ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਔਲਾਦ ਹੁਕਮ ਮੰਨਦੀ ਹੈ ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ ਆਗਿਆ ਕਾਰੀ ਹੈ ਆਮ ਲੋੜਾਂ ਲਈ ਲੋੜੀਦੀ ਜਾਇਦਾਦ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਥੋੜੀ ਹੀ ਹੋਵੇ ਅਜਿਹੇ ਵਿਅਕਤੀ ਲਈ ਇਹ ਦੁਨੀਆਂ ਹੀ ਸਵੱਰਗ ਹੈ ................ਚਾਣਕਯ
ਗਰੀਬ ਧਨਾਢਾਂ ਨਾਲ ਈਰਖਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਮੂਰਖ
ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਨਾਲ, ਵੇਸਵਾਵਾਂ ਪਤੀ-ਵਰਤਾ ਔਰਤਾਂ
ਨਾਲ ਅਤੇ ਵਿਧਵਾਵਾਂ ਸੁਹਾਗਣਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਆਪਣੀ
ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ ਕੋਸਦੀਆਂ ਹਨ1 ਇਹ ਇਕ ਸੁਭਾਵਿਕ
ਪਰਕਿਰਿਆ ਹੈ ਕਿ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਸੁਖੀ ਦੇਖ ਕੇ ਆਪ
ਦੁਖੀ ਹੋਣਾ1
----------ਚਾਣਕਿਆ-----------
ਬਰਾਹਮਣ ਢਿੱਡ ਭਰਕੇ ਖਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੋਰ ਬੱਦਲਾਂ ਦੇ ਗਰਜਣ ਸਮੇਂ, ਚੰਗੇ ਲੋਕ ਦੂਜਿਆ ਦੀ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ ਦੇਖਕੇ , ਦੁਸਟ ਲੋਕ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਪੀੜਾ ਅਤੇ ਦੁੱਖ ਦੇਖਕੇ ਖੁਸ ਹੁੰਦੇ ਹਨ .............ਚਾਣਕਯ
ਤਕੜੇ ਦੁਸਮਣ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਵਿਵਹਾਰ ਕਰਕੇ ,ਦੁਸ਼ਟ ਸਤਰੂ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਉਲਟ ਵਿਵਹਾਰ ਕਰਕੇ, ਬਰਾਬਰ ਦੇ ਦੁਸਮਣ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕਰਕੇ ਵੱਸ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ.............ਚਾਣਕਯ
ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ, ਧਨ ,ਭੋਜਨ ਤਿੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸੰਤੋਸ ਕਰਨਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਪਰ ਅਧਿਐਨ ,ਤਜਰਬਾ ਅਤੇ ਦਾਨ ਵਾਲੇ ਕੰਮਾਂ ਲਈ ਕਦੇ ਵੀ ਸੰਤੋਸ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾਂ ਚਾਹੀਦਾ.............ਚਾਣਕਯ
ਸੈਨਾ ਦੀ ਤਾਕਤ ਰਾਜੇ ਦੀ ਤਾਕਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਵੇਦ ਚਿੰਤਨ ਅਤੇ ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਪੰਡਿਤ ਅਤੇ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਦੀ ਤਾਕਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਸੁੰਦਰਤਾ ਅਤੇ ਮਿੱਠਾ ਬੋਲਣਾਂ ਇਸਤਰੀ ਦੀ ਤਾਕਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ.............ਚਾਣਕਯ
ਹਾਥੀ ਅੰਕੁਸ (ਡੰਡੇ) ਨਾਲ ਘੋੜਾ ਚਾਬੁਕ ਨਾਲ , ਕਾਬੂ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ.........
ਸਿੰਗ ਵਾਲਾ ਪਸੂ ਡੰਡੇ ਨਾਲ ਬੁਰਾ ਵਿਅਕਤੀ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜੀ ਤਲਵਾਰ ਨਾਲ ਮਾਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ.............ਚਾਣਕਯ
ਗੱਡੀ (ਪੁਰਾਤਨ ਸਮੇਂ ਦੀ ) ਪੰਜ ਹੱਥ ਦੂਰ ਰਹੋ ਘੋੜੇ ਤੋਂ ਦਸ ਹੱਥ ਹਾਥੀ ਤੋਂ ਸੌ ਹੱਥ ਬੁਰੇ ਵਿਅਕਤੀ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਤਾਂ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਵੀ ਤਿਆਗ ਕਰ ਦੇਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ .............
ਵਿਦਿਆਰਥੀ, ਸੇਵਾਦਾਰ, ਰਾਹ ਦਸੇਰੇ, ਭੁੱਖ, ਤੋਂ ਪੀੜਤ, ਲਾਂਗਰੀ,ਤੇ ਪਹਿਰੇਦਾਰ ਨੂੰ ਜੇ ਸੁੱਤਾ ਹੋਵੇ ਜਗਾ ਦੇਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ
ਸੱਪ,ਰਾਜਾ,ਬਾਲਕ,ਦੂਜੇ ਦਾ ਕੁੱਤਾ, ਅਤੇ ਮੂਰਖ ਨੂੰ ਜਗਾਉਣ ਤੋਂ ਬਚਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ....
ਸਬਰ ਤੋਂ ਵਧੀਆਂ ਕੋਈ ਸੁੱਖ ਨਹੀਂ, ਸਾਂਤੀ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਤਪ ਨਹੀਂ, ਤਿ੍ਰਸਨਾਂ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਕੋਈ ਰੋਗ ਨਹੀਂ,ਦਇਆ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਕੋਈ ਧਰਮ ਨਹੀਂ .
ਬੁਢਾਪੇ ਵਿੱਚ ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ ਨਾਂ ਹੋਣਾਂ, ਆਪਣਾਂ ਹੱਕ ਖੋਹਿਆ ਜਾਵੇ, ਭੋਜਨ ਵਾਸਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਵੱਲ ਤੱਕਣਾਂ ਪਵੇ ਇਹ ਤਿੰਨ ਗੱਲਾਂ ਮੌਤ ਵਾਂਗ ਦੁਖਦਾਈ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ.............ਚਾਣਕਯ
ਬਦਹਜਮੀ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਦਵਾਈ ਹੈ ਭੋਜਨ ਹਜਮ ਹੋਣ ਤੇ ਪਾਣੀ ਪੀਣਾਂ ਤਾਕਤ ਦਿੰਦਾਂ ਹੈ, ਭੋਜਨ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਪਾਣੀ ਅੰਮਿ੍ਰਤ ਵਾਂਗ ਹੈ ਪਰ ਭੋਜਨ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਪੀਣਾਂ ਜਹਿਰ ਸਮਾਨ ਹੈ .........ਚਾਣਕਯ
ਆਚਰਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਗਿਆਨ ਬੇਅਰਥ ਹੈ, ਸੈਨਾਪਤੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਫੌਜ ਬਰਬਾਦੀ ਹੈ, ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਜਿੰਦਗੀ ਬੇਸੁਆਦੀ ਹੈ.............ਚਾਣਕਯ
ਵਿਦਵਾਨ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇੱਜਤ ਮਾਣ ਦੀ ਭੁੱਖ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਵਿਦਵਾਨ ਲਾਲਚੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾਂ ਉਸਨੂੰ ਧਨ ਦੀ ਭੁੱਖ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ .............ਚਾਣਕਯ
ਸੇਰ ਦੀ ਗੁਫਾ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਤੇ ਹਾਥੀ ਦੰਦ ਮਿਲਦੇ ਹਨ ਗਿੱਦੜਾਂ ਦੀਆਂ ਖੱਡਾਂ ਫਰੋਲਣ ਤੇ ਬੱਛੇ ਦੀ ਪੂਛ ਜਾਂ ਗਧੇ ਦਾ ਚੰਮ ਮਿਲਦਾ ਹੈ .............ਚਾਣਕਯ
ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਜਿਆਦਾ ਸਰਲ ਅਤੇ ਸਿੱਧੇ ਸੁਭਾਅ ਦਾ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਜਾ ਕੇ ਦੇਖੋ ਜੰਗਲ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਸਿੱਧੇ ਦਰੱਖਤ ਹੀ ਕੱਟੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਟੇਢੇ ਮੇਢੇ ਦਰੱਖਤ ਖੜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ......................ਚਾਣਕਯ.
ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਮੀਂਹ, ਰੱਜੇ ਹੋਏ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਕਰਾਉਣਾਂ,ਧਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਦਾਨ ਕਰਨਾਂ, ਦਿਨੇ ਦੀਵਾ ਜਗਾਉਣਾਂ,ਬੇਅਰਥ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ...................ਚਾਣਕਯ.....
ਤਿ੍ਰਸਨਾਂ ਜਿੱਡਾ ਰੋਗ ਨਹੀਂ,ਮੋਹ ਵਰਗਾ ਦੁਸਮਨ ਨਹੀਂ,ਕਰੋਧ ਵਰਗੀ ਅੱਗ ਨਹੀਂ,ਗਿਆਨ ਤੋਂ ਵਧਕੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਸੁੱਖ ਨਹੀਂ........................ਚਾਣਕਯ...ਜਿਸ ਵਿਅਕਤੀ ਪਾਸ ਤਾਕਤ ਹੈ ਪਰ ਬੁੱਧੀ ਨਹੀ,
ਉਹ ਕਮਜੋਰ ਤੋ ਕਮਜੋਰ ਕੋਲੋ ਵੀ ਹਾਰ ਸਕਦਾ ਹੈ
ਅਤੇ ਜਲਾਲਤ ਦੀ ਮੌਤ ਮਰਦਾ ਹੈ1
-----------ਸੇਖ ਸਾਅਦੀ---------
ਜਿਵੇ ਸੂਰਜ ਤੇ ਚੰਨ ਬਾਹਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਰੋਸਨ
ਕਰਦੇ ਨੇ, ਉਸੇ ਤਰਾਂ ਗਿਆਨ ਦੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ
ਸਾਡੀ ਅੰਤਰ ਆਤਮਾਂ ਨੂੰ ਰੁਸਨਾਉਦੀਆਂ ਹਨ1
----------ਸੇਖ ਸਾਅਦੀ------------
ਗਰੀਬ ਧਨਾਢਾਂ ਨਾਲ ਈਰਖਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਮੂਰਖ
ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਨਾਲ, ਵੇਸਵਾਵਾਂ ਪਤੀ-ਵਰਤਾ ਔਰਤਾਂ
ਨਾਲ ਅਤੇ ਵਿਧਵਾਵਾਂ ਸੁਹਾਗਣਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਆਪਣੀ
ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ ਕੋਸਦੀਆਂ ਹਨ1 ਇਹ ਇਕ ਸੁਭਾਵਿਕ
ਪਰਕਿਰਿਆ ਹੈ ਕਿ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਸੁਖੀ ਦੇਖ ਕੇ ਆਪ
ਦੁਖੀ ਹੋਣਾ1
----------ਚਾਣਕਿਆ-----------
ਬਰਾਹਮਣ ਢਿੱਡ ਭਰਕੇ ਖਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੋਰ ਬੱਦਲਾਂ ਦੇ ਗਰਜਣ ਸਮੇਂ, ਚੰਗੇ ਲੋਕ ਦੂਜਿਆ ਦੀ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ ਦੇਖਕੇ , ਦੁਸਟ ਲੋਕ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਪੀੜਾ ਅਤੇ ਦੁੱਖ ਦੇਖਕੇ ਖੁਸ ਹੁੰਦੇ ਹਨ .............ਚਾਣਕਯ
ਤਕੜੇ ਦੁਸਮਣ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਵਿਵਹਾਰ ਕਰਕੇ ,ਦੁਸ਼ਟ ਸਤਰੂ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਉਲਟ ਵਿਵਹਾਰ ਕਰਕੇ, ਬਰਾਬਰ ਦੇ ਦੁਸਮਣ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕਰਕੇ ਵੱਸ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ.............ਚਾਣਕਯ
ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ, ਧਨ ,ਭੋਜਨ ਤਿੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸੰਤੋਸ ਕਰਨਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਪਰ ਅਧਿਐਨ ,ਤਜਰਬਾ ਅਤੇ ਦਾਨ ਵਾਲੇ ਕੰਮਾਂ ਲਈ ਕਦੇ ਵੀ ਸੰਤੋਸ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾਂ ਚਾਹੀਦਾ.............ਚਾਣਕਯ
ਸੈਨਾ ਦੀ ਤਾਕਤ ਰਾਜੇ ਦੀ ਤਾਕਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਵੇਦ ਚਿੰਤਨ ਅਤੇ ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਪੰਡਿਤ ਅਤੇ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਦੀ ਤਾਕਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਸੁੰਦਰਤਾ ਅਤੇ ਮਿੱਠਾ ਬੋਲਣਾਂ ਇਸਤਰੀ ਦੀ ਤਾਕਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ.............ਚਾਣਕਯ
ਹਾਥੀ ਅੰਕੁਸ (ਡੰਡੇ) ਨਾਲ ਘੋੜਾ ਚਾਬੁਕ ਨਾਲ , ਕਾਬੂ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ.........
ਸਿੰਗ ਵਾਲਾ ਪਸੂ ਡੰਡੇ ਨਾਲ ਬੁਰਾ ਵਿਅਕਤੀ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜੀ ਤਲਵਾਰ ਨਾਲ ਮਾਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ.............ਚਾਣਕਯ
ਗੱਡੀ (ਪੁਰਾਤਨ ਸਮੇਂ ਦੀ ) ਪੰਜ ਹੱਥ ਦੂਰ ਰਹੋ ਘੋੜੇ ਤੋਂ ਦਸ ਹੱਥ ਹਾਥੀ ਤੋਂ ਸੌ ਹੱਥ ਬੁਰੇ ਵਿਅਕਤੀ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਤਾਂ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਵੀ ਤਿਆਗ ਕਰ ਦੇਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ .............
ਵਿਦਿਆਰਥੀ, ਸੇਵਾਦਾਰ, ਰਾਹ ਦਸੇਰੇ, ਭੁੱਖ, ਤੋਂ ਪੀੜਤ, ਲਾਂਗਰੀ,ਤੇ ਪਹਿਰੇਦਾਰ ਨੂੰ ਜੇ ਸੁੱਤਾ ਹੋਵੇ ਜਗਾ ਦੇਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ
ਸੱਪ,ਰਾਜਾ,ਬਾਲਕ,ਦੂਜੇ ਦਾ ਕੁੱਤਾ, ਅਤੇ ਮੂਰਖ ਨੂੰ ਜਗਾਉਣ ਤੋਂ ਬਚਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ....
ਸਬਰ ਤੋਂ ਵਧੀਆਂ ਕੋਈ ਸੁੱਖ ਨਹੀਂ, ਸਾਂਤੀ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਤਪ ਨਹੀਂ, ਤਿ੍ਰਸਨਾਂ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਕੋਈ ਰੋਗ ਨਹੀਂ,ਦਇਆ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਕੋਈ ਧਰਮ ਨਹੀਂ .
ਬੁਢਾਪੇ ਵਿੱਚ ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ ਨਾਂ ਹੋਣਾਂ, ਆਪਣਾਂ ਹੱਕ ਖੋਹਿਆ ਜਾਵੇ, ਭੋਜਨ ਵਾਸਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਵੱਲ ਤੱਕਣਾਂ ਪਵੇ ਇਹ ਤਿੰਨ ਗੱਲਾਂ ਮੌਤ ਵਾਂਗ ਦੁਖਦਾਈ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ.............ਚਾਣਕਯ
ਬਦਹਜਮੀ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਦਵਾਈ ਹੈ ਭੋਜਨ ਹਜਮ ਹੋਣ ਤੇ ਪਾਣੀ ਪੀਣਾਂ ਤਾਕਤ ਦਿੰਦਾਂ ਹੈ, ਭੋਜਨ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਪਾਣੀ ਅੰਮਿ੍ਰਤ ਵਾਂਗ ਹੈ ਪਰ ਭੋਜਨ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਪੀਣਾਂ ਜਹਿਰ ਸਮਾਨ ਹੈ .........ਚਾਣਕਯ
ਆਚਰਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਗਿਆਨ ਬੇਅਰਥ ਹੈ, ਸੈਨਾਪਤੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਫੌਜ ਬਰਬਾਦੀ ਹੈ, ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਜਿੰਦਗੀ ਬੇਸੁਆਦੀ ਹੈ.............ਚਾਣਕਯ
ਵਿਦਵਾਨ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇੱਜਤ ਮਾਣ ਦੀ ਭੁੱਖ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਵਿਦਵਾਨ ਲਾਲਚੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾਂ ਉਸਨੂੰ ਧਨ ਦੀ ਭੁੱਖ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ .............ਚਾਣਕਯ
ਸੇਰ ਦੀ ਗੁਫਾ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਤੇ ਹਾਥੀ ਦੰਦ ਮਿਲਦੇ ਹਨ ਗਿੱਦੜਾਂ ਦੀਆਂ ਖੱਡਾਂ ਫਰੋਲਣ ਤੇ ਬੱਛੇ ਦੀ ਪੂਛ ਜਾਂ ਗਧੇ ਦਾ ਚੰਮ ਮਿਲਦਾ ਹੈ .............ਚਾਣਕਯ
ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਜਿਆਦਾ ਸਰਲ ਅਤੇ ਸਿੱਧੇ ਸੁਭਾਅ ਦਾ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਜਾ ਕੇ ਦੇਖੋ ਜੰਗਲ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਸਿੱਧੇ ਦਰੱਖਤ ਹੀ ਕੱਟੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਟੇਢੇ ਮੇਢੇ ਦਰੱਖਤ ਖੜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ......................ਚਾਣਕਯ.
ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਮੀਂਹ, ਰੱਜੇ ਹੋਏ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਕਰਾਉਣਾਂ,ਧਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਦਾਨ ਕਰਨਾਂ, ਦਿਨੇ ਦੀਵਾ ਜਗਾਉਣਾਂ,ਬੇਅਰਥ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ...................ਚਾਣਕਯ.....
ਤਿ੍ਰਸਨਾਂ ਜਿੱਡਾ ਰੋਗ ਨਹੀਂ,ਮੋਹ ਵਰਗਾ ਦੁਸਮਨ ਨਹੀਂ,ਕਰੋਧ ਵਰਗੀ ਅੱਗ ਨਹੀਂ,ਗਿਆਨ ਤੋਂ ਵਧਕੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਸੁੱਖ ਨਹੀਂ........................ਚਾਣਕਯ...ਜਿਸ ਵਿਅਕਤੀ ਪਾਸ ਤਾਕਤ ਹੈ ਪਰ ਬੁੱਧੀ ਨਹੀ,
ਉਹ ਕਮਜੋਰ ਤੋ ਕਮਜੋਰ ਕੋਲੋ ਵੀ ਹਾਰ ਸਕਦਾ ਹੈ
ਅਤੇ ਜਲਾਲਤ ਦੀ ਮੌਤ ਮਰਦਾ ਹੈ1
-----------ਸੇਖ ਸਾਅਦੀ---------
ਜਿਵੇ ਸੂਰਜ ਤੇ ਚੰਨ ਬਾਹਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਰੋਸਨ
ਕਰਦੇ ਨੇ, ਉਸੇ ਤਰਾਂ ਗਿਆਨ ਦੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ
ਸਾਡੀ ਅੰਤਰ ਆਤਮਾਂ ਨੂੰ ਰੁਸਨਾਉਦੀਆਂ ਹਨ1
----------ਸੇਖ ਸਾਅਦੀ------------
No comments:
Post a Comment