ ਸਰਦਾਰ ਦੇਵਰਾਜ ਨੇ ਦੇਵਗੜ੍ਹ ਵਸਾਇਆ। ਉਸ ਦੀ ਬੰਸ ਵਿੱਚ ਜੈਸਲ ਇੱਕ ਪਰਤਾਪੀ ਰਾਜਾ ਹੋਇਆ। ਉਸ ਨੇ ਜੈਸਲਮੇਰ ਸ਼ਹਿਰ ਵਸਾ ਲਿਆ। ਉਸ ਦਾ ਬੇਟਾ ਹੇਮ ਰਾਉ ਆਪਣੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਨਾਰਾਜ਼ ਹੋ ਕੇ ਹਿਸਾਰ ਦੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ 1180 ਈæ 'ਚ ਆ ਗਿਆ। ਜਦੋਂ ਸ਼ਹਾਬੁਦੀਨ ਗੌਰੀ ਨੇ ਭਾਰਤ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਹੇਮ ਨੇ ਆਪਣੇ ਭੱਟੀ ਕਬੀਲੇ ਨਾਲ ਰਲਕੇ ਉਸ ਦੀ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਲਈ ਗੌਰੀ ਨੇ ਹੇਮ ਨੂੰ ਸਿਰਸੇ, ਹਿਸਾਰ ਤੇ ਬਠਿੰਡੇ ਦਾ ਇਲਾਕਿਆਂ ਦਾ ਚੌਧਰੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਹੇਮ ਨੇ ਹਿਸਾਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਿਲ੍ਹਾ ਉਸਾਰਿਆ। ਹੇਮ ਦੀ ਮੌਤ 1214 ਈਸਵੀਂ ਵਿੱਚ ਹੋਈ। ਇਸਨੇ ਮੁਕਤਸਰ ਦੇ ਦੱਖਣੀ ਇਲਾਕੇ ਤੋਂ ਪੰਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਲੁਧਿਆਣੇ ਵੱਲ ਕੱਢਿਆ। ਹੇਮ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਜੋਂਧਰ ਦੇ 21 ਪੋਤੇ ਸਨ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਅੱਡ-ਅੱਡ ਨਵੇਂ 21 ਗੋਤ ਹੋਰ ਚੱਲ ਪਏ। ਇਸ ਦੇ ਇੱਕ ਪੋਤੇ ਮੰਗਲ ਰਾਉ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਵਿਰੁੱਧ ਬਗ਼ਾਵਤ ਕੀਤੀ ਪਰ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ। ਮੰਗਲ ਰਾਉ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਅਨੰਦ ਰਾਉ ਦੇ ਬੇਟੇ ਖੀਵਾ ਰਾਉ ਦੀ ਰਾਜਪੂਤ ਪਤਨੀ ਤੋਂ ਕੋਈ ਪੁੱਤਰ ਪੈਦਾ ਨਾ ਹੋਇਆ। ਖੀਵਾ ਰਾਉ ਨੇ ਸਰਾਉ ਜੱਟਾਂ ਦੀ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰ ਲਿਆ। ਭੱਟੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਖੀਵਾ ਖੋਟਾ ਕਹਿਕੇ ਤਿਆਗ ਦਿੱਤਾ। ਖੀਵਾ ਰਾਉ ਦੇ ਘਰ ਸਿੱਧੂ ਰਾਉ ਦਾ ਜਨਮ ਹੋਇਆ। ਇਹ ਘਟਨਾ ਤਕਰੀਬਨ 1250 ਈਸਵੀਂ ਦੇ ਲਗਭਗ ਵਾਪਰੀ। ਸਿੱਧੂ ਰਾਉ ਦੀ ਬੰਸ ਜੱਟ ਬਰਾਦਰੀ ਵਿੱਚ ਰਲ ਗਈ। ਸਿੱਧੂ ਦੇ ਨਾਂਵ ਦੇ ਛੇ ਪੁੱਤਰ ਹੋਏ। ਬੇਟੇ ਦਾਹੜ ਦੀ ਉਲਾਦ ਕੈਂਥਲ, ਝੁੰਬੇ ਆਦਿ ਵਾਲੇ ਭਾਈਕੇ ਹਨ। ਧਰ ਦੀ ਉਲਾਦ ਪੀਰੇ ਕੋਟੀਏ ਹਨ। ਰੂਪ ਦੀ ਉਲਾਦ ਰੋਸੇ ਸਿੱਧੂ ਪਿੰਡ ਟਹਿਣਾ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਫਰੀਦਕੋਟ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਸੁਰੋ ਦੀ ਉਲਾਦ ਮਹਿਰਮੀਏ ਸਿੱਧੂ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹ ਜੈਦਾਂ ਦਾ ਵਡੇਰਾ ਸੀ। ਮਾਣੋ ਦੀ ਬੰਸ ਮਲਕਾਣੇ ਤੇ ਨੌਰੰਗ ਆਦਿ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਭੂਰੇ ਦੀ ਬੰਸ ਵਿਚੋਂ ਹਰੀਕੇ ਤੇ ਬਰਾੜ ਸਿੱਧੂ ਹਨ। ਭੂਰੇ ਦੇ ਭੁੱਤਰ ਤਿਲਕ ਰਾਉ ਨੇ ਸੰਤ ਸੁਭਾਅ ਕਾਰਨ ਵਿਆਹ ਨਹੀਂ ਕਰਾਇਆ। ਇਸ ਨੂੰ ਭੱਟੀਆਂ ਨੇ ਬਠਿੰਡੇ ਤੇ ਮੁਕਤਸਰ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਅਬਲੂ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਸਾਰੇ ਸਿੱਧੂ ਇਸ ਮਹਾਪੁਰਸ਼ ਦੀ ਮਾਨਤਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਅਬਲੂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਤਿਲਕ ਰਾਉ ਦੀ ਥਾਂ ਇਸਤਰੀਆਂ ਮਿੱਟੀ ਕੱਢਣ ਹਰ ਸਾਲ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਤਿਲਕ ਰਾਉ ਅਸਥਾਨ ਤੋਂ ਮਿੱਟੀ ਲੈ ਕੇ ਮਰਾਝ ਦੇ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਤਿਲਕ ਰਾਉ ਦੀ ਥਾਂ ਬਣਾਈ ਹੈ। ਜਿਥੇ ਬਾਹੀਏ ਦੀਆਂ ਇਸਤਰੀਆਂ ਮਿੱਟੀ ਕੱਢਦੀਆਂ ਹਨ। ਇੱਕ ਹੋਰ ਅਜਿਹਾ ਥਾਂ ਹੋਰ ਰਾਇਕੇ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਬਠਿੰਡਾ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹੈ। ਭੂਰੇ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਸੀਤਾ ਰਾਉ ਦੀ ਬੰਸ ਵਿਚੋਂ ਹਰੀ ਰਾਉ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਹ ਹਰੀਕੇ ਸਿੱਧੂਆਂ ਦੀ ਸ਼ਾਖਾ ਦਾ ਮੋਢੀ ਹੈ। ਕਾਉਂਕੇ, ਅਟਾਰੀ, ਹਰੀਕੇ ਤੇ ਤਫਣ ਕੇ ਆਦਿ ਇਸ ਦੀ ਬੰਸ ਵਿਚੋਂ ਹਨ। ਇਹ ਬਰਾੜ ਬੰਸੀ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਸੀਤਾ ਰਾਉ ਦੇ ਦੂਜੇ ਪੁੱਤਰ ਜਰਥ ਦੀ ਬੰਸ ਵਿਚੋਂ ਬਰਾੜ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੋਇਆ ਜੋ ਬਰਾੜ ਬੰਸ ਦਾ ਮੋਢੀ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਿੱਧੂਆਂ ਦੀਆਂ ਸੱਤ ਮੂੰਹੀਆਂ; ਬਰਾੜ, ਹਰੀਕੇ, ਭਾਈਕੇ, ਪੀਰੇ ਕੋਟੀਏ, ਰੋਸੇ, ਜੈਦ ਤੇ ਮਾਣੋ ਕੇ ਹਨ। ਸਿੱਧੂ ਦੇ ਇੱਕ ਪੁੱਤਰ ਦੀ ਬੰਸ ਦਲਿਤਾਂ ਨਾਲ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਪਾਕੇ ਦਲਿਤ ਜਾਤੀ ਵਿੱਚ ਰਲ ਗਈ। ਸਿੱਧੂ ਪਿਛੜੀਆਂ ਸ਼੍ਰੇਣੀਆਂ ਨਾਈਆਂ ਆਦਿ ਅਤੇ ਅਨੁਸੂਚਿਤ ਜਾਤੀਆਂ ਮਜ਼੍ਹਬੀ ਸਿੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹਨ। ਸਿੱਧੂ ਤੋਂ ਦਸਵੀਂ ਪੀੜੀ ਤੇ ਬਰਾੜ ਹੋਇਆ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਧਾੜਵੀ ਤੇ ਸੂਰਬੀਰ ਸੀ। ਇਸ ਨੇ ਭੱਟੀਆਂ ਨੂੰ ਹਰਾਕੇ ਬਠਿੰਡੇ ਦੇ ਇਲਾਕੇ ਤੇ ਦੁਬਾਰਾ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ। ਇਹ ਦਿੱਲੀ ਸਰਕਾਰ ਤੋਂ ਵੀ ਬਾਗ਼ੀ ਹੋ ਗਿਆ। ਬਠਿੰਡੇ ਦੇ ਰੇਤਲੇ ਇਲਾਕੇ ਬੀਦੋਵਾਲੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਬੀਦੋਵਾਲੀ ਵਿੱਚ ਹੀ1415 ਈਸਵੀਂ ਦੇ ਲਗਭਗ ਬਰਾੜ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋਈ। ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਸਿੱਧੂ ਬਰਾੜਾਂ ਨੇ ਤੈਮੂਰ ਨੂੰ ਟੋਹਾਣੇ ਦੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਲੁੱਟ ਲਿਆ ਸੀ। ਬਰਾੜ ਲੁਟਮਾਰ ਕਰਕੇ ਇਸ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਝਾੜਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮੇਤ ਪ੍ਰਵਾਰ ਲੁੱਕ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਤੈਮੂਰ ਨੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਆਕੇ ਕੁੱਲ ਝਾੜ, ਕਰੀਰ ਵਢਾਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਥੱਲੇ ਭੋਰਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਬਰਾੜ ਸਮੇਤ ਪ੍ਰਵਾਰ ਨਿਕਲਦੇ ਸਨ। ਉਥੋਂ ਹੀ ਇਹ ਕਹਾਵਤ ਪ੍ਰਚਲਿਤ ਹੋਈ ਸੀ, ਕਿ ''ਇੱਕ ਝਾੜ ਵਢਿਆ, ਸੌ ਸਿੱਧੂ ਕਢਿਆ।'' ਤੈਮੂਰ ਨੇ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਸਿੱਧੂ-ਬਰਾੜ ਮਰਵਾ ਦਿੱਤੇ ਸਨ। ਬਰਾੜ ਦੇ ਵੀ ਛੇ ਪੁੱਤਰ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਦੁੱਲ ਤੇ ਪੌੜ ਹੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੋਏ ਸਨ। ਬਰਾੜ ਦੇ ਤਿੰਨ ਭਰਾ ਹੋਰ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬੰਸ ਵੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਰਾੜ ਬੰਸ ਹੀ ਲਿਖਦੀ ਹੈ। ਹਰੀਕੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਰਾੜ ਲਿਖਦੇ ਹਨ। ਹਰੀਕੇ ਬਰਾੜ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਇਹ ਹਰੀ ਰਾਉ ਦੀ ਬੰਸ ਹਨ। ਦੁੱਲ ਦੀ ਬੰਸ ਵਿੱਚ ਫਰੀਦਕੋਟੀਏ ਤੇ ਸੰਘ੍ਰਕੇ ਹਨ। ਪੌੜ ਦੀ ਬੰਸ ਵਿਚੋਂ ਫੂਲਕੇ, ਮਹਿਰਾਜਕੇ, ਘੁਰਾਜਕੇ ਆਦਿ ਹਨ। ਇਹ ਬਹੁਤੇ ਬਠਿੰਡੇ ਦੇ ਬਾਹੀਏ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਆਬਾਦ ਹਨ। ਦੁੱਲ ਦੀ ਬੰਸ ਵੀ ਕਾਫ਼ੀ ਵੱਧੀ ਹੈ। ਦੁੱਲ ਦੇ ਚਾਰ ਪੁੱਤਰ ਰਤਨ ਪਾਲ, ਲਖਨ ਪਾਲ, ਬਿਨੇਪਾਲ ਤੇ ਸਹਿਸ ਪਾਲ ਸਨ। ਰਤਨਪਾਲ ਦੀ ਬੰਸ ਅਬਲੂ, ਦਾਨ ਸਿੰਘ ਵਾਲਾ, ਕੋਟਲੀ ਕਿਲ੍ਹੀ, ਮਹਿਮਾਸਰਜਾ ਤੇ ਕੁੰਡਲ ਆਦਿ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਵਸਦੀ ਹੈ। ਲਖਨ ਪਾਲ ਦੀ ਬੰਸ ਨੂੰ ਦਿਉਣ ਕੇ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਹਿਨ ਪਾਲ ਦੀ ਸੰਤਾਨ ਨਾਗੇਦੀ ਸਰਾਂ ਤੇ ਫਿਡੇ ਆਦਿ ਵਿੱਚ ਆਬਾਦ ਹੈ। ਬਿਨੇਪਾਲ ਦੀ ਸੰਤਾਨ ਮੱਤਾ, ਦੋਦਾ, ਕੌਣੀ, ਭਾਗਸਰ ਤੇ ਬਠਿੰਡੇ ਝੁੰਟੀ ਪੱਤੀ ਵਿੱਚ ਆਬਾਦ ਹੈ। ਬਿਨੇ ਪਾਲ ਦੀ ਬੰਸ ਵਿਚੋਂ ਸੰਘਰ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੋਇਆ। ਉਸ ਦੇ ਭਲਣ ਸਮੇਤ 14 ਪੁੱਤਰ ਸਨ। ਸੰਘਰ ਬਾਬਰ ਦੇ ਸਮੇਂ 1526 ਈਸਵੀਂ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ। ਬਾਬਰ ਦੀ ਬਹੁਤ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ। ਸੰਘਰ ਦੀ ਮੌਤ ਵੀ ਇਸ ਲੜਾਈ 'ਚ ਹੋਈ। ਅਕਬਰ ਬਰਾੜਾਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਅਹਿਸਾਨਮੰਦ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਭਲਣ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਇਲਾਕੇ ਦਾ ਚੌਧਰੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਭਲਣ ਤੇ ਮਨਸੂਰ ਇਲਾਕੇ ਦੀ ਚੌਧਰ ਦੇ ਕਾਰਨ ਅਕਬਰ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਹਾਜ਼ਰ ਹੋਏ ਜਦੋਂ ਮਨਸੂਰ ਨੂੰ ਅਕਬਰ ਵੱਲੋਂ ਸਿਰੋਪਾ ਮਿਲਿਆ ਤਾਂ ਮਨਸੂਰ ਸਿਰ ਤੇ ਚੀਰਾ ਬਣਨ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਭਲਣ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਿਰੋਪੇ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮਨਸੂਰ ਦਾ ਅੱਧਾ ਚੀਰਾ ਪਾੜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਤੇ ਬੰਨ ਲਿਆ। ਇਸ ਉੱਤੇ ਅਕਬਰ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਬਹੁਤ ਹੱਸਿਆ ਅਤੇ ਦੋਹਾਂ ਦੀ ਚੌਧਰ ਦੇ ਪਿੰਡ ਬਰਾਬਰ ਵੰਡ ਦਿੱਤੇ। ਇਸ ਮੌਕੇ ਦਰਬਾਰੀ ਮਿਰਾਸੀ ਨੇ ਆਖਿਆ, ''ਭਲਣ ਚੀਰਾ ਪਾੜਿਆਂ, ਅਕਬਰ ਦੇ ਦਰਬਾਰ'' ਪੰਜ ਗਰਾਹੀ ਇਲਾਕੇ ਦੀ ਚੌਧਰ ਭਲਣ ਪਾਸ ਸੀ। ਇਸ ਦੀ ਮੌਤ 1643 ਈਸਵੀਂ ਵਿੱਚ ਹੋਈ।

ਆ ਰੱਬਾ

ਆ ਰੱਬਾ ਤੈਨੂੰ ਹੇਠ ਬੁਲਾਉਣਾਂ ਚਹੁੰਦੀ ਹਾਂ
ਕੋਈ ਸੌਂ ਰਿਹਾ ਸੜਕ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਕੋਈ ਕਰਦਾ ਐਸ ਚੁਬਾਰੇ ਤੇ।
 ਕੋਈ ਤਰਸੇ ਬੇਹੇ ਟੁੱਕਰ ਨੂੰ ਕੋਈ ਪੀਕੇ ਚੱਬੇ ਕੁੱਕੜ ਨੂੰ।
 ਕਿਤੇ ਭੁੱਖੇ ਨਿਆਣੇ ਸੁੱਤੇ ਨੇ ਕਿਤੇ ਦੁੱਧ ਪੀਣ ਨੂੰ ਕੁੱਤੇ ਨੇ।
ਕਿਤੇ ਨੰਗਾਂ ਕੰਬੇ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਕਿਤੇ ਟੰਗੇ ਕੋਟ ਨੇ ਬਾਹਾਂ ਤੇ।
 ਇੱਥੇ ਕੀ ਕੀ ਕਾਰੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇਂ ਰਿਸਵਤ ਨਾਲ ਗੁਜਾਰੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ।
ਮੈਂ ਸੰਗਦੀ ਤੈਨੂੰ ਦੱਸਣ ਤੋਂ ਤੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੀ ਸਾਰੇ ਹੁੰਦੇਨੇ।
ਕਦੀ ਬੰਦਾ ਬਣ ਕੇ ਆ ਰੱਬਾ ਤੈਨੂੰ ਦੁੱਖ ਸੁਣਾਉਣਾਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ
ਇਸੇ ਗੱਲ ਦੀ ਖਾਤਿਰ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਹੇਠ ਬੁਲਾਉਣਾਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ।
ਰਮਨਪਰੀਤ ਗੁੰਮਟੀ
ਪੇਸਕਸ||||| ਗੁਰਚਰਨ ਪੱਖੋਕਲਾਂ 9417727245

ਖਾਲਸਾ ਸਿਰ ਦੀ ਬਾਜੀ ਤੋਂ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠਣ ਤੱਕ ?

ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਤੇ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਚੌਥੀ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਹੈ । ਇਸ ਕੌਮ ਦਾ ਆਪਣਾਂ ਫਲਸਫਾ ਹੈ ਜੋ ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਓੁੱਪਰ ਅਧਾਰਤ ਹੈ। ਇਸ ਕੌਮ ਦੀ ਸਿਖਰਲੀ ਪਰਾਪਤੀ ਖਾਲਸਾ ਹੋਣਾਂ ਮੰਨਿਆਂ ਜਾਦਾਂ ਹੈ। ਖਾਲਸੇ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਨੇ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਵ ਰੱਬ ਤੱਕ ਦਾ ਦਰਜਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਖਾਲਸੇ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਏਨੇ ਵੱਡੇ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦੇ ਪੁੰਜ ਨੇ , ਗਿਆਨ ਦੇ ਸਾਗਰ ਨੇ, ਧਾਰਮਿਕ ਰਹਿਬਰ ਨੇ ਇਹ ਰੁਤਬਾ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ ਫਿਰ ਓੁਹ ਖਾਲਸਾ ਕੀ ਕੋਈ ਆਮ ਵਿਅਕਤੀ ਹੀ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ। ਕੀ ਕਿਸੇ ਵਿਸੇਸ ਪਹਿਰਾਵੇ ਪਹਿਨੀ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਹੀ ਓੁਸਨੂੰ ਖਾਲਸੇ ਦਾ ਰੁਤਬਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਜਾਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਕੀ ਭੇਖੀ ਖਾਲਸੇ ਅਤੇ ਅਸਲੀ ਖਾਲਸੇ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਫਰਕ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ। ਕੀ ਹਰ ਕੋਈ ਹੀ ਖਾਲਸਾ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਕੀ ਖਾਲਸਾ ਖੰਡੇ ਬਾਟੇ ਦੀ ਪਾਹੁਲ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਆਦਿ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਸਨ ਓੁੱਠ ਖੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਦ ਵੀ ਅੱਜ ਦੇ ਖਾਲਸੇ ਵੱਲ ਨਜਰ ਮਾਰਦੇ ਹਾਂ।
      ਜਦ ਗੁਰੂ ਦੇ ਵਰਤਾਏ ਕੌਤਕ ਵੱਲ ਨਜਰ ਮਾਰਦੇ ਹਾਂ ਤਦ ਜੇ ਗਿਆਨ ਦੇ ਸਾਗਰ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘੇ ਓੁੱਤਰ ਕੇ ਗਿਆਨ ਦੀ ਅੱਖ ਨਾਲ ਨਜਰ ਮਾਰਦੇ ਹਾਂ ਤਦ ਪਹਿਲੀ ਨਜਰ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਸਮਝ ਆ ਜਾਦਾਂ ਹੈ। ਅੱਜ ਕਲ ਭਾਵੇ ਪੰਜ ਕਕਾਰਾਂ ਵਾਲੇ ਹੀ ਖਾਲਸੇ ਦਿਸਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪੰਜ ਕਕਾਰ ਧਾਰਨ ਵਾਲਾ ਹੀ ਖਾਲਸਾ ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਠੋਕ ਦਿੰਦਾਂ ਹੈ ਪਰ ਗੁਰੂ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਸਰਤ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿਓੁਂਕਿ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਕੌਤਕ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲੀ ਮੰਗ ਹੀ ਹੋਰ ਸੀ। ਸੋ ਆਓੁ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਓੁਸ ਕੌਤਕ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਦੀ ਕੋਸਿਸ ਕਰੀਏ? ਕੋਈ ਮਨੁੱਖ ਪੂਰੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਦੂਸਰੇ ਦੇ ਕੌਤਕ ਅਤੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀ ਸਕਦਾ ਪਰ ਆਪਣੇ ਗਿਆਨ ਅਨੁਸਾਰ ਦੂਸਰੇ ਦੇ ਗਿਆਨ ਦੇ ਸਾਗਰ ਵਿੱਚ ਟੁੱਭੀ ਮਾਰਕੇ ਆਪਣੀ ਸਮੱਰਥਾ ਅਨੁਸਾਰ ਹੀਰੇ ਜਾਂ ਰੋੜ ਕੁੱਝ ਵੀ ਚੁਣ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਮਹਾਤਮਾ ਗਾਂਧੀ ਨੇ ਜਦ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸਾਗਰ ਵਿੱਚ ਟੁੱਭੀ ਮਾਰੀ ਤਾਂ ਓੁਸਦੀ ਨੀਚ ਅੱਖ ਨੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਭੁੱਲੜ ਦੇਸ ਭਗਤ ਹੀ ਦਿਸਿਆ ਪਰ ਜਦ ਪੰਜ ਪਿਆਰਿਆ ਨੇ ਓੁਸ ਸਮੁੰਦਰ ਵੱਲ ਅੱਖਾ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਵੀ ਦੇਖਿਆ ਤਦ ਓੁਹਨਾਂ  ਨੂੰ ਸਿਰ ਦੇਕੇ ਵੀ ਇਹ ਸੌਦਾ ਸਸਤਾ ਲੱਗਿਆ।
                 ਖਾਲਸਾ ਬਣਾਓੁਣ ਸਮੇਂ ਗੁਰੂ ਜੀ  ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਮੰਗ ਸੀ ਕਿ ਕੋਈ ਹੈ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਸਿਰ ਦੇਵੇ ਮੇਰੀ ਤਲਵਾਰ ਖੂਨ ਮੰਗਦੀ ਹੈ । ਇਹ ਕੋਈ ਖਾਲਸਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਓੁੱਠਿਆ ਆਮ ਸਰਧਾਲੂ ਸਿੱਖ ਸੀ ਭਾਈ ਦਯਾ। ਅਤੇ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਪੰਜ ਸਿਰਾਂ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਸੀ ਭਾਈ ਦਯਾ ਦੇ  ਓੁਠਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕੋਲ ਇਤਿਹਾਸ ਅਨੁਸਾਰ ਜਦ ਦੂਜਾ ਸਿਰ ਮੰਗਿਆ ਤਦ ਓੁਹਨਾਂ ਕੋਲ ਖੂਨ ਨਾਲ ਭਿੱਜੀ ਤਲਵਾਰ ਦੀ ਬਾਤ ਪਾਓੁਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਓੁੱਪਰ ਕਿਸ ਦਾ ਖੂਨ ਸੀ ਇਹ ਵੀ ਗੁਰੂ ਹੀ ਜਾਣ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ। ਖੂਨ ਭਿੱਜੀ ਤਲਵਾਰ ਦੇਖਕੇ ਤਾਂ ਰਿਸਤੇਦਾਰਾਂ ਸਮੇਤ ਆਮ ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਵੀ ਭੱਜਣਾਂ ਸੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਗੁਰੂ ਦਾ ਕੌਤਕ ਫਿਰ ਵੀ ਪੂਰਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਪੰਜ ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾਂ ਸਿਰ ਗੁਰੂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਕੁਰਬਾਨ ਹੋਣ ਲਈ ਅਰਪਣ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਇਹ ਕੌਤਕ ਸੰਪੂਰਨ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਅਗਲੀ ਸੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚੋਂ ਇਹੀ ਆਮ ਸਿੱਖ ਹੀ ਖਾਸ ਰੂਪ ਹੋ ਗਏ ਸਨ ਜੋ ਪੰਜ ਪਿਆਰੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਦਾ ਹੀ ਆਦਰ ਯੋਗ ਰਹਿਣਗੇ। ਇਸ ਕੌਤਕ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਸਿੱਖਾ ਨੂੰ ਖੰਡੇ ਬਾਟੇ ਦੀ ਪਹੁਲ ਅਤੇ ਪੰਜ ਕਕਾਰ ਬਖਸੇ ਸਨ। ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਸੱਚਾ ਪੁਰਸ ਜਾਂ ਅਸਲੀ ਧਾਰਮਿਕ ਰਹਿਬਰ ਕੋਈ ਕੌਤਕ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਸਹਿਮਤੀ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਆਮ ਇਨਸਾਨੀ ਸਮਝ ਤੋਂ ਓੁੱਪਰ ਦੀ ਚੀਜ ਹੈ। ਸੋ ਜਦ ਇਹ ਪੰਜ ਸਿੱਖ ਸਿਰ ਦੇਣ ਲਈ ਓੁੱਠੇ ਤਾਂ ਪਹਿਲੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦਯਾ ਦੱਸਿਆ ਦੂਜਿਆਂ ਨੇ ਆਪੋ ਆਪਣਾਂ ਨਾਂ ਧਰਮ ਮੋਹ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਮੋਹਕਮ ,ਹਿੰਮਤ ਅਤੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਮੇਲ ਹੋਇਆ। ਸੋ ਖਾਲਸੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਦਯਾ ਧਰਮ ਹਿੰਮਤ ਅਤੇ ਮੋਹ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਹੋਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦਾ ਮਨੁੱਖ ਹੀ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਰੂਪ ਭਾਵ ਖਾਲਸਾ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ। ਇਸ ਤਰਾਂ ਦਾ ਮਨੁੱਖ ਹੀ ਧਰਮ ਲਈ ਸਿਰ ਧੜ ਦੀ ਬਾਜੀ ਲਾਓੁਂਦਾਂ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਸਿਰ ਧੜ ਦੀ ਬਾਜੀ ਲਾਓੁਣ ਵਾਲਾ ਹੀ ਗੁਰੂ ਦਾ ਖਾਲਸਾ ਅਖਵਾਓੁਣ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ। ਇਸ ਤਰਾਂ ਦਾ ਖਾਲਸਾ ਹੀ ਗੁਰੂ ਰੂਪ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦਾ ਖਾਲਸਾ ਹੀ ਸਤਿਗੁਰ ਅਖਵਾਓੁਣ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ। ਮੌਤ ਦੇ ਡਰ ਤੋਂ ਓੁੱਪਰ ਓੁੱਠਿਆ ਮਨੁੱਖ ਹੀ ਰੱਬ ਜਾਂ ਕੁਦਰਤ ਨਾਲ ਅਭੇਦ ਹੋਣ ਦੀ ਤਾਕਤ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਖਾਲਸੇ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਦੀ ਫੌਜ ਦਾ ਦਰਜਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਿਓੁਂਕਿ ਖਾਲਸਾ ਲੜਾਈ ਨਿੱਜ ਲਈ ਨਹੀਂ ਸਮਾਜ ਅਤੇ ਧਰਮ ਲਈ ਲੜਦਾ ਸੀ। ਜਦ ਰਾਜਸੱਤਾ ਇਨਸਾਫ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ਸੀ ਤਦ ਲੋਕ ਇਨਸਾਫ ਲਈ ਖਾਲਸੇ ਦੇ ਦਰ ਤੇ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ । ਕੀ ਅੱਜ ਕੱਲ ਵੀ ਅੱਜ ਦੇ ਖਾਲਸਿਆਂ ਕੋਲ ਇਨਸਾਫ ਲਈ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਗੁਰੂ ਦਾ ਖਾਲਸਾ ਹਮੇਸਾਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਜੰਗ ਸਮੇਂ ਜਾਂ ਜੰਗ ਵਰਗੇ ਕੰਮਾਂ ਸਮੇ ਹਮੇਸਾਂ ਬੋਲੇ ਸੋ ਨਿਹਾਲ ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਦਾ ਜੈਕਾਰਾ ਲਾਕੇ ਕੰਮ ਸੁਰੂ ਕਰਦਾ ਸੀ । ਜੇ ਜਿੱਤ ਜਾਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕਾ ਖਾਲਸਾ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫਤਿਹ ਦਾ ਜੈਕਾਰਾ ਲਾਓੁਂਦਾਂ ਸੀ। ਆਮ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਬੰਦੇ ਬਹਾਦਰ ਤੱਕ ਫਤਿਹ ਦਰਸਨ ਜਾਂ ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਬੋਲਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਅੱਜ ਦਾ ਖਾਲਸਾ ਭਾਵੇਂ ਜਿੱਤਣਾਂ ਤਾਂ ਦੂਰ ਹਰ ਸੰਘਰਸ ਤੋਂ ਪਾਸਾ ਵੱਟਕੇ ਲੰਘਦਾ ਹੈ ਪਰ ਜਿੱਤ ਦਾ ਜੈਕਾਰਾ ਭਾਵੇ ਮੌਤ ਦੇ ਭੋਗ ਤੇ ਖੜਾ ਹੋਵੇ ਓੁੱਥੇ ਵੀ ਛੱਡਣੋਂ ਨਹੀਂ ਹੱਟਦਾ।
               ਕੀ ਅੱਜ ਕਲ ਦੇ ਆਪਣੇ ਨਾਵਾਂ ਨਾਲ ਖਾਲਸਾ ਲਾਓੁਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਵੀ ਸਿਰ ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਭੇਂਟ ਕਰਕੇ ਬਣੇ ਹਨ? ਕੀ ਅੱਜ ਕਲ ਦੇ ਖਾਲਸੇ ਆਪਣੀਆਂ ਪਰਿਵਾਰਕ ਲੋੜਾਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਝੁਕ ਕੇ ਹੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਗੁਰੂ ਦਾ ਰਾਹ ਛੱਡ ਜਾਂਦੇ। ਕੀ ਅੱਜ ਕੱਲ ਦੇ ਖਾਲਸੇ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦਾ ਮਾਦਾ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਕੀ ਅੱਜ ਕੱਲ ਦੇ ਖਾਲਸੇ ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਦੇ ਸਿਪਾਹ ਸਲਾਰ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਬਣੇ ਹੋਏ ? ਕੀ ਗੁਰੂ ਦਾ ਖਾਲਸਾ ਸਿਆਸਤ ਨੂੰ ਸਿਰ ਝੁਕਾਓੁਂਦਾਂ ਹੈ ਜਾਂ ਧਰਮ ਨੂੰ? ਜੇ ਸਿਰ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੇ ਫਿਰ ਕੀ ਸਿਰਫ ਸਿੱਖ ਬਣ ਜਾਣਾਂ ਅਤੇ ਰਹਿਣਾਂ ਹੀ ਚੰਗਾਂ ਨਹੀਂ?  ਖਾਲਸੇ ਦਾ ਭੇਖ ਧਾਰਕੇ ਗੁਰੂ ਦੇ ਅਦਰਸਾਂ ਤੋਂ ਬੇਮੁੱਖ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਕੀ ਅਖਵਾਓੁਣ ਦੇ ਹੱਕਦਾਰ ਹਨ?  ਸਿਰ ਓੁੱਚਾ ਰੱਖਕੇ ਜਿਓੁਣ ਵਾਲੇ ਖਾਲਸੇ ਅਤੇ ਭ੍ਰਸਟ ਲੀਡਰਾਂ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਚ ਸਿਰ ਭੇਂਟ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਖਾਲਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨਾਂ ਕੁ ਫਰਕ ਹੈ ਪਾਠਕ ਹੀ ਜਾਣ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਗੁਰੂ ਦਾ ਖਾਲਸਾ ਮੌਤ ਦੇ ਨਿਸਾਨੇ ਆਪਣੇ ਓੁੱਪਰ ਬੰਨਵਾਂ ਕੇ ਅਤੇ ਬੰਦੇ ਬਹਾਦਰ ਨਾਲ ਸਹੀਦ ਹੁੰਦਾਂ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿਓੁਕਿ ਓੁਹ ਗੁਰੂ ਦਾ ਖਾਲਸਾ ਸੀ ਪਰ ਜਦ ਓੁਹ ਗੁਰੂ ਦੀ ਥਾਂ ਭੇਖੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਗਿਣਤੀ ਵਧਾਓੁਣ ਲਈ ਬਣਾਇਆ ਜਾਣ ਲੱਗਿਆ ਹੈ ਤਦ ਤੋਂ ਓੁਹ ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ  ਸਹੀਦ ਹੋਣ ਦੀ ਥਾਂ ਓੁਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਿੰਦਣ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਲਾਕੇ ਹੀ ਖੁਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਕਿਧਰੇ ਕੋਈ ਵਿਰਲਾ ਹੀ ਗੁਰੂ ਕਾ ਖਾਲਸਾ ਵਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾਂ ਹੈ। ਰੱਬ ਮਿਹਰ ਕਰੇ।
 ਗੁਰਚਰਨ ਪੱਖੋਕਲਾਂ 9417727245

ਸਹਿਜਧਾਰੀਆਂ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦਾ ਅਪਮਾਨ ਨਾਂ ਕਰੋ

ਹਾਈਕੋਰਟ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਨੇ ਸਿੱਖ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਮੌਕਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਿੱਖੀ ਦੇ ਘੇਰੇ ਨੂੰ ਵਿਸਾਲ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਦੁਨੀਆਂ ਉੱਪਰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕੌਮ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਦੇਖੋ ਸਭ  ਦੇ ਰਹਿਣ ਸਹਿਣ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾਅ ਆਇਆ ਹੈ । ਹਰ ਕੌਮ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੁੱਢਲੇ ਅਸੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਬਦਲਾਅ ਆਓੁਣਾਂ ਲਾਜਮੀ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਗੁਰੂ ਜਿੰਨੇ ਖੁਲੇ ਦਿਲ ਦੇ ਮਾਲਕ ਸਨ ਓੁਸਦੇ ਓੁਲਟ ਅੱਜ ਦੇ ਆਗੂ ਅਤੇ ਓੁਹਨਾਂ ਦੇ ਸਹਾਇਕ ਪਰਚਾਰਕ ਵਗੈਰਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਛੋਟੇ ਘੇਰੇ ਵਾਲੇ ਹਨ ।ਗੁਰੂਆਂ ਨੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਕਤ ਸਮੇਂ ਦੀ ਮੰਗ ਅਨੁਸਾਰ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਪੰਜ ਇਮਾਨਦਾਰ ਸਿੱਖ ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਦੀ ਸੇਧ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਵੀ ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਸੇਵਾਦਾਰਾਂ ਦੀ ਇਸ ਕੌਮ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਸੇਵਾਦਾਰਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਹੁਕਮਰਾਨ ਪੈਦਾ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ ਜੋ ਆਪਣੇ ਡੰਡੇ ਨਾਲ ਹੀ ਕੌਮ ਨੂੰ ਹੱਕਣਾਂ ਲੋਚਦੇ ਹਨ। ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਹੁਕਮਰਾਨ ਤਾਂ ਹਰਮੰਦਿਰ ਦੇ ਚਹੁੰ ਵਰਨਾਂ ਲਈ ਖੁਲੇ ਦਰਵਾਜੇ ਵੀ ਆਪੇ ਘੜੀ ਮਰਿਯਾਦਾ ਨਾਲ ਬੰਦ ਕਰੀ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ । ਸੱਤ ਸਮੁੰਦਰੋ ਪਾਰ ਆਏ ਕਿਸੇ ਵਿਦੇਸੀ ਨੂੰ ਜੋ ਵੀਲ ਚੇਅਰ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂਅੰਦਰ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ ਦਰਸਨ ਕਰਨ ਤੋਂ ਹੀ ਰੋਕ ਦਿੰਦੇ ਹਨ । ਕਿਸੇ ਕੌਮ ਦਾ ਬਾਦਸਾਹ ਵੀ ਇਸ ਅਸਥਾਨ ਦੇ ਦਰਸਨ ਕਰਨਾਂ ਚਾਹੇ ਤਦ ਓੁਸਨੂੰ ਮਰਿਯਾਦਾ ਦੇ ਨਾਂ ਥੱਲੇ ਰੋਕਣਾਂ ਸੁਰੂ ਕਰ ਦਿਦੇ ਹਨ। ਕਿਸੇ ਔਰਤ ਦੇ ਸਿਰ ਤੋਂ ਚੁੰਨੀ ਲੈਹ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਬਰਸਿਆਂ ਦੀ ਨੋਕ ਤੇ ਸਮਝਾਓੁਣਾਂ ਸੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਆਓੁਣ ਵਾਲੇ ਸਰਧਾਲੂ ਦਰਸਨ ਕਰਨ ਦੌਰਾਨ ਇਹਨਾਂ ਸੇਵਾਦਾਰਾਂ ਰੂਪੀ ਹੁਕਮਰਾਨਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਡਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾਂ ਹੈ।
         ਸੇਵਾਦਾਰਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਤਨਖਾਹਦਾਰਾਂ ਭਾਵ ਮੁਲਾਜਮ ਕਿਸਮ ਦੇ ਲੋਕ ਅੱਜ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਪਰਬੰਧ ਚਲਾ ਰਹੇ ਹਨ । ਗੁਰਮੱਤ ਅਨੁਸਾਰ ਬੱਧਾ ਚੱਟੀ ਜੋ ਭਰੈ ਭਾਵ  ਬੱਝੇ ਗੁਲਾਮ ਹੋਏ ਲੋਕ ਤਾਂ ਤਨਖਾਹਾਂ ਕਾਰਨ ਹੀ ਮਜਬੂਰ ਹਨ । ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਲੋਕ ਸੇਵਾ ਭਾਵਨਾਂ ਕਿੱਥੋਂ ਲਿਆਓੁਣਗੇ। ਜਿਸ ਕੌਮ ਦੇ ਜਥੇਦਾਰ ਵੀ ਤਨਖਾਹਾਂ ਲੈਣ ਲੱਗ ਜਾਣ ਓੁਹ ਕੀ ਸੇਵਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ? ਸਾਡੇ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਪਰਬੰਧ ਨੂੰ ਝੂਠੇ ਲੋਕਤੰਤਰ ਅਧੀਨ ਕਰਕੇ  ਚਲਾਕ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਜੋ ਰਾਜਨੀਤਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਕਹਿੰਦੇ ਬਦਕਾਰ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਤਾਂ ਯਕੀਨ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਪਰ ਰਾਜਨੀਤਕ ਦਾ ਕਦੀ ਵੀ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਕਿਓੁਕਿ ਇਹ ਤਾਂ ਪੁੱਤ ਦੇ ਵੀ ਸਕੇ ਨਹੀਂ ਬਣਦੇ ਫਿਰ ਇੰਹਨਾਂ ਰਾਜਨੀਤਕ ਦੇ ਹੱਥ ਪਰਬੰਧ ਕਿਓੁਂ ਹੋਵੇ?ਸਹਿਜਧਾਰੀ ਅਤੇ ਗੈਰ ਸਹਿਜਧਾਰੀ ਦਾ ਰੌਲਾ ਵੀ ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਦੀ ਹੀ ਦੇਣ ਹੈ। ਇਹ ਰਾਜਨੀਤਕ ਲੋਕ ਵੋਟਤੰਤਰ  ਕਾਰਨ ਘੱਟ ਤੋਂ ਘੱਟ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਪਰਬੰਧ ਸੰਭਾਲਕੇ ਇਸ ਦੀ ਨਜਾਇਜ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨਾਂ ਲੋੜਦੇ ਹਨ। ਹਰ ਰਾਜਨੀਤਕ ਧਿਰ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਿਰਫ ਓੁਹ ਲੋਕ ਹੀ ਵੋਟਰ ਹੋਣ ਜੋ ਓੁਸਨੂੰ ਵੋਟ ਦੇਣ ਬਾਕੀ ਕੋਈ ਵੋਟਰ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਇਸ ਕਾਰਨ ਹੀ ਅਕਾਲੀਆਂ ਨੇ ਵਿਸਾਲ ਪੰਜਾਬ ਟੋਟੇ ਟੋਟੇ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਹੁਣ ਆਪਣੀ ਕੌਮ ਨੂੰ ਟੋਟੇ ਕਰਵਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਕਦੀ ਨਿਰੰਕਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਲੜਾਈ ਕਦੇ ਨਾਮਧਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਕਦੀ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਅਤੇ ਹੁਣ ਇਹ ਸਹਿਜਧਾਰੀ ਬਨਾਮ ਅੰਮਿਰਤਧਾਰੀ ਦਾ ਕਜੀਆ ਕਲੇਸ ਖੜਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਜੇ ਇੰਹਨਾਂ ਦਾ ਵੱਸ ਚੱਲੇ ਤਾਂ ਇਹ ਸਿਰਫ ਆਪ ਹੀ ਵੋਟਰ ਅਤੇ ਆਪ ਹੀ ਓੁਮੀਦਵਾਰ ਆਪ ਹੀ ਜੇਤੂ ਆਪ ਹੀ ਪਰਬੰਧਕ ਬਣ ਬੈਠਣ । ਇੰਹਨਾਂ ਦੇ ਲਈ ਤਾਂ ਕਵੀ ਦੀ ਇਹ ਸਤਰਾਂ ਹੀ ਠੀਕ ਹਨ ਕਿ ਗਲੀਆਂ ਹੋ ਜਾਣ ਸੁੰਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਮਿਰਜਾ ਯਾਰ ਫਿਰੇ। ਜਿਹੋ ਜਿਹੀ ਬੰਤੋਂ ਓੁਹੋ ਜਿਹੇ ਓੁਸਦੇ ਮਿੱਤਰ ਅਨੁਸਾਰ ਇੰਹਨਾਂ ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਦੇ ਪੈਦਾ ਕਰੇ ਜਾਂ ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਪਰਚਾਰਕ ਬਣਾਕਿ ਥੋਪੇ ਹੋਏ ਪਰਚਾਰਕ ਵੀ ਇੰਹਨਾਂ ਦੀ ਡੱਫਲੀ ਵਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਜੋ ਸਹਿਜਧਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢ ਰਹੇ ਹਨ  ਜਾਂ ਪਤਿੱਤ ਕਹਿਣ ਵਰਗੀ ਗਾਲ ਕੱਢਦੇ ਹਨ। ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀਨੇ ਤਾਂ ਸੱਜਣ ਠੱਗ ਨੂੰ ਵੀ ਸੱਜਣ ਬਣਾਕੇ ਸਿੱਖੀ ਦਾ ਪਰਚਾਰਕ ਥਾਪ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਗੁਰੂ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਜੀ ਨੇ ਤਾਂ ਦੁਸਮਣ ਬਾਦਸਾਹ ਦਾ ਵੀ ਇਲਾਜ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਨੇ ਤਾਂ ਔਰੰਗਜੇਬ ਵਰਗੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਕਾਤਲ ਨਾਲ ਵੀ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਾਸਾ ਨਹੀ ਵੱਟਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਓੁਸਦੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਵਿੱਚੋ ਹੱਕ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਗੱਦੀ ਦਿਵਾਓੁਣ ਵਿੱਚ ਮੱਦਦ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸਿੰਘਾਂ ਸਮੇਤ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਝੋਕ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਪਰ ਸਾਡੇ ਅੱਜ ਦੇ ਆਗੂ ਸਹਿਜਧਾਰੀ ਦੇ ਨਾਂ ਥੱਲੇ ਗਾਲਾਂ ਦਾ ਪਰਸਾਦ ਵਰਤਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕੇਸਾਂ ਵਾਲਾ ਹੋਕੇ ਓੁੱਤਮ ਬਣਨ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਠੋਕ ਰਹੇ ਹਨ ਪਰ ਬਿਨਾਂ ਕੇਸਾਂ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਇੰਹਨਾਂ ਲਈ ਸਿਰਫ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣ ਵਾਲੇ ਹੀ ਹਨ ਕੀ ਇਹ ਇੰਹਨਾਂ ਦਾ ਮੁਗਲ ਸਾਸਕਾਂ ਵਾਲਾ ਰਵੱਈਆਂ ਨਹੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਓੁਹ ਦੂਜੇ ਧਰਮਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਤੋਂ ਜਜੀਆਂ ਵਸੂਲਦੇ ਸਨ ਪਰ ਆਪਣੇ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ ਸਨ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਇੰਹਨਾਂ ਪਤਿੱਤ ਗਰਦਾਨੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਚੜਾਵਾ ਤਾਂ ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਲੈਣ ਤੱਕ ਜਾਦੇ ਹਨ । ਜੇ ਇਹ ਲੋਕ ਸਿੱਖ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹਨ ਜਾਂ ਪਤਿੱਤ ਸਿੱਖ ਹਨ ਫਿਰ ਇੰਹਨਾਂ ਦਾ ਪੈਸਾ ਕਿਓੁਂ ਕਬੂਲ ਕਰਨਾਂ ਹੋਇਆ? ਕਿਓੁਂ ਨਾਂ ਇੰਹਨਾਂ ਦਾਪੈਸਾ ਪਰਵਾਨ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਲਈ ਗੁਰੂਘਰਾਂ ਨੂੰ ਹੁਕਮਨਾਵਾਂ ਜਾਰੀ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ ਕਿ ਪਤਿੱਤ ਸਿੱਖਾਂ ਜਾਂ ਸਹਿਜਧਾਰੀਆਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਬੂਲ ਨਾਂ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ?ਜੇ ਨਿਰੰਕਾਰੀਆਂ  ਅਤੇ ਸਰਸੇ ਡੇਰੇ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਇਨਕਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਫਿਰ ਇੰਹਨਾਂ ਪਤਿੱਤ ਸਹਿਜਧਾਰੀਆਂ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਵੀ ਹੁਕਮਨਾਮਾਂ ਜਾਰੀ ਕਰਕੇ ਇੰਹਨਾਂ ਤੇ ਵੀ ਪਾਬੰਦੀ ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ? ਜੇ ਅੱਜ ਦੇ ਸਿੱਖ ਆਗੂਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ਅਤੇ ਕਿਰਦਾਰ ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੋ ਕੇ ਦੇਖੀਏ ਤਾਂ ਇਹੀ ਔਰੰਗਜੇਬ ਦਾ ਹੀ ਰੂਪ ਹਨ ਕਿਓੁਕਿ ਨਾਂ ਤਾਂ ਇੰਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂਆਂ ਵਾਲੀ ਖੁੱਲੇ ਦਿਲ ਵਾਲੀ ਸੋਚ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾਂ ਹੀ ਵਿਸਾਲ ਸਮਝ । ਇੰਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਜਾਲਮਾਂ ਵਰਗੀ ਸੋਚ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਨਮਰਜੀ ਨਾਲ ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਦੀ ਹਜੂਰੀ ਵਿੱਚ ਅੰਤਿਮ ਅਰਦਾਸ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨ ਦੇਣੀ। ਚਾਹੁੰਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਵਿਵਾਹ ਦੀਆਂ ਰੀਤਾਂ ਵੀ ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਦੀਆਂ ਰੀਤਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਨ ਦੇਣੀਆਂ । ਕੀ ਇਹੋ ਕੁੱਝ ਜਾਲਮ ਔਰੰਗਜੇਬ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਸੀ? ਓੁਹ ਤਾਂ ਚਾਹੁੰਦਾਂ ਸੀ ਕਿ ਸਭ ਕੁੱਝ ਇਸਲਾਮ ਅਨੁਸਾਰ ਹੋਵੇ ਪਰ ਸਾਡੇ ਅੱਜ ਦੇ ਆਗੂ ਤਾਂ ਇਸ ਤੋ ਵੀ ਅੱਗੇ ਲੰਘ ਗਏ ਹਨ ਜੋ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਰਧਾਵਾਨ ਨੂੰ ਵੀ ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਦੀ ਹਜੂਰੀ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਕਰਨ ਦੇਣਾਂ ਕਿਓੁਂ? ਕੀ ਇਹ ਲੋਕ ਗੁਰੂਆਂ ਦੇ ਪਰਚਾਰਕ ਹਨ ਜਾਂ ਵਿਰੋਧੀ ਜੋ ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਤੇ ਵੀ ਕਬਜਾ ਕਰਕੇ ਬੈਠ ਗਏ ਹਨ।
                  ਸੋ ਅੱਜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦਾ ਸਿੱਖ ਫਲਸਫੇ ਨੂੰ ਜਿਓੁਂਦਾਂ ਰੱਖਣ ਵਾਲੀ ਸੋਚ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਫਰਜ ਬਣਦਾਂ ਹੈ ਕਿ ਓੁਹ ਆਪਣੀ ਅਵਾਜ ਬੁਲੰਦ ਕਰਨ। ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਅਦਾਲਤਾਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ  ਸਰਬੱਤ ਖਾਲਸੇ ਦੀ ਰੀਤ ਅਨੁਸਾਰ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੀ ਮਰਜੀ ਅਨੁਸਾਰ ਹੋਵੇ। ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਰਾਜਨੀਤਕ ਨਾਂ ਬੈਠਣ ਦੇਵੇ ਬਲਕਿ ਓੁੱਚੇ ਕਿਰਦਾਰ ਵਾਲੇ ਸਿੱਖ ਬੈਠਣ ਦੇਵੇ।  ਗੁਰੂ ਘਰਾਂ ਦਾ ਪੈਸਾ ਸਿੱਖ ਫਲਸਫੇ ਨੂੰ ਵਧਾਓੁਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਵੇ ਨਾਂ ਕਿ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਖੋਲ ਕੇ ਬਲਾਤਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਦੇਣ ਲਈ ਅਤੇ ਨਾਂ ਹੀ ਰਾਜਨੀਤਕ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਫੀਸ ਤੋਂ ਪੜਾਓੁਣ ਲਈ। ਵਿਦਿਅਕ ਅਦਾਰੇ ਖੋਲਣੇ  ਸਰਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਵਪਾਰੀਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ ਜਾਂ ਨਿੱਜੀ ਲੋਕਾਂ ਦਾਂ ਨਾਂ ਕਿ ਸਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ਦਾ। ਗੁਰੂਘਰਾਂ ਵਿੱਚੋ ਨਿਤਾਣਿਆਂ ,ਨਿਮਾਣਿਆਂ ਨਿਓੁਟਿਆਂ ਦੀ ਹੀ ਮੱਦਦ ਕੀਤੀ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਨਾਂ ਕਿ ਅਮੀਰ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਹੂਲਤਾਂ ਦੇਣ ਲਈ? ਸਹਿਜਧਾਰੀਆਂ ਦੀ ਥਾਂ ਵਿਸਾਲ ਹਿਰਦਾ ਕਰਕੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਹਰ ਗੈਰ ਸਿੱਖ ਧਰਮੀ ਨੂੰ ਵੀ ਵੋਟ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਦੁਆਓੁ ਜੋ ਐਲਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਸਿੱਖ ਹਾਂ। ਸਿੱਖ ਕੇਸਾਂ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਸਿੱਖਣ ਵਾਲਾ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ। ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਜੋ ਵਿਅਕਤੀ ਕਹੇ ਕਿ ਮੈਂ ਸਿੱਖ ਫਲਸਫੇ ਵਿੱਚ ਵਿਸਵਾਸ ਕਰਦਾਂ ਹਾਂ ਅਤੇ ਇਹ ਫਲਸਫਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਓੁੱਤਮ ਹੈ ਓੁਸਨੂੰ ਸਿੱਖ ਮੰਨਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਲੋਕ ਵੀ ਇਹ ਕਹਿਣ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸਿੱਖ ਹਾਂ ਤਾਂ ਰਾਜਨੀਤਕ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸ ਨੂੰ ਇਤਰਾਜ ਕਿਓੁਂ ਹੋਵੇਗਾ। ਲੋੜ ਸਿੱਖੀ ਦਾ ਘੇਰਾ ਵਿਸਾਲ ਕਰਨ ਦੀ ਹੈ ।

ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਹੁਣ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਮੁਰਦਾ ਬਣਾਓੁਣ ਦੀ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਕਿਓੁਂ ਨਾਂ ਲਵੇ ?

ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਹੁਣ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਮੁਰਦਾ ਬਣਾਓੁਣ ਦੀ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਕਿਓੁਂ ਨਾਂ ਲਵੇ ?
                       ਗੁਰਚਰਨ ਪੱਖੋਕਲਾਂ 9417727245  
ਜਦ ਵੀ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਹਰੀ ਕਰਾਂਤੀ ਦੀ ਗੱਲ ਚਲਦੀ ਹੈ ਤਦ ਹੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਦਾਰੇ , ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਇਸ ਦਾ ਸੇਹਰਾ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਸਹਾਇਕ ਪਾਰਟੀਆਂ ਨਾਲ ਜੋੜਨ ਲੱਗਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਹਰੀ ਕਰਾਂਤੀ ਦੇ ਹੁਣ ਕੁੱਝ ਖਤਰਨਾਕ ਫਲ ਵੀ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਰਹੇ ਹਨ ਜਿੰਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਕੈਂਸਰ ਅਤੇ ਇਸ ਵਰਗੀਆਂ ਹੋਰ ਕਈ ਭਿਆਨਕ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਪੈਦਾ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਮਨੁੱਖੀ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਜਹਿਰਾਂ ਅਤੇ ਯੂਰੇਨੀਅਮ ਵਰਗੇ ਤੱਤ ਖਤਰਨਾਕ ਸੀਮਾ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ  ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਸਰੀਰਕ ਵਿਗਾੜ ਅਤੇ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਪੈਦਾ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਜਿਸ ਹਰੀ ਕਰਾਂਤੀਂ ਨਾਲ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੇ ਖੁਸਹਾਲ ਹੋਣਾਂ ਸੀ ਪਰ ਓੁਲਟਾ ਓੁਹ ਕਰਜਾਈ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਕਰਜਾਈ ਕਿਸਾਨ ਨਸਿਆਂ ਤੋਂ ਆਤਮਹੱਤਿਆਵਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਹਨ। ਰੰਗਲਾਂ ਪੰਜਾਬ ਕੰਗਾਲ ਪੰਜਾਬ ਬਣ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਦੁੱਧ ਲਸੀਆਂ ਪੀਣ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬੀ ਨਸੱਈ ਬਣੀ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਸਾਰਾ ਸਾਲ ਕੰਮ ਕਰਕੇ ਰਿਸਟ ਪੁਸਟ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਹਲੜ ਕਿਓੁਂ ਬਣ ਗਏ ਹਨ। ਜਿਹੜੇ ਅਦਾਰੇ ਅਤੇ ਲੋਕ ਇਸ ਇਨਕਲਾਬ ਦੇ ਸਰਦਾਰ ਅਖਵਾਓੁਂਦੇ ਸਨ ਕੀ ਓੁਹ ਹੁਣ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਲੈਣਗੇ ਇੰਹਨਾਂ ਸਾਰੇ ਵਰਤੇ ਵਰਤਾਰਿਆਂ ਦੀ?
     ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਓੁੱਪਰ ਅੱਜਕਲ ਬਹੁਤੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਅਤੇ ਅਖੌਤੀ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਮਾਹਰ ਪੰਜਾਬੀ ਕਿਸਾਨ ਓੁੱਪਰ ਹੀ ਦੋਸ ਮੜ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਜਹਿਰਾਂ ਦੀ ਨਜਾਇਜ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਕਿਸਾਨ ਨੂੰ ਮੰਡੀਕਰਨ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾਂ ਆਓੁਦਾਂ, ਅਤੇ ਹੋਰ ਅਨੇਕਾਂ ਨੁਕਸ ਕੱਢਦੇ ਹਨ ਪਰ ਕੀ ਸਾਰਾ ਦੋਸ ਕਿਸਾਨ ਦਾ ਹੀ ਹੈ। ਕੀ ਕਿਸਾਨ ਓੁੱਪਰ ਲਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਦੋਸਾਂ ਵੱਲ ਇਸਨੂੰ ਕਿਸ ਨੇ ਤੋਰਿਆ ਇਸ ਦੀ ਪੜਤਾਲ ਕਰੇਗਾ? ਪਿੱਛਲੇ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦਿਆਂ ਚੇਤੇ ਆਓੁਂਦਾਂ ਹੈ ਜਦ ਇਹੀ ਅਖੌਤੀ ਮਾਹਰ ਲੋਕ ਜਦ ਕਿਸਾਨ ਰਸਾਇਣਕ ਖਾਦਾਂ ਅਤੇ ਜਹਿਰਾਂ ਨੂੰ ਘੱਟ ਵਰਤਦਾ ਸੀ ਤਦ ਇਸਨੂੰ ਪਛੜਿਆ ਦੱਸਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਓੁਲਟਾ ਵਿਦੇਸੀ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨਾਲ ਤੁਲਨਾਂ ਕਰਕੇ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਅਮਰੀਕੀ ਕਿਸਾਨ ਖਾਦ ਦੀ ਜਿਆਦਾ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹਨ । ਪੰਜਾਬੀ ਕਿਸਾਨ ਜੇ ਰਸਾਇਣਕ ਖਾਦ ਵਰਤੇ ਤਦ ਇਹ ਝਾੜ ਵਧਾ ਸਕਦਾ ਹੈ॥ ਜਹਿਰ ਦੀ ਅੰਨੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਵੀ ਇੰਹਨਾਂ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਮਾਹਰਾਂ ਨੇ ਹੀ ਲਾਇਆ ਸੀ। ਕਪਾ੍ਹ ਤੋਂ ਨਰਮੇ ਵੱਲ ਅਤੇ ਨਰਮੇ ਤੋਂ ਜੀਰੀ ਵੱਲ ਵੀ ਇਸਨੂੰ ਇਸ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਨੇ ਹੀ ਤੋਰਿਆ ਸੀ। ਅੱਜ ਇਸਦੇ ਮਾਹਰ ਇਸਨੂੰ ਘੁੰਮਣ ਘੇਰੀ ਵਿੱਚ ਫਸਾ ਕੇ ਹੁਣ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਤੋਂ ਭੱਜਣਾਂ ਲੋਚਦੇ ਹਨ।ਜਦ ਦੇਸ ਅੰਨ ਓੁਤਪਾਦਨ ਵਿੱਚ ਪਛੜਿਆਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਜਰੂਰਤਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਕਰਨ ਲਈ ਵਿਦੇਸਾਂ ਮੂਹਰੇ ਮੰਗਤਿਆਂ ਵਾਂਗ ਜਾਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਸੀ ਤਾਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੇ ਹੀ ਦੇਸ ਨੂੰ ਇਸ ਬਿਪਤਾ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਢਿਆ ਸੀ । ਦੇਸ ਦੀ ਲੜਾਈ ਲਈ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣਾਂ ਸਾਰਾ ਜੋਰ ਲਾਕੇ ਦੇਸ ਨੂੰ ਜਿਤਾਇਆ ਸੀ ਕੀ ਹੁਣ ਦੇਸ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਫਰਜ ਨਹੀਂ ਬਣਦਾ ਕਿ ਓੁਹ ਇਸ ਦੀ ਮੱਦਦ ਕਰੇ? ਜੇ ਅੱਤਵਾਦ ਨੂੰ ਨੱਥ ਪਾਓੁਣ ਲਈ ਅਤੇ ਇਸ ਲੜਾਈ ਨੂੰ ਜਿੱਤਣ ਲਈ ਪੰਜਾਬ ਸਿਰ ਚੜਿਆ ਕਰਜਾ ਮਾਫ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਫਿਰ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੇ ਵੀ ਤਾਂ ਦੇਸ ਦੀ ਹੀ ਲੜਾਈ ਲੜੀ ਹੈ। ਜੇ ਇਸ ਲੜਾਈ ਕਾਰਨ ਓੁਹ ਕਰਜਾਈ ਹੋਏ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਕਾਰਨ ਹੀ ਕੈਂਸਰ ਵਰਗੀਆਂ ਭਿਆਨਕ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦੇ ਸਿਕਾਰ ਹੋ  ਰਹੇ ਹਨ ਤਦ ਦੇਸ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਓੁਹਨਾਂ ਦੀ ਮੱਦਦ ਕਰਨ ਤੋਂ ਸੰਕੋਚ ਕਿਓੁਂ ਹੈ? ਕਿਸਾਨ ਨੇ ਤਾਂ ਦੇਸ ਲਈ ਦੇਸ ਦਾ ਹਥਿਆਰ ਬਣਕੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਨੂੰ ਚਲਾਓੁਣ ਵਾਲੇ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਦੇ ਮਾਹਰ ਅਤੇ  ਹਰੀ ਕਰਾਂਤੀਂ ਦੇ ਜਨਕ ਅਖਵਾਓੁਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਕਸੂਰ ਕਦੀ ਮਾਫ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ ਜਿੰਹਨਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਕਿਸਾਨ ਦੀ ਦਿਸਾ ਅਤੇ ਦਸਾ ਵਿਗਾੜ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਜੇ ਪੰਜਾਬੀ ਕਿਸਾਨ ਨੂੰ ਗਲਤ ਰਸਤੇ ਪਾਓੁਣ ਵਾਲਿਆਂ ਤੋਂ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਤਲਬੀ ਨਾਂ ਹੋਈ ਤਦ ਇਹ ਵੀ ਇੱਕ ਇਤਿਹਾਸਕ ਗਲਤੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਬਣਾਓੁਣ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਕਿਸਾਨ ਦੀਆਂ ਵਿਸੇਸ ਰਾਹਾਂ ਬਣਾਓੁਣ ਵਾਲੇ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਮਾਹਿਰ ਹੀ ਅਸਲ ਦੋਸੀ ਹਨ ਕਿਸਾਨ ਦੀ ਮਾੜੀ ਹਾਲਤ ਕਰਵਾਓੁਣ ਲਈ। ਇਹਨਾਂ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਰਾਸਟਰਪਤੀ ਤੋਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਅਨੇਕਾਂ ਇਨਾਮ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਹੁਣ ਕਿਸਾਨ ਦੀ ਇਸ ਦੁਰਦਸਾ ਦੀ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਵੀ ਜਰੂਰ ਲੈਣ ਜਿੰਹਨਾਂ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਦੇਸ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਸੁਚੇਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ । ਕੀ ਕੋਈ ਇਸਦਾ ਜਵਾਬ ਦੇਵੇਗਾ ਸਮਾਂ ਇਸ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਹੁਕਮਰਾਂਨਾਂ ਦੇ ਤੁਗਲਕੀ ਐਲਾਨ

                                   ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀਂ ਯੂਪੀ ਦੇ ਨੇਤਾ ਮੁਲਾਇਮ ਯਾਦਵ ਨੇ ਇੱਕ ਬਿਆਨ ਜਾਰੀ ਕਰਕੇ ਕਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਹਨਾਂ ਇਸਤਰੀਆਂ ਨਾਲ ਰੇਪ ਹੋਏ ਹਨ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰੀ ਨੌਕਰੀਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਾਣਗੀਆਂ । ਇਹ ਬਿਆਨ ਦੇਕੇ ਕੀ ਇਹ ਨੇਤਾ ਇਸਤਰੀਆਂ ਨੂੰ ਰੇਪ ਕਰਵਾਉ ਨੌਕਰੀ ਪਾਉ ਦਾ ਸੱਦਾ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਿਹਾ? ਇਸ ਤਰਾਂ ਦਾ ਬਿਅਨ ਇੱਕ ਵਾਰ ਬਾਦਲ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਿ ਆਤਮ ਹੱਤਿਆ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕਿਸਾਨ ਨੂੰ ਢਾਈ ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਦਿੱਤੇ ਜਾਣਗੇ। ਇਹ ਬਿਆਨ ਵੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਤਮਹੱਤਿਆ ਲਈ ਪਰੇਰਨ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਸੈਂਟਰ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਨਾਹਰਾ ਗਰੀਬ ਬਣੋਂ ਸਹੂਲਤਾਂ ਲਵੋ ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਅਤੇ ਅਫਸਰ ਸਾਹੀ ਦੀ ਨਲਾਇਕੀ ਸਿੱਧ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਤੁਗਲਕੀ ਨੀਤੀਆਂ ਵਾਲੇ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਸਾਡੇ ਕਿਰਤੀ ਸੁਭਾਉ ਨੂੰ ਗੈਰ ਕੁਦਰਤੀ ਵਰਤਾਰੇ ਵੱਲ ਤੋਰਨ ਵਾਲੇ  ਬਣਾਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾਂ ਲੋਚਦੇ ਹਨ ਸੋਚਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬਿਆਨ ਬੇਅਕਲੇ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਨਿੱਤ ਦਿਨ ਦਿੰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਪਰੋਕਤ ਬਿਆਨ ਦੇਕੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕੀ ਸਮਾਜ ਏਨਾ ਨੀਵਾਂ ਗਰਕ ਜਾਵੇ? ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਬਿਨਾਂ ਸੋਚੇ ਸਮਝੇ ਬਿਆਨ ਦਾਗਣ ਦੇ ਆਦਿ ਹਨ ਜਦ ਕਿਸੇ ਬਿਆਨ ਦਾ ਉਲਟ ਅਸਰ ਪੈਂਦਾਂ ਲਗਦਾ ਹੈ ਤਦ ਝੱਟ ਪਲਟ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬਿਆਨ ਤੋਂ ਮੁਕਰ ਹੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਸਾਡੇ ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਵੀ ਬਿਆਨ ਦਿਉ ਅਤੇ ਮੁੱਕਰ ਜਾਉ ਕੋਈ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਕਨੂੰਨੀ ਕਾਰਵਾਈ ਨਹੀਂ। ਕੀ ਸਾਡੇ ਨੇਤਾ ਏਨੇ ਅਕਲੋਂ ਖਾਲੀ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਤਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬਿਆਨ ਦਾ ਸਮਾਜ ਤੇ ਕੀ ਅਸਰ ਪਵੇਗਾ। ਜੇ ਮੁਲਾਇਮ ਸਿੰਘ ਦੇ ਬਿਆਨ  ਮੰਨ ਲਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਫਿਰ ਨੌਕਰੀ ਲੈਣ ਦਾ ਅਧਾਰ ਰੇਪ ਕਰਵਾਉਣਾਂ  ਵੀ ਇੱਕ ਯੋਗਤਾ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜੇ ਬਾਦਲ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਬਿਆਨ ਨੂੰ ਮੰਨ ਲਿਆ ਜਾਵੇ ਤਦ ਪਰੀਵਾਰ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਉਕਸਾਉ ਅਤੇ ਅੱਤਮ ਹੱਤਿਆ ਦੇ ਨਾਂ ਥੱਲੇ ਸਰਕਾਰੀ ਪੈਸਾ ਪਰਾਪਤ ਕਰੋ। ਕੀ ਸਾਡੇ ਇਹ ਨੇਤਾ ਇਸ ਦੀ ਥਾਂ ਅਜਿਹੇ ਹਾਲਾਤ ਨਹੀਂ ਸਿਰਜ ਸਕਦੇ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਕਿਸਾਨ ਨੂੰ ਆਤਮਹੱਤਿਆ ਨਾਂ ਕਰਨੀ ਪਵੇ ਅਤੇ ਨਾਂ ਹੀ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਪੈਸਾ ਦੇਣਾਂ ਪਵੇ। ਅੱਜ ਦੇਸ ਵਿੱਚ ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਦੇ ਹਲਾਤ ਬਣ ਰਹੇ ਹਨ ਨੂੰ ਬਦਲਣ ਲਈ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਸੁਰੂਆਤ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ।ਰਾਜਨੀਤਕ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਹਿੱਤਾਂ ਲਈ ਬਿਆਨ ਦਾਗਣ ਤੋਂ ਗੁਰੇਜ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਆਉਂਦੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਇਹ ਲੋਕ  ਵੋਟਰਾਂ ਨੂੰ ਮੂਰਖ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕੁੱਝ ਵੀ ਬੋਲ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਚੋਣਾਂ ਸਮੇਂ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ਲੁਭਾਊ ਬਿਆਨਾਂ ਤੇ ਪਬੰਦੀ ਲਾਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਜਦ ਤੱਕ ਰਾਜਨੀਤਕ ਲੋਕਾਂ ਉੱਪਰ ਕੋਈ ਕਾਨੂੰਨੀ ਪਾਬੰਦੀ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ ਇਹ ਲੋਕ ਰੁਕਣ ਵਾਲੇ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਚੋਣਾਂ ਸਮੇਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਭਰਮਾਉਣ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਲਾਲਚ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਬਿਆਨ ਜਾਰੀ ਕਰਨੇ ਵੀ ਇੱਕ ਗਲਤ ਰਵਾਇਤ ਹੈ ਜੋ ਬੰਦ ਕੀਤੀ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਜਦ ਚੋਣ ਜਾਬਤੇ ਦੌਰਾਨ ਸਰਕਾਰਾਂ ਤੇ ਕੋਈ ਵੀ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨ ਤੇ ਪਬੰਦੀ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਵੋਟਰ ਪਰਭਾਵਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਫਿਰ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਬਿਆਨ ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲਾਲਚ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪਰਭਾਵਤ  ਕਰਦੇ ਹਨ ਵੀ ਬੰਦ ਕੀਤੇ ਜਾਣੇ ਜਰੂਰੀ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਚੋਣ ਜਾਬਤੇ ਦੀ ਅਵੱਗਿਆ ਮੰਨਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
      ਰਾਜਨੀਤਕ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੀਤੇ ਕੰਮਾਂ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਹੀ ਵੋਟ ਮੰਗਣ ਦਾ ਹੱਕ ਹੋਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਨਾਂ ਕਿ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਝੂਠੇ ਲਾਲੀ ਪੌਪ ਦਿਖਾਕੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮੂਰਖ ਬਣਾਕੇ। ਜਿਹੜੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਪਿੱਛਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਰਾਜਸੱਤਾ ਦੀ ਕੁਰਸੀ ਉੱਪਰ ਬਿਰਾਜਮਾਨ ਰਹਿ ਚੁੱਕੇ ਹਨ ਨੂੰ ਤਾਂ ਕੋਈ ਨੈਤਿੱਕ ਹੱਕ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਤਾਂ ਉਹ ਵਕਤ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ ਜਿਸ ਦੌਰਾਨ ਉਹ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ । ਅੱਜ ਦੇਸ ਦੀ ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਕੰਮ ਕਰਕੇ ਦਿਖਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦੀ ਜਰੂਰਤ ਹੈ ਨਾਂ ਕਿ ਵਾਅਦੇ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦੀ।                  ਗੁਰਚਰਨ ਪੱਖੋਕਲਾਂ 9417727245

ਕੁਦਰਤ ਤੋਂ ਬਾਗੀ ਹੋਇਆ ਮਨੁੱਖ

ਇਸਾਈ ਧਰਮ ਦੀ ਇੱਕ ਕਥਾ ਅਨੁਸਾਰ ਕੁਦਰਤ ਜਾਂ  ਖੁਦਾ ਵੱਲੋਂ ਇਸ ਧਰਤੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਦੋ ਆਦਮ ਜਾਤ ਬਾਬਾ ਆਦਮ ਤੇ ਹਵਾ ਨੂੰ ਰੱਬ ਵੱਲੋਂ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਬਾਗ ਰੂਪੀ ਸਵੱਰਗ ਵਿੱਚੋਂ ਫਲ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਤੋਂ ਮਨਾਹੀ ਸੀ ਪਰ ਜਿਸ ਦਿਨ ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਪਹਿਲਾ ਫਲ ਤੋੜਿਆ ਓੁਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਹੀ ਇਹ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਦੁਸਮਣ ਮੰਨ ਲਏ ਗਏ ਅਤੇ ਸਵਰਗ ਨਾਂ ਦੇ ਬਾਗ ਵਿੱਚ ਕੱਢ ਦਿੱਤੇ ਗਏ । ਮਨੁੱਖ ਅੱਜ ਤੱਕ ਵੀ ਕੁਦਰਤ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਤੇ ਲੱਗਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਹਰ ਸਜੀਵ ਚੀਜ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਚਲਦੀ ਹੈ ਪਰ ਇਕੱਲਾ ਮਨੁੱਖ ਹੀ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਜਾਨਵਰ ਹੈ ਜੋ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਕੁਦਰਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅਨੁਸਾਰ ਚਲਾਣਾਂ ਲੋਚਦਾ ਹੈ। ਸਮੇਂ ਦੇ ਬੀਤਣ ਨਾਲ ਮਨੁੱਖ ਏਨਾਂ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਦਸੁਸਮਣ  ਹੋਇਆ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਜੰਮਦਿਆਂ ਹੀ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਚੱਲਣ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇਣੀ ਸੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦਾਂ ਹੈ। ਹਜਾਰਾਂ ਲੱਖਾਂ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਆਪਣਾਂ ਵਿਗਿਆਨ ਜੋ ਕਿਤਾਬਾਂ ਆਦਿ ਅਨੇਕਾਂ ਰੂਪਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਨੇ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰੱਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਆਪਣੀਆਂ ਅਗਲੀਆਂ ਨਸਲਾਂ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਪਾਕੇ  ਇਹ ਵਰਤਾਰਾ ਚਲਾਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਇਹ ਗੱਲ ਵੜ ਗਈ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਹੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਇਕੱਲਾ ਸਿਆਣਾਂ ਜਾਨਵਰ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਕੁਦਰਤ ਨੂੰ ਵਰਤਣ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਸੋਚ ਅਧੀਨ ਹੀ ਇਹ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਢਾਂਚੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅਨੁਕੂਲ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸਿਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅੱਜ ਦਾ ਮਨੁੱਖ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਪੱਕੇ ਹੋਏ ਸਵਾਦੀ ਭੋਜਨ ਖਾਣ ਦੀ ਥਾ ਕੱਚੇ ਫਲ ਤੋੜ ਕੇ ਖਾਣਾਂ ਚਾਹੁੰਦਾਂ ਹੈ। ਕੱਚੇ ਤੋੜੇ ਹੋਏ ਫਲਾਂ ਨੂੰ ਫਿਰ ਪਕਾਣ ਲਈ ਅਨੇਕਾਂ ਪਾਪੜ ਵੇਲਦਾ ਹੈ। ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਦੂਜੇ ਜੀਵਾਂ ਵਾਂਗ ਇਸਨੂੰ ਕੁਦਰਤ ਤੇ ਭਰੋਸ਼ਾ ਨਹੀ ਅਤੇ ਇਸ ਕਾਰਨ ਇਹ ਆਣ ਵਾਲੇ ਕੱਲ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰੱਖਣ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੰਦਾਂ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਇੱਛਾ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੀ ਇਸ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਨਵੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਸਹੇੜ ਲਈਆਂ ਹਨ ਜਿਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੋਚ ਅਨੁਸਾਰ ਆਪਣੇ ਅਧੀਨ ਇਲਾਕੇ ਕਰਨੇ ਸੁਰੂ ਕੀਤੇ। ਦੇਸਾਂ ,ਪਿੰਡਾਂ ਸਹਿਰਾਂ ਦੀਆਂ ਹੱਦਾਂ ਇਸ ਸੋਚ ਦੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਹਨ। ਇਸ ਸੋਚ ਅਧੀਨ ਹੀ ਫੌਜਾਂ ਅਤੇ ਹਥਿਆਰ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ।  ਇਸ ਸੋਚ ਅਧੀਨ ਹੀ ਮਾਰੂ ਹਥਿਆਰਾਂ ਨੂੰ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਦੀ ਸੋਚ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋਈ ।  ਸਕਤੀਸਾਲੀ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਤੱਕ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹਥਿਆਰ  ਐਟਮ ਬੰਬ , ਹਾਈਡਰੋਜਨ  ਬੰਬ , ਮਿਸਾਈਲਾਂ ਆਦਿ ਹਨ ਜੋ ਇਸ ਦੀ ਹੀ ਨਸਲ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।
        ਕੀ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੇ ਖਤਰਨਾਕ ਵਿਚਾਰਾਂ ਵਾਲੇ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਸਿਆਣਾਂ ਆਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਇਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਲਾਲਸਾਵਾਦੀ ਸੋਚ ਅਧੀਨ ਹੀ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆ ਦਾ ਬਚਪਨ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ।ਜਿਸ ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਬੱਚੇ ਨੇ ਅਜਾਦ ਸਰੀਰਕ ਵਿਕਾਸ ਕਰਨਾਂ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ ਨੂੰ ਵਿੱਦਿਆ ਨਾਂ ਦੀ ਚੀਜ ਪਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਗੁਲਾਮੀ ਵਿੱਚ ਜਿਓੁਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹੈ। ਪੜਾਈ ਦਾ  ਸਮਾਂ ਏਨਾਂ ਲੰਬਾਂ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ  ਜਵਾਨ ਓੁਮਰ ਵਿੱਚ ਵਿਆਹ ਦੀ ਥਾਂ ਕੈਰੀਅਰ  ਬਣਾਓੁਣ ਨਾਂ ਦੇ ਪਹਾੜ ਓੁਪਰ ਚੜਨਾਂ ਜਰੂਰੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਬਜੁਰਗ ਹੋ ਕੇ ਮਨੁੱਖ ਕੁਦਰਤ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰਨ ਦੀ ਥਾਂ  ਅਨੇਕਾਂ ਰੂਪਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁਕਮ ਚਲਾਓੁਣਾਂ ਭਾਲਦਾ ਹੈ ਕਿਓੁਕਿ ਬੀਤਿਆ ਵਕਤ ਤਾਂ ਓੁਸਦਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਪਾਸੇ ਹੀ ਲੰਘ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ । ਅੱਜ ਦੇ ਮਨੁੱਖ ਕੋਲ ਨਾਂ ਬਚਪਨ ਰਿਹਾ ਹੈ ਨਾਂ ਜੋਬਨ ਦੀ ਰੁੱਤ ਹੈ ਨਾਂ ਹੀ ਬਜੁੱਰਗ ਹੋਕੇ ਸਵੱਰਗ ਵਿੱਚ ਵਿਚਰਨ ਦੀ ਜਾਚ ਹੈ। ਅੱਜ ਦਾ ਮਨੁੱਖ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੀ ਸੁਰੂਆਤ ਹੀ ਗਲਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ  ਆਪਣੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਪਿੱਛਲਾ ਪੱਖ ਬਜੁਰਗ ਹੋ ਕੇ ਜਿਓੁਣ ਵਾਲਾ ਵਕਤ ਨਰਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾ ਕੇ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ। ਇਸ ਵਕਤ ਓੁਸ ਕੋਲ ਨਾਂ ਔਲਾਦ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕੁਦਰਤ ਵੱਲੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਨਿਆਮਤ ਇਸ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਬਖਸੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਔਲਾਦ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਦੁਨਿਆਵੀ ਸੋਚ ਅਧੀਨ ਮਾਇਆ ਦਾ ਪਹਾੜ ਚੜਨ  ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਪਹਾੜ ਤੇ ਚੜਨ ਗਿਆ ਕਦੇ ਵੀ  ਮਾਪਿਆਂ ਕੋਲ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਆਇਆ । ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੀ ਕੀਤੀ ਪਾਪ ਦੀ ਕਮਾਈ ਕਦੇ ਆਪ ਚੱਲ ਕੇ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਆਓੁਦੀ । ਮਾਇਆਧਾਰੀ ਮਨੁੱਖ ਕੋਲ ਕੋਈ ਵੀ ਅਜਾਦ ਚੰਗਾਂ ਮਨੁੱਖ ਬਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਸਿਰਫ ਗੁਲਾਮ ਹੀ ਬੈਠਦਾ ਹੈ ਪਰ ਗੁਲਾਮ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਮੋਹ ਨਹੀਂ ਓੁਪਜਦਾ। ਸੋ ਮਾਇਆਧਾਰੀ ਲੋਕ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਤਰਸਦੇ ਇਸ ਜਹਾਨ ਤੋਂ ਤੁਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਅੱਜ ਦੇ ਕੁਦਰਤ ਵੱਲੋਂ ਤਿਰਸਕਾਰੇ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਇਹ ਹੀ ਹੋਣੀ ਹੈ । ਚੰਗੇ ਲੋਕ ਹਮੇਸਾਂ ਕੁਦਰਤ ਅਤੇ ਖੁਦਾ ਦਾ ਭੈ ਮੰਨ ਕੇ ਜਿੰਦਗੀ ਜਿਓੁਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਦਾ ਹੀ ਸਵਰਗ ਨਾਂ ਦੇ ਖੁਸੀਆ ਵਾਲੇ ਬਾਗ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।
ਗੁਰਚਰਨ ਪੱਖੋਕਲਾਂ 9417727245

ਲੋਕਸੇਵਕ ਤੋਂ ਹੁਕਮਰਾਨ ਬਣਨ ਤੱਕ

        
ਅੱਜ ਦੇ ਹੁਕਮਰਾਨ ਜਦ ਦੇਸ ਨੂੰ ਤਾਨਾਸਾਹਾਂ ਵਾਂਗ ਚਲਾਉਣਾਂ ਲੋਚਦੇ ਹਨ ਤਦ ਇਹ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਸਲੀ ਮਾਲਕ ਤਾਂ ਲੋਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਇਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਤਾਂ ਵਕਤ ਆਉਣ ਤੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਤਾਨਾਸਾਹਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਮਲੀਆ ਮੇਟ ਕੀਤਾ ਹੈ ਪਰ ਲੋਕਤੰਤਰ ਰਾਂਹੀ ਨਿੱਕਲੇ ਅੱਜ ਦੇ ਕਮਜੋਰ ਰਾਜੇ ਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਹਮੇਸਾਂ ਪੰਜ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਹੀ ਪਲਟ ਦਿੱਤੇ ਹਨ। ਪੱਚੀ ਪੱਚੀ ਸਾਲ ਦੇ ਰਾਜ ਕਰਨ ਦੇ ਦਾਅਵੇ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਰਾਜਨੀਤਕ  ਕੋਈ ਸਿਆਣੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ  ਕਿਉਂਕਿ ਰਾਜਸੇਵਾ ਦਾਅਵਿਆਂ ਨਾਲ ਨਹੀ ਰਾਜਗੱਦੀ ਦਾ ਲੋਕਸੇਵਾ ਵਾਲਾ ਧਰਮ ਨਿਭਾਉਣ ਨਾਲ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।ਜੋ ਰਾਜਨੀਤਕ ਆਪਣੇ ਰਾਜਕਾਲ ਦੌਰਾਨ ਗਲਤ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ ਬਾਂਅਦ ਵਿੱਚ ਅਦਾਲਤਾਂ ਦੀਆਂ ਤਾਰੀਖਾਂ ਭੁੱਗਦੇ ਦੇਖੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਜੋ ਰਾਜਨੀਤਕ ਲੋਕ ਸੇਵਾ ਵਾਲਾ ਧਰਮ ਨਿਭਾਉਂਦਾਂ ਹੈ ਉਹ ਹੀ ਦੁਬਾਰਾ ਰਾਜਗੱਦੀ ਤੇ ਬੈਠਦਾ ਹੈ ਬਾਕੀ ਸਭ ਤਾਂ ਗੱਦੀਆਂ ਤੋਂ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠਣ ਲਾ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਸੋ ਅੱਜ ਜੋ ਵੀ ਰਾਜਨੀਤਕ ਰਾਜਗੱਦੀ ਉਪਰ ਬੈਠ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਰਾਜਗੱਦੀ ਦਾ ਧਰਮ ਲੋਕਸੇਵਾ ਨੂੰ ਨਿਭਾਉਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੇ ਉਹ ਲੋਕਸੇਵਾ ਦੀ ਥਾਂ ਆਪਣੀਆਂ ਤਿਜੌਰੀਆਂ ਨੂੰ ਹੀ ਭਰਨਗੇ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਆਪਣੇ ਰਿਸਤੇਦਾਰਾਂ ਅਤੇ ਗੁਲਾਮਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਸਹੂਲਤਾਂ ਦੇਣਗੇ ਤਦ ਉਹ ਲੁਟੇਰਿਆਂ ਦਾ ਆਧੁਨਿਕ ਰੂਪ ਹੀ ਹੋਣਗੇ। ਅੱਜ ਕੱਲ ਦੀ ਜਨਤਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਦਲਣ ਲੱਗਿਆਂ ਪਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲਾਉਦੀ ਪੰਜ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਹੀ ਦਿਨੇ ਤਾਰੇ ਦਿਖਾ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਕਰਾਮਾਤ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ । ਇਹ ਇੱਕ ਦਿਨ ਹੀ ਪੰਜ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਜਨਤਾ ਦਾ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ ਅਤੇ ਆਮ ਜਨਤਾ ਇਸ ਦਿਨ ਹੀ ਪੰਜ ਸਾਲਾਂ ਵਾਲਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਹਕੂਮਤ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਸਮਾਂ ਦੇਣਾਂ ਹੈ ਜਾ ਉਸਦਾ ਤਖਤ ਮੂਧਾ ਮਾਰਨਾ ਹੈ ਇਹ ਦਿਨ ਹੀ ਜਨਤਾ ਇਹ ਕਰਕੇ ਦਿਖਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।ਰਾਜਨੀਤਕ ਲੋਕ ਇਹ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਰਾਜਗੱਦੀਆਂ ਤੇ ਬੈਠਣ ਦੀ ਸੇਵਾ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਜੇ ਕੋਈ ਫੈਸਲਾ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਕੀਤਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨ ਦੀ ਤਾਕਤ ਵੀ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਦਿੱਤੀ ਹੈ।ਜੇ ਇਹ ਰਾਜਨੀਤਕ ਧਰਮ ਨੂੰ ਸਮਝਦੇ ਹੋਣ ਤਦ ਤਾਂ ਏਨੇ ਵੱਡੇ ਜਨਤਾ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਨੂੰ ਸਮਝ ਕੇ ਕਿ ਜੇ ਜਨਤਾਂ ਨੇ ਰਾਜਗੱਦੀ ਉੱਪਰ ਬੈਠਾਕੇ ਏਡਾ ਵੱਡਾ ਸਨਮਾਨ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਜਾਇਦਾਦ ਦਾ ਦਾਨ ਕਰ ਦੇਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿਉਕਿ ਇੱਕ ਵਾਰ ਰਾਜਗੱਦੀ ਮਿਲ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਦੀ ਪੈਨਸਨ ਵੀ ਤਾਂ ਅੱਜਕਲ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਪਰ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਦੇ ਕਥਨ ਅਨੁਸਾਰ  ਭੁੱੀਖਆਂ ਭੁੱਖ ਨਾਂ ਉਤਰੈ ਵਾਲੀ ਸੋਚ ਵਾਲੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਤਾਂ ਧਨ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਦੀ ਤ੍ਰਿਸਨਾਂ ਵਿੱਚ ਫਸਕੇ ਆਪਣੀ ਰਾਜਨੀਤਕ ਮੌਤ ਆਪ ਹੀ ਚੁਣ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਜਿੰਹਨਾਂ ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਨੇ ਲੋਕਸੇਵਾ ਨੂੰ ਪਹਿਲ ਦਿੱਤੀ ਉਹ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਅੱਜ ਵੀ ਸਨਮਾਨ ਦੇ ਪਾਤਰ ਹਨ ਪਰ ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਧਨ ਇਕੱਠਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਮੋਹ ਜਾਂ ਔਲਾਦ ਮੋਹ ਵਿੱਚ ਫਸਕੇ ਰਾਜਸੱਤਾ ਦਾ ਦੁਰਉਪਯੋਗ ਕੀਤਾ ਹੈ ਉਹ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਤ੍ਰਿਸਕਾਰੇ ਗਏ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਵਾਰਸਾਂ ਨੂੰ ਮੌਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਧੱਕ ਗਏ ਜਿਸਦੀ ਮਿਸਾਲ ਮਹਾਰਾਜਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਮੋਹ ਤੋਂ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਸੋ ਅੱਜ ਦੇ ਲੋਕਤੰਤਰੀ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਪਰੀਵਾਰਾਂ ਲਈ ਹੋਰ ਵੀ ਖਤਰਨਾਕ ਸਿੱਟੇ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
         2012 ਦੀਆਂ ਪੰਜਾਬ ਚੋਣਾਂ 30 ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ਹੋਣ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀ ਜਨਤਾ ਨੇ ਵੀ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਇਤਿਹਾਸ ਲਿਖਣਾਂ ਹੈ। ਇਸ ਦਿਨ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦਾ ਕੀਤਾ ਫੈਸਲਾ ਵੀ ਸਦਾ ਲਈ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਜਾਵੇਗਾ । ਇਸ ਦਿਨ ਅਸੀ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨਾਂ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਿਸ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਪੰਜ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਕਿਸਨੂੰ ਚੁਣਨਾਂ ਹੈ ਕੀ ਜੋ ਅੱਜ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਪੈਸਾ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦੇਕੇ ਅਹਿਸਾਨ ਜਤਾਉਂਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਜਨਤਾ ਦਾ ਪੈਸਾ ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਮੋੜ ਕੇ ਆਪਣਾਂ ਧਰਮ ਨਿਭਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਮਨਪਰੀਤ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਉੱਠੀ ਜਨਤਾ ਦੀ ਅਵਾਜ ਨੇ ਲੋਕ ਮੁੱਦੇ ਹੁਕਮਰਾਨ ਬਣਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ ਹਨ । ਭਾਵੇਂ ਇਸ ਵਾਰ ਤੀਜੀ ਧਿਰ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋਣ ਦੇ ਅਸਾਰ ਨਹੀਂ ਪਰ ਤੀਜੀ ਧਿਰ ਦੇ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜਰੂਰਤਾਂ ਵਾਲੇ ਉਠਾਏ ਮੁੱਦਿਆਂ ਤੇ ਜੇ ਨਵੀਂ ਬਣਨ ਵਾਲੀ ਸਰਕਾਰ ਨਾਂ ਚੱਲੇਗੀ ਤਦ ਅਗਲੀ ਵਾਰ ਸਰਕਾਰ ਇਹ ਦੋਨੋਂ ਪਾਰਟੀਆਂ ਨਹੀਂ ਬਣਾ ਸਕਣਗੀਆਂ ਅਤੇ ਕੋਈ ਨਵੀਂ ਰਾਜਨੀਤਕ ਧਿਰ ਦਾ ਨਵਾਂ ਵਿਅਕਤੀ ਜਰੂਰ ਪੈਦਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਮਨਪਰੀਤ ਨੇ ਲੋਕ ਮੁੱਦੇ ਭਾਵੇਂ ਆਪਣੇ ਪਰੀਵਾਰਕ ਰਾਜਨੀਤਕ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਮਜਬੂਰਨ ਹੀ ਉਠਾਉਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹੋਇਆ ਹੈ ਪਰ ਅਸਲੀ ਸਮਾਜ ਸੇਵਕਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੰਦੇਸ ਇਸ ਵਿੱਚੋਂ ਜਰੂਰ ਮਿਲਿਆ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਅੱਜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵੀ ਲੋਕ ਮੁੱਦੇ ਤੇ ਰਾਜਨੀਤੀ ਕਰਨੀਂ ਹੋਵੇ ਤਦ ਜਨਤਾ ਸਾਥ ਜਰੂਰ ਦੇਵੇਗੀ। ਪਿੱਛਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਸਿਆਸਤ ਨੇ ਆਪਣੇ ਜਬਰ ਅਤੇ ਬੇਈਮਾਨ ਚਾਲਾਂ ਨਾਲ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਫੈਲਾਅ ਰੱਖੀ ਸੀ ਕਿ ਲੋਕ ਤਾਂ ਬੇਈਮਾਨ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ ਜੋ ਸਰਾਬਾਂ ਕਬਾਬਾਂ ਅਤੇ ਪੈਸੇ ਤੇ ਵਿਕਦੇ ਹਨ ਪਰ ਲੋਕ ਕਦੀ ਵੀ ਵਿੱਕਦੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਜਦ ਵੀ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੌਕਾ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਇਹ ਹਮੇਸਾਂ ਨਵਾਂ ਇਤਿਹਾਸ ਲਿਖਦੇ ਹਨ।
ਗੁਰਚਰਨ ਪੱਖੋਕਲਾਂ 9417727245

ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਸਮੂਹ ਨੂੰ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦਾ ਅਖਾੜਾ ਨਾਂ ਬਣਾਉ

           ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਸਮੂਹ ਨੂੰ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦਾ ਅਖਾੜਾ ਨਾਂ ਬਣਾਉ   ਗੁਰਚਰਨ ਪੱਖੋਕਲਾਂ
  ਪਿੱਛਲੇ ਕੁੱਝ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਆਪਣੇ ਨਾਪਾਕ ਇਰਾਦਿਆਂ ਲਈ  ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਸਮੂਹ ਨੂੰ ਵਰਤਣ ਦੀਆਂ ਜੋ ਕੋਸਿਸਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਨੇ  ਹੁਣ ਰੰਗ ਦਿਖਾਉਣਾਂ ਸੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ।ਰਾਜਨੀਤੀ ਨੇ ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਗੁਰੂ ਦੀ ਨਗਰੀ ਅੰਮ੍ਰਤਿਸਰ ਨੂੰ ਅਪਵਿੱਤਰ ਕਰਨ ਦੀ ਚਾਲ ਖੇਡੀ ਹੈ ਅਤਿ ਅਫਸੋਸ ਨਾਕ ਹੈ। ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀਂ ਰਾਜਨੀਤਕ ਯਾਤਰਾ ਤੇ ਆਏ ਅਡਵਾਨੀ ਨੇ ਜਦ ਗੁਰੂ ਕੇ ਦਰਬਾਰ ਜਾਣਾਂ ਚਾਹਿਆ ਅਤੇ ਗਏ ਉਸ ਸਮੇਂ ਸਿਮਰਨਜੀਤ ਮਾਨ ਨੇ ਵਿਰੋਧ ਕਰਕੇ ਇੱਕ ਗਲਤ ਸੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ ਸੀ । ਨਵੇਂ ਸਾਲ ਤੇ ਪਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਸਮੇਂ ਦੂਜੀ ਧਿਰ ਨੇ ਇਸ ਦਾ ਠੋਕਵਾਂ ਜਵਾਬ ਦੇਕੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਗਲਤੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਕੀ ਇਹ ਵਰਤਾਰਾ ਹੁਣ ਨਿੱਤ ਦਿਨ ਦਾ ਅਖਾੜਾ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਬਣ ਜਾਵੇਗਾ? ਭਾਵੇਂ ਇਸ ਦੀ ਸੁਰੂਆਤ ਪਿਛਲੇ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੇ ਅਕਾਲ ਤਖਤ ਤੇ ਪੇਸੀਆਂ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਵੱਡੇ ਇਕੱਠ ਲਿਜਾਕੇ ਇਸ ਦੀ ਸੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ ਸੀ ।  ਮੁਜਾਹਰੇ ਕਰਨ ਦੀ  ਇਸ ਗਲਤ ਸੁਰੂਆਤ ਦੀ ਉਹ ਨੀਂਹ ਸੀ। ਇਸ ਰਵਾਇਤ ਨੂੰ ਹਰ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਰੋਕਿਆ ਜਾਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਅਕਾਲ ਤਖਤ ਦੇ ਜਥੇਦਾਰ ਨੂੰ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਹੁਕਮਨਾਮਾ ਜਾਰੀ ਕਰਨਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਪਾਕਿ ਪਵਿੱਤਰ ਜਗਾ ਆਤਮਿਕ ਸਾਂਤੀ ਲਈ ਹੈ ਨਾਂ ਕਿ ਰਾਜਨੀਤਕ ਮੁਜਾਹਰਿਆਂ ਦੀ ਕੋਈ ਥਾਂ। ਇੱਥੇ  ਹਰ ਕੋਈ ਆ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਚਾਰ ਦਰਵਾਜੇ ਦੁਸਮਣਾਂ ਲਈ ਵੀ ਖੁੱਲੇ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਹਰ ਇੱਕ ਨੂੰ ਆਉਣ ਦੀ ਖੁੱਲ ਹੈ ਪਰ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਸਾਂਤੀ ਭੰਗ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਹਸਰ ਕਦੀ ਵੀ ਚੰਗਾਂ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ । ਕੋਈ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਭਾਵਨਾ ਨਾਲ ਆਵੇ ਇਹ ਉਸਦੀ ਮਰਜੀ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦਾਂ ਹੈ ਪਰ ਜਦ ਕਿਸੇ ਵੀ ਮਨੁੱਖ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਆਵੇਗਾ ਪਤਾ ਤਦ ਹੀ ਲੱਗੇਗਾ।
                   ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਹੱਦ ਅੰਦਰ ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਨੇ ਤਨਖਾਹਦਾਰ ਮੁਲਾਜਮਾਂ ਨੂੰ ਧਾਰਮਿੱਕ ਆਗੂ ਬਣਾਕਿ ਬਿਠਾਉਣਾਂ ਸੁਰੂ ਕੀਤਾ ਹੈ ਉਸਦੇ ਨਤੀਜੇ ਨਿੱਕਲਣੇ ਸੁਰੂ ਹੋ ਗਏ ਹਨ।ਪਿਛਲੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ  ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਦੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬਣਾਏ ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂਆਂ ਤੋਂ ਸਜਾ ਦਿਵਾਉਣ ਦਾ ਸਿਲਸਿਲਾ ਸੁਰੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ  ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਨਵੇਂ ਮਸਲੇ ਪੈਦਾ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਧਾਰਮਿੱਕ ਆਗੂਆਂ ਉੱਪਰ ਭ੍ਰਿਸਟਾਚਾਰ  ਕਰਨ ਤੱਕ ਦੇ ਵੀ ਦੋਸ਼ ਲੱਗੇ ਹਨ। ਜੇ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਚੱਲਦਾ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਇਸ ਦੇ ਕਾਰਨ  ਇਸ ਮਹਾਨ ਸਥਾਨ ਦੀ ਮਹਾਨਤਾ ਨੂੰ ਖੋਰਾ ਜਰੂਰ ਲੱਗੇਗਾ ਅਤੇ ਲੱਗ ਵੀ ਰਿਹਾ ਹੈ।ਅਕਾਲ ਤਖਤ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਜਥੇਦਾਰ ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਵੇਦਾਤੀਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹੁਕਮ ਨਾਮੇ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਜਾਰੀ ਕੀਤੇ ਜੋ ਕੌਮੀ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦੇ ਉਲਟ ਨਿੱਜੀ ਰੰਜਿਸ਼ਾਂ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਮਾਤਰ ਸਨ। ਅਕਾਲ ਤਖਤ ਦੀਆਂ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੇ ਫੈਸਲਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਨਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀਆਂ। ਆਪਣੀ ਗੱਦੀ ਖੁਸਦੀ ਦੇਖਕੇ ਸਾਰੇ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਨੂੰ ਜਦ ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕੱਢਣਾਂ ਸੁਰੂ ਕੀਤਾ ਤਦ ਇਹ ਲਾਈਨ ਬਾਂਦਰ ਦੀ ਪੂਛ ਵਾਂਗ ਵੱਧਣ ਲੱਗੀ। ਇਸ ਦੀ ਲਪੇਟ ਵਿੱਚ ਸਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ਦੀ ਪਰਧਾਨ ਵੀ ਆ ਗਈ ਤਦ ਹੀ ਇਸ ਜਥੇਦਾਰ ਦਾ ਬੋਰੀਆਂ ਬਿਸਤਰਾ ਗੋਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਫਿਰ ਆਏ ਵੇਦਾਂਤੀ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਵੀ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਅਜਿਹੇ ਫੈਸਲੇ ਕੀਤੇ ਜੋ ਵਿਵਾਦ ਗਰਸਤ ਰਹੇ। ਸਰਕਾਰੀ  ਅਦਾਲਤ ਵੱਲੋਂ ਦੋਸੀ ਗਰਦਾਨਿਆ ਬਲਾਤਕਾਰੀ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਵੇਦਾਂਤੀ ਦੀ ਅਦਾਲਤ ਨੇ ਬਰੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਬਾਦਲ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਦੇ ਵਿਰੋਧੀ ਸੰਪਾਦਕ ਨੂੰ ਵੀ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਧਾਰਮਿੱਕ ਕਾਰਨ ਦੇ ਸਿੱਖੀ ਘੇਰੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਵੀ ਇੱਕ ਗਲਤ ਫੈਸਲਾ ਸੀ ਜੋ ਅੱਜ ਤੱਕ ਲਾਗੂ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਹੁਕਮਨਾਮੇ ਦੀਆਂ ਧੱਜੀਆਂ ਵੀ ਅੱਜ ਤੱਕ ਉੱਡ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਦੇ ਮੁੱਖੀ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਸਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਉਸ ਸੰਪਾਦਕ ਨਾਲ ਰੋਟੀ ਦੀ ਸਾਂਝ ਪਾਲ ਰਹੇ ਹਨ। ਅਕਾਲ ਤਖਤ ਦੇ ਜਥੇਦਾਰ ਉਹਨਾਂ ਪਰਧਾਨਾਂ ਅਤੇ ਸਿਆਸਤਦਾਨਾਂ ਦੀ ਹਵਾ ਵੱਲ ਵੀ ਝਾਕ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ।ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੀਆਂ ਹਾਸੋਹੀਣੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਜਥੇਦਾਰ ਹੀ ਅੱਜ ਕਲ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਸਿਆਸੀ ਮੁਜਾਹਰੇ ਕਰਨ ਦੀ ਥਾਂ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਜੁੰਮੇਵਾਰ ਹਨ।ਇਹਨਾਂ ਮਹਾਨ ਅਸਥਾਨਾਂ ਉੱਪਰ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾਉਣ ਵਾਲੇ ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ ਸੇਵਾਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣਾਂ ਵਿਵਹਾਰ ਵੀ  ਉੱਚ ਦਰਜੇ ਦਾ ਨਿਰਪੱਖ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਸਿਧਾਤਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਰੱਖਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
                   ਅਕਾਲੀਦਲ ਵੱਲੋਂ ਜਿੰਨਾਂ ਚਿਰ ਆਪਣੇ ਦਖਲ ਨੂੰ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਪਰਬੰਧ ਤੋਂ ਦੂਰ ਨਹੀਂੰ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ਤਦ ਤੱਕ ਇਹ ਆਸ ਕੀਤੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੀ ਕਿ ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ ਅੰਦਰ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਵਾਪਰੇਗਾ। ਜੇ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦੋਨਾਂ ਬੇੜੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹ ਸਵਾਰ ਹੋਣ ਦਾ ਭੁਲੇਖਾ  ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਤਦ ਇਹ ਵੀ ਨਿਸਚਿਤ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿਉਂਕਿ  ਆਮ ਲੋਕ ਸਮਝਦੇ ਸਭ ਕੁੱਝ ਹਨ ਪਰ ਆਪਣਾਂ ਫੈਸਲਾ ਸਹੀ ਸਮੇਂ ਤੇ ਹੀ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਅੱਜ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਪਤਾ ਲੱਗ ਚੁੱਕਾ ਹੈ ਕਿ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਗੁਰੂ ਕੀ ਸਿੱਖ ਸੋਚ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਕੀ ਬਾਣੀ ਅਤੇ ਬਾਣੇ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਵਾਉਣ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜੁੰਮੇਵਾਰ ਹੈ।ਅਕਾਲੀ ਦਲ  ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਸਿਆਸਤ  ਅਤੇ ਰਾਜਸੱਤਾ ਦੇ ਜੋਰ ਆਪਣੇ ਪੱਖੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਵੋਟਾਂ ਬਣਾਕਿ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਪਰਬੰਧ ਤੇ ਕਾਬਜ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ ਇਹ ਸਿਰਫ ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਰਾਜਸੱਤਾ ਦੁਆਰਾ ਵਰਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਗੁਪਤ ਚਾਲ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਹੈ ਪਰ ਜਿਸ ਦਿਨ ਦਿੱਲੀ ਨੇ ਇਹ ਚਾਲ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਤਦ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਸਮੇਂ ਇਹੋ ਤਰੀਕਾ ਵਰਤਕੇ ਦਿੱਲੀ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਪੱਖੀ ਕੋਈ ਧੜਾ ਜਿਤਾਕੇ ਇਹ ਨਤੀਜਾ ਉਲਟਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ । ਰਾਜਨੀਤਕ ਲੋਕ ਕਦੇ ਵੀ ਧਾਰਮਿੱਕ ਸਥਾਂਨਾਂ ਦੀ ਦੁਰਵਰਤੋ ਬੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਨਗੇ। ਕਿਸੇ ਨਾਂ ਕਿਸੇ ਸੱਚੇ ਸਿੱਖ ਨੂੰ ਇਸ ਇਨਕਲਾਬ ਦਾ ਬੀੜਾ ਚੁੱਕਣਾਂ ਹੀ ਪਵੇਗਾ ਜੋ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਧਾਰਮਿਕ ਸਥਾਨਾਂ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗ ਨਾਲ ਜਮਹੂਰੀ ਤਰੀਕੇ ਰਾਂਹੀ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਪਰਬੰਧ ਨੂੰ ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਤੋਂ ਅਜਾਦ ਕਰਾਵੇ । ਸੋ ਤਦ ਤੱਕ ਗੁਰੂ ਘਰਾਂ ਦੀ ਜਾਂ ਧਾਰਮਿਕ ਸਥਾਨਾਂ ਦੀ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਸਹਿ ਪਰਾਪਤ ਅਨਸਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਧਾਰਮਿਕ ਸਥਾਨਾਂ ਦੀ  ਸਾਂਤੀਂ ਭੰਗ ਹੁੰਦੀ ਹੀ ਰਹੇਗੀ ।                 +919417727245

srab jan kitab

jiwen jach dhrm ate rajsatta da frk