Sunday 27 October 2013

ਸਿੱਖੀ ਰਵਾਇਤਾਂ ਅਤੇ ਖਾਲਸੇ ਦੀ ਰੂਹ ਦਾ ਘਾਣ

                                        ਸਿੱਖੀ ਰਵਾਇਤਾਂ ਅਤੇ ਖਾਲਸੇ ਦੀ ਰੂਹ ਦਾ ਘਾਣ
                             ਸਿੱਖੀ ਰਵਾਇਤਾਂ ਅਤੇ ਖਾਲਸੇ ਦੇ ਬੋਲਬਾਲੇ ਜਦੋਂ ਰਲਗੱਡ ਹੋ ਜਾਣ ਤਦ ਇੱਕ ਅਸਪਸਟ ਤਸਵੀਰ ਪਰਗਟ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਦਸ ਗੁਰੂਆਂ ਦੇ ਵਾਰਸ ਅਖਵਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ। ਦਸ ਗੁਰੂਆਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਫਲਸਫੇ ਦੇ ਰਾਂਹੀਆਂ ਨੂੰ ਭਾਵੇਂ ਇੱਕ ਸਪੱਸਟ ਸੋਚ ਅਤੇ ਸਪੱਸਟ ਫਲਸਫਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਪਰ ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਇਸ ਕੌਮ ਦੇ ਵਾਰਸ ਕਚਘਰੜ ਲੋਕ ਬਣਦੇ ਗਏ ਤਿਉਂ 2 ਇਸ ਕੌਮ ਦੇ ਫਲਸਫੇ ਅਤੇ ਰਵਾਇਤਾਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਖਰਾਬ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ। ਅੰਗਰੇਜ ਰਾਜਸੱਤਾ ਨੇ ਹੀ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਵਿੱਚ ਵਿਗਾੜ ਪਾਉਣ ਦੀ ਕਸਰ ਨਹੀ ਛੱਡੀ ਸੀ ਪਰ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹਿੰਦੂ ਮੂਲਵਾਦੀ ਸਰਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਅਖੌਤੀ ਸਿੱਖ ਸਰਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਧਾਰਮਿਕ ਪਰਬੰਧਕਾਂ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਤੇਲ ਸਿੱਖ ਫਲਸਫੇ ਦੇ ਜੜੀਂ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸਿਸ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਗੁਰੂਆਂ ਦੇ ਫਲਸਫੇ ਨੂੰ ਮੰਨਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਕਿਸੇ ਦੁਨਿਆਵੀ ਧਰਮ ਦੇ ਕਾਇਲ ਨਹੀ ਸਨ । ਗੁਰੂਆਂ ਦਾ ਉਪਦੇਸ ਸਿਰਫ ਗਿਆਨ ਦੇਣ ਦਾ ਅਤੇ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਦਾ ਸੀ ਜਹਾਂ ਗਿਆਨ ਤਹਾਂ ਧਰਮੁ ਹੈ  ਦਾ ਹੁਕਮ ਗਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਦਰਜ ਹੈ। ਸਮਾਜਕ ਧਰਮ ਰਾਜਸੱਤਾ ਦੀ ਪੈਦਾਇਸ ਹਨ ਅਵਤਾਰੀ ਪੁਰਸਾਂ ਦੇ ਨਹੀਂ।
       ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਗੁਰੂਆਂ ਦੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਸਮੱਰਪਣ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਖਾਲਸਾ ਬਣਨ ਦਾ ਰਾਹ ਹੈ ਜੋ ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਰਾਜਸੱਤਾ ਦੁਆਰਾ ਪੂਰੇ ਦਾ ਪੂਰਾ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਗੁਰੂਆਂ ਨੇ ਅੰਮਿ੍ਰਤ ਸਿਰਫ ਸੱਚ ਨੂੰ ਹੀ ਕਿਹਾ ਹੈ ( ਅੰਮਿ੍ਰਤ ਏਕੋ ਨਾਮ ਹੈ ) ਪਰ ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਖੰਡੇ ਬਾਟੇ ਦੀ ਪਾਹੁਲ ਨੂੰ ਹੀ ਅੰਮਿ੍ਰਤ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਗੁਰੂਆਂ ਨੇ ਖੰਡੇ ਬਾਟੇ ਦੀ ਪਾਹੁਲ ਦੇਣ ਦਾ ਇਨਕਲਾਬੀ ਕਦਮ ਚੁਕਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ ਪਾਹੁਲ ਸਿਰਫ ਉਹੀ ਲੋਕ ਲੈ ਸਕਦੇ ਸਨ ਜੋ ਸਿਰ ਵਾਰਨ ਦਾ ਪ੍ਰਣ ਕਰਦੇ ਸਨ । ਸਿਰ ਨਾਂ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਭਾਵ ਸਹੀਦੀ  ਪਾਉਣ ਤੋਂ ਡਰਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਖੰਡੇ ਬਾਟੇ ਦੀ ਪਾਹੁਲ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸਿੰਘ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੀ  ਪਾਹੁਲ ਏਨੀ ਸਸਤੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਡਰਪੋਕ ਅਤੇ ਅਨੇਕਾਂ ਮਾਨਸਿਕ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦੇ ਸਿਕਾਰ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਸਿਰਫ ਗਿਣਤੀ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ।
 ਜਦ ਕਿਧਰੇ ਸਮਾਜ ਦੁਸਮਣ ਲੋਕ ਬੋਲਦੇ ਹੋਣ ਤਾਂ ਵਰਤਮਾਨ ਦੇ ਅੰਮਿ੍ਰਤ ਧਾਰੀ (ਸਿੰਘ ਖਾਲਸੇ) ਘਰਾਂ ਅੰਦਰ ਲੁਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਦ ਕਿ ਗੁਰੂਆਂ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਖਾਲਸੇ ਗੱਜ ਵੱਜ ਕੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਗੁਰੂਆਂ ਨੇ ਖਾਲਸਾ ਪੰਥ ( ਰਾਹ ) ਚਲਾਇਆਂ ਸੀ ਜਿਸ ਜਿਸ ਉਪਰ ਖਾਲਸਾ ਫੌਜ ਤੁਰਿਆ ਕਰਦੀ ਸੀ । ਫੌਜ ਕਦੇ ਹਥਿਆਰ ਰਹਿਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਅਤੇ ਨਾਂ ਹੀ ਕਦੇ ਡਰਦੀ ਹੈ । ਖਾਲਸਾ ਸਿੱਖਣ ਵਾਲੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਨਹੀ ਇਹ ਤਾਂ ਸਹੀਦੀ ਪਾਉਣ ਵਾਲੇ ਮਰਜੀਵੜਿਆਂ ਦੀ ਫੌਜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਕੋਈ ਜਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾਂ ਕਿ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਹਰ ਬੰਦਾਂ ਸਹੀਦੀ ਦਾ ਰਾਹ ਚੁਣ ਸਕੇ । ਗੁਰੂ ਵਾਲਾ ਤਾਂ ਹਰ ਕੋਈ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਖੰਡੇ ਬਾਟੇ ਦੀ ਪਾਹੁਲ ਨਾਂ ਵੀ ਲਵੇ ਪਰ ਸਹੀਦੀ ਤੋਂ ਡਰਨ ਵਾਲਾ ਕਦੇ ਖਾਲਸਾ ਫੌਜ ਦਾ ਸਿਪਾਹੀ ਨਹੀਂ ਬਣ ਸਕਦਾ ਗੁਰੂ ਵਾਲਾ ਤਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਹਰ ਬੰਦਾਂ ਹੁੰਦਾਂ ਹੀ ਹੈ ਜੋ ਸਿੱਖਣ ਦੇ ਰਾਹ ਤੁਰ ਪੈਂਦਾਂ ਹੈ। ਅਸਲੀ ਸਿੱਖ ਉਹ ਹੀ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ ਜੋ ਸਿੱਖਣ ਤੁਰਦਾ ਹੋਵੇ ਪਰ ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਸਿੱਖਣ ਦੀ ਥਾਂ ਸਿਖਾਉਣ ਤੁਰ ਪੈਂਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਤਾਂ ਉਹ ਪੂਰਨ ਪੁਰਖ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਫਿਰ ਮੂਰਖ । ਸਿੱਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਗੁਰੂਆਂ ਨੇ ਹਿੰਦੋਸਤਾਨ ਦੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਹੋਏ ਅਵਤਾਰੀ ਪੁਰਸਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਹਿੱਸੇ ਦਾ ਫਲਸਫਾ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮੁਸਲਮਾਨ ਅਤੇ ਹਿੰਦੂ ਫਕੀਰ ਲੋਕ ਸਾਮਲ ਹਨ । ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੁਆਰਾ ਉਸ ਸਮੇਂ ਅਨੁਸਾਰ ਸੱਚ ਸਮਝੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਉਪਦੇਸ ਇਕੱਠੇ ਕਰਕੇ ਪੋਥੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਰੱਖੇ ਜੋ ਅੱਗੇ ਜਾਕੇ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਗਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸੰਪਾਦਿਤ ਕੀਤੇ । ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਰੂਪ ਦਾ ਮੰਨਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਕੀਤਾ । ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਦੇਹ ਧਾਰੀ ਗੁਰੂ ਜਾਂ ਆਗੂ ਦੀ ਪਰੰਪਰਾਂ ਬੰਦ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜੋ ਅਜਕਲ ਪਰਚਾਰਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ । ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਜੀ ਵਿੱਚ ਜੋ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਉਸ ਤੋਂ ਅਗਵਾਈ ਲੈਣੀ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਅਨੁਸਾਰ ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਦੀ ਰਹਿਨਮਾਈ  ਹੇਠ ਪੰਚਾਇਤੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਨਵੇਂ ਫੈਸਲੇ ਲੈਣ ਦੀ ਪਰੰਪਰਾਂ ਦੀ ਵੀ ਨੀਂਹ ਰੱਖੀ ਸੀ।
                  ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਖਾਲਸਾ ਫੌਜ ਦੇ ਆਗੂ ਗੁਰੂਆਂ ਦੇ ਹੁਕਮ ਤੋਂ ਬਾਗੀ ਹੁੰਦੇ ਗਏ ਜਿਸਦੀ ਨੀਂਹ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਹੁਕਮਰਾਨ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ ਤੇ ਸੁਰੂ ਹੋਈ ਭਾਵੇਂ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬੰਦੇ ਬਹਾਦਰ ਦੇ ਕੁਝ ਸਾਥੀ ਵੀ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਸਾਥੀ ਬਣਕੇ ਖਾਲਸਾ ਫੌਜ ਨੂੰ ਪਾਟੋ ਧਾੜ ਕਰਨ ਦੇ ਦੋਸੀ ਬਣ ਗਏ ਸਨ ਜੋ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਤੱਤ ਖਾਲਸਾ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ । ਇਸ ਤਰਾਂ ਰਾਜ ਸਤਾ ਨੇ ਗੁਰੂਆਂ ਦੇ ਫਲਸਫੇ ਨੂੰ ਮੇਟਣ ਦਾ ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ ਤੇ ਪੂਰਾ ਜੋਰ ਲਾਇਆ । ਅੰਗਰੇਜਾਂ ਨੇ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਯੋਜਨਾਂ ਬੰਦੀ ਨਾਲ ਗੁਰੂਆਂ ਦੇ ਵਾਰਸਾਂ ਨੂੰ ਗੁੰਮਰਾਹ ਕਰਨ ਲਈ ਅਤੇ ਖਾਲਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਲਈ ਵਰਤਣ ਲਈ ਨੀਤੀਆਂ ਬਣਾਈਆਂ। ਅੰਗਰੇਜ ਕੌਮ ਸਿੱਖ ਆਗੂਆਂ ਦੀ ਸੋਚ ਉਪਰ ਭਾਰੂ ਪਈ । ਦੇਹਧਾਰੀ ਨੂੰ ਨਾਂ ਮੰਨਣ ਦੀ ਪਰੰਪਰਾਂ ਵੀ ਰਾਜਸੱਤਾ ਨੇ ਹੀ ਸੁਰੂ ਕਰਵਾਈ ਹੈ ਪਰ ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਦੇ ਲੱਗ ਭੱਗ ਹਰ ਪੰਨੇ ਤੇ ਦੇਹਧਾਰੀਆਂ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਸਮੁੱਚੀ ਬਾਣੀ ਦੇਹਧਾਰੀਆਂ ਦੀ ਲਿਖੀ ਹੋਈ ਹੈ ਫਿਰ ਗੁਰੂਆਂ ਦੇ ਵਾਰਸਾਂ ਨੂੰ ਆਗੂ ਵਿਹੂਣੇ ਕਰਨ ਲਈ ਇਹ ਰਵਾਇਤ ਚਾਲੂ ਕੀਤੀ ਗਈ । ਅੰਗਰੇਜਾਂ ਤੋਂ ਬਅਦ ਨਵੀ ਰਾਜਸੱਤਾ ਨੇ ਵੀ ਖਾਲਸਾਈ ਰਵਾਇਤਾਂ ਨੂੰ ਮਲੀਆਂ ਮੇਟ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀਆਂ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪੰਥਕ ਸਰਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਅਖੌਤੀ ਪੰਥਕ ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਭਰਵਾਂ ਸਹਿਯੋਗ ਦਿੱਤਾ ।ਅੱਜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖ ਗੁਰੂਆਂ ਦੁਆਰਾ ਪਰਚਾਰੇ ਫਲਸਫੇ ਨੂੰ ਮੰਨਣ ਵਾਲੇ ਹਿੰਦੂ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਅਤੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਵਰਤਮਾਨ ਅੰਮਿ੍ਰਤਧਾਰੀ ਨਫਰਤ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਨਾਲ ਦੇਖਦੇ ਹਨ । ਭਾਵੇਂ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਤੱਕ ਹਰ ਸਿੱਖਣ ਵਾਲਾ ਹਿੰਦੂ ਮੁਸਲਮਾਨ ਗੁਰੂਆਂ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਦਾ ਪਾਤਰ ਸੀ ਭਾਵੇਂ  ਭਾਈ ਨੰਦਲਾਲ ਵਰਗੇ ਕੇਸ ਕਤਲ ਕਰਾਉਣ ਵਾਲਾ ਵੀ ਗੁਰੂਆਂ ਦੇ ਸਤਿਕਾਰ ਦਾ ਪਾਤਰ ਸੀ ਪਰ ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਇਸ ਤਰਾਂ ਗੁਰੂ ਫਲਸਫੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨਫਰਤ ਦੇ ਪਾਤਰ ਬਣ ਗਏ ਹਨ । ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂਆਂ ਦੇ ਫਲਸਫੇ ਨੂੰ ਪਰਚਾਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਰਾਜਸੱਤਾ ਦੇ ਗੁਲਾਮ ਬਣ ਗਏ ਹਨ। ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਵੀ ਸੱਚ ਸਾਬਤ ਹੋਈ ਹੈ ਜਿਸ ਅਨੁਸਾਰ ਗੁਰੂ ਦੀ ਸੋਚ ਪਰਚਾਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਆਗੂ ਰਾਜਸੱਤਾ ਦੇ ਅੰਗ ਬਣ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਗੁਰੂਆਂ ਦੀ ਸੋਚ ਪਰਚਾਰਨ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਅਮਲੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕਿਸੇ ਮਹਾਨ ਯੋਧੇ ਦੀ ਉਡੀਕ ਹਾਲੇ ਹੋਰ ਕਰਨੀਂ ਪਵੇਗੀ।
ਗੁਰਚਰਨ ਪੱਖੋਕਲਾਂ ਫੋਨ 9417727245 ਪਿੰਡ ਪੱਖੋਕਲਾਂ ਜਿਲਾ ਬਰਨਾਲਾ  

Saturday 12 October 2013

ਪੰਜਾਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਖਰੀ ਪਛਾਣ

                               
                                                       ਸਮੁੱਚੇ ਵਿਸਵ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਖਾਸਕਾਰ ਭਾਰਤੀ ਮਹਾਂਦੀਪ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਖਰੀ ਪਛਾਣ ਰਹੀ ਹੈ । ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੋਕ ਬਹਾਦਰ ,ਦਲੇਰ ਅਤੇ ਸੂਰਮੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਧਰਤੀ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਧਰਤੀ ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਵਤਾਰੀ ਪੁਰਸਾਂ ਨੇ ਜਨਮ ਲਿਆ ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਜਿੰਦਗੀ ਜਿਉਣ ਦੀਆਂ ਨਵੀਆਂ ਜੀਵਨ ਜਾਚਾਂ ਬਖਸੀਆਂ ਹਨ। ਇੱਥੋ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਰਾਜਿਆਂ ਨੇ ਬਹਾਦਰੀ ਅਤੇ ਰਾਜਸੱਤਾ ਦੇ ਧਰਮ ਦੀਆਂ ਉੱਚਤਮ ਮਿਸਾਲਾਂ ਪੇਸ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਪੋਰਸ ਨੇ ਸਿਕੰਦਰ ਤੋਂ ਹਾਰਨ ਤੇ ਰਹਿਮ ਦੀ ਭੀਖ ਨਹੀਂ ਮੰਗੀ ਸੀ ਸਗੋਂ ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਹਾਰੇ ਹੋਏ ਰਾਜੇ ਨਾਲ ਸਲੂਕ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵਜੀ ਅਤੇ ,ਗੁਰੂ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਜੀ ਨੇ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਹੱਕਾਂ ਲਈ ਸਹੀਦੀ ਦੇਕੇ ਉੱਚਤਮ ਕਿਰਦਾਰ ਦੀ  ਮਿਸਾਲ ਪੇਸ ਕੀਤੀ ਹੈ ਜੋ ਪੰਜਾਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੀ ਇੱਕ ਮਹਾਨ ਮਿਸਾਲ ਹੈ। ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਦੁਨੀਆਂ ਸਾਹਮਣੇ ਆਪਣੇ ਮਹਾਨ ਕਿਰਦਾਰ ਰਾਂਹੀ ਸਾਡੇ ਸਭਿਅਚਾਰ ਦੀਆਂ ਝਲਕੀਆਂ ਪੇਸ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ। ਪੰਜਾਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਇਸਤਰੀ ਦੀ ਇੱਜਤ ਦਾ ਸਦਾ ਹੀ ਰਾਖਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਅਨੇਕਾਂ ਘਟਨਾਵਾਂ  ਜਿਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਲਮ ਰਾਜਸੱਤਾ ਵੱਲੋਂ ਜਦ ਭਾਰਤੀ ਇਸਤਰੀਆਂ ਨੂੰ ਅਗਵਾ ਕਰਕੇ ਵਿਦੇਸਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿਜਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਤਦ ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਰਮੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਬਹੂ ਬੇਟੀਆਂ ਦੀ ਰਾਖੀ ਲਈ ਜਾਨ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਰਾਖੀ ਲਈ ਲੜਾਈਆਂ ਤੋਂ ਕਦ ਪਾਸਾ ਨਹੀਂ ਵੱਟਿਆ ਸੀ।
loading...

                      ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸੁਭਾਅ ਵਿੱਚ ਜਨਮ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਮਰਨ ਤੱਕ ਦੀਆਂ ਰਵਾਇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਸੰਗੀਤ ਅਤੇ ਗੀਤ ਸਭਿਆਚਾਰ ਭਾਰੂ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਪਰੀਵਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਨਮ ਸਮੇਂ ਵੀ ਗੀਤ ਗਾਕੇ ਖੁਸੀਆਂ ਦਾ ਪਰਗਟਾਵਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਵਿਆਹ ਦੀਆਂ ਰਸਮਾਂ ਵੀ ਗੀਤਾਂ ਭਰੀਆਂ ਮਹਿਫਲਾਂ ਨਾਲ ਖੁਸੀਆਂ ਜਾਹਰ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ ਹਨ । ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੇ ਮਰਨ ਤੇ ਵੀ ਵੈਣ ਰੂਪੀ ਗੀਤ ਹੀ ਗਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਖੁਸੀਆਂ ਦੀ ਥਾਂ ਮਨੁੱਖੀ ਮਨ ਦੇ ਵੈਰਾਗ ਦੀ ਉਪਜ ਹਨ । ਹਰ ਖੁਸੀ ਦੇ ਮੌਕੇ ਤੇ ਗੀਤ ਸੰਗੀਤ ਦੇ ਨਾਲ ਗਿੱਧੇ , ਭੰਗੜੇ  ਅਤੇ ਢੋਲ ਦੇ ਡੱਗੇ ਦਾ ਵੱਜਣਾਂ ਵੀ ਆਮ ਵਰਤਾਰਾ ਰਿਹਾ ਹੈ । ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ ਕਦੇ ਵੀ ਮੰਗਤੇ ਬਣਨ ਦੀ ਥਾਂ ਕਿਰਤ ਤੇ ਹੀ ਟੇਕ ਰੱਖਦੇ ਰਹੇ ਹਨ। ਪੰਜਾਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ ਗੁਲਾਮੀ ਵਿੱਚ ਜੀਣ ਦੀ ਥਾਂ ਅਜਾਦ ਰਹਿਣ ਨੂੰ ਹੀ ਇੱਜਤ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ ਸਦਾ ਹੀ ਪਿਆਰ ਦੇ ਪੁਜਾਰੀ ਰਹੇ ਹਨ । ਜਿਹਨਾਂ ਵੀ ਲੋਕਾਂ ਜਾਂ ਰਾਜ ਸੱਤਾਵਾਂ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਵੱਲ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਹੱਥ ਵਧਾਇਆਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਲਈ ਇਹਨਾਂ ਕਦੇ ਵੀ ਜਾਨ ਦੀ ਬਾਜੀ ਤੱਕ ਲਾਉਣ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ । ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਵੱਲ ਜਦ ਔਰੰਗਜੇਬ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਵੱਲੋਂ ਦੋਸਤੀ ਦਾ ਹੱਥ ਵਧਾਇਆ ਗਿਆ ਤਦ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਹੋਏ ਸਾਰੇ ਜੁਲਮ ਭੁਲਾਕੇ ਵੀ ਬਹਾਦਰ ਸਾਹ ਨੂੰ ਰਾਜਗੱਦੀ ਦਿਵਾਉਣ ਲਈ ਜੰਗ ਲੜੀ। ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਹੱਕ ਲੈਣ ਤੋਂ ਵੀ ਕਦੇ ਪਿੱਛੇ ਨਹੀ  ਹਟਦੇ  । ਜਦ ਬਹਾਦਰ ਸਾਹ ਗੁ੍ਰੂ ਜੀ ਨਾਲ ਵਾਅਦਾ ਖਿਲਾਫੀ ਕੀਤੀ ਤਦ ਬੰਦੇ ਬਹਾਦਰ ਨੇ ਗੁਰੂਆਂ ਦੇ ਅਦੇਸ ਤੇ ਮੁਗਲ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਇੱਟ ਨਾਲ ਇੱਟ ਖੜਕਾ ਦਿੱਤੀ ਸੀ । ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਨਫਰਤ ਨੂੰ ਸਦਾ ਲਈ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੇ ਜਹਾਂਗੀਰ ਵੱਲੋਂ ਗੁਰੂਆਂ ਨਾਲ ਲੱਖ ਜੁਲਮ ਕਰਨ ਤੇ ਵੀ ਗੁਰੂ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਜੀ ਨੇ ਬਿਮਾਰੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਜਹਾਂਗੀਰ ਦੀ ਮੱਦਦ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਤਰਾਂ ਦਾ ਹੀ ਹੈ ਪੰਜਾਬੀ ਸਭਿਆ ਚਾਰ । ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦਾ ਪਹਿਰਾਵਾ ਵੀ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਖੁੱਲੇ ਡੁੱਲੇ ਸੁਭਾਅ ਵਾਂਗ ਖੁੱਲਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕੁੜਤੇ ਚਾਦਰੇ ਅਤੇ ਘੱਘਰੇ ਕਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸਭੀਆਚਾਰ ਦੀ ਪਛਾਣ ਹੋਇਆ ਕਦੇ ਸਨ । ਖੁੱਲੇ ਵਿਹੜੇ ,ਖੁੱਲੇ ਦਿਲ , ਪਾਕ ਪਵਿੱਤਰ ਬੋਲੀ ਦੇ ਮਾਲਕ ਪੰਜਾਬੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਉੱਪਰ ਵੱਖਰੇ ਹੀ ਨਜਰ ਆਉਂਦੇ ਸਨ।
                          ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਤਰੱਕੀ ਅਤੇ ਮਸੀਨੀ ਕਰਨ ਜਾਂ ਤਕਨੀਕ ਦੇ ਯੁੱਗ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਲਪੇਟ ਵਿੱਚ ਲੈ ਲਿਆ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਧਰਤੀ ਜਰਖੇਜ ਧਰਤੀ ਹੈ ਇਸ ਵਿੱਚ ਜਹਿਰ ਵੀ ਬੀਜ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਫਸਲ ਵੀ ਲਹਿ ਲਹਾ ਉਠਦੀ ਹੈ। ਤਕਨੀਕ  ਦੇ ਬੀਜ ਨੇ ਵੀ ਪੰਜਾਬੀ ਧਰਤੀ ਉਪਰ ਆਪਣਾਂ ਹੱਕ ਜਮਾ ਲਿਆ ਹੈ ।
ਤਕਨੀਕ ਵਿੱਚੋਂ ਉਪਜੇ ਨਵੇਂ ਸਭਿਆਚਾਰ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਵਿੱਚ ਲਪੇਟ ਵਿੱਚ ਲੈ ਲਿਆਂ ਹੈ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਪੰਜਾਬੀ ਹੁਣ ਆਪਣੇ ਵਿਰਸੇ ਦੇ ਮਹਾਨ ਪਹਿਰਾਵੇ ਕੁੜਤੇ ਚਾਦਰੇ ਅਤੇ ਲਹਿੰਗਿਆਂ ਦੀ ਥਾਂ ਅੰਗਰੇਜੀ ਪਹਿਰਾਵਿਆਂ ਵੱਲ ਕੂਚ ਕਰ ਗਏ ਹਨ। ਕੁੜਤੇ ਪਜਾਮਿਆਂ ਦੀ ਥਾਂ ਜੀਨਾਂ ਸਰਟਾਂ ਨੇ ਮੱਲ ਲਈ ਹੈ ਕਛਿਹਰਿਆਂ ਦੀ ਥਾਂ ਅੰਡਰਵੀਅਰ ਆ ਗਏ ਹਨ। ਘੱਘਰੇ ਲਹੰਗੇ ਦੀ ਥਾਂ ਲੈਗ ਵੀਅਰ ਵਰਗੇ ਤੰਗ ਕੱਪੜੇ ਪਾਏ ਜਾਣ ਲੱਗੇ ਹਨ।  ਭਾਵੇਂ ਸਮੇਂ ਨਾਲ ਬਦਲਾ ਹੋਣੇ ਲਾਜਮੀ ਹਨ ਪਰ ਪੰਜਾਬੀ ਪਹਿਰਾਵੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੇ ਔਖੇ ਅਤੇ ਗਰੀਬੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਅਨੇਕ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ । ਚਾਦਰਾ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਪਰਦਾ ਹੁੰਦਾਂ ਸੀ ਜੋ ਰਾਤ ਨੂੰ ਜਾਂ ਲੋੜ ਪੈਣ ਤੇ ਸੌਣ ਸਮੇਂ ਉੱਪਰ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਨਹਾਉਣ ਵਕਤ ਪਿੰਡਾਂ ਸਾਫ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਦਿਨ ਸਮੇਂ ਅਰਾਮ ਕਰਨ ਸਮੇਂ ਥੱਲੇ ਵਿਛਾਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਦਿੰਦਾਂ ਸੀ । ਸਮੇਂ ਦੀ ਮੰਗ ਅਨੁਸਾਰ ਪੰਜਾਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੀ ਪਛਾਣ ਮੰਜਾ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੌਣ ਦਾ ਦਿਨੇ ਬੈਠਣ ਦਾ ਰੋਟੀ ਪਕਾਉਣ ਸਮੇਂ  ਛਾਂ ਦਾ , ਨਹਾਉਣ ਸਮੇਂ ਪਰਦੇ ਦਾ ਕੰਮ ਦਿਆ ਕਰਦਾ ਸੀ ਜੋ ਅੱਜਕਲ ਦੇ ਪੇਟੀ ਬੈੱਡ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ । ਪੁਰਾਤਨ ਪੰਜਾਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੀ ਬਦੌਲਤ ਹੀ ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ ਅੱਜ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੀ ਗੱਡੀ ਚੜ ਸਕੇ ਹਨ ਪੰਜਾਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੀਆਂ ਪੁਰਾਤਨ ਨਿਸਾਨੀਆਂ ਸਾਡੀ ਮਹਾਨ ਵਿਰਾਸਤ ਬਣ ਚੁੱਕੀਆਂ ਹਨ। ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਾਸਤ ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਹਾਨ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਗੱਡਿਆਂ ਤੋਂ ਗੱਡੀਆਂ ਜਾਂ ਜਹਾਜਾਂ ਰਾਕਟਾਂ ਤੱਕ ਦਾ ਸਫਰ ਤਹਿ ਕਰਵਾਇਆਂ ਹੈ। ਜਦ ਵੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਪੁਰਾਤਨ ਵਿਰਾਸਤ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਨਗੇ ਤਦ ਹੀ ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ ਵੀ ਆਪਣੇ ਪੁਰਾਤਨ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੀ ਮਹਾਨ ਵਿਰਾਸਤ ਨੂੰ ਹਮੇਸਾਂ ਮਾਣ ਨਾਲ ਕਹਿੰਦੇ ਰਹਿਣਗੇ ।
ਗੁਰਚਰਨ ਪੱਖੋਕਲਾਂ ਫੋਨ 9417727245 ਪਿੰਡ ਪੱਖੋਕਲਾਂ ਜਿਲਾ ਬਰਨਾਲਾ

ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਭਾਰ ਚੁਕਣ ਵਾਲਾ ਧੌਲ ਗੁਰਬਾਣੀ ਅਨੁਸਾਰ

                      
 ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਪੁਰਾਤਨ ਵਿਸਵਾਸਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਧਰਤੀ  ਧੌਲ ਦੇ ਸਹਾਰੇ ਖੜੀ ਹੈ । ਕਈ ਲੋਕ ਆਮ ਬੋਲਚਾਲ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ ਬਲਦ ਦੇ ਇੱਕ ਸਿੰਗ ਤੇ ਟਿਕੀ ਹੋਈ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਦ ਇਹ ਬਲਦ ਸਿੰਗ ਹਿਲਾਉਂਦਾ ਹੈ ਤਦ ਧਰਤੀ ਉਪਰ ਤਰਥੱਲੀ ਮੱਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕੁੱਝ ਤਰਕਸੀਲ ਲੋਕ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਗਪੌੜ ਸੰਖ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਪਰ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਜਪੁਜੀ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਇਸਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਮਿਥਿਹਾਸ ਅਨੁਸਾਰ ਸੁਣਾਈ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਕਹਾਣੀ ਕਿਸੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਢੰਗ ਸੀ  ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਕਿਸੇ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਲੰਬਾਂ ਸਮਾਂ ਜਿਉਂਦਾਂ ਰੱਖਣ ਲਈ ਰੌਚਕ ਬਣਾਇਆਂ ਜਾਂਦਾਂ ਸੀ ਜੋ ਇੱਕ ਵਾਰ ਸੁਣ ਲੈਣ ਤੇ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਮਨੁੱਖ ਯਾਦ ਰੱਖ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਪੁਰਾਤਨ ਕਹਾਣੀਆਂ ਰੌਚਕਤਾ ਨਾਲ ਬੋਲੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ ਪਰ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਲਿਖਤੀ ਭਾਸਾ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਤੇ ਰੋਚਕਿਤਾ ਦੀ ਥਾਂ ਹਕੀਕੀ  ਲਿਖਤਾਂ ਲਿਖੀਆਂ ਜਾਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ। ਅਸੀਂ ਮਿਥਿਹਾਸ ਨੂੰ ਤਰਕ ਬੁੱਧੀ ਅਨੁਸਾਰ ਰੱਦ ਤਾਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਚਾਈ ਅਤੇ ਸਿਖਾਉਣ ਦੀ ਕਲਾ ਤੋਂ ਮੁਨਕਰ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ। ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਨੇ ਪੁਰਾਤਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰਨ ਦੀ ਥਾਂ ਧੌਲ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਸਿੱਖ ਫਲਸਫੇ ਦੇ ਬਹੁਤੇ ਪਰਚਾਰਕ ਪੁਰਾਤਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰਕੇ ਗੁਰੂਆਂ ਨੂੰ ਵੱਖਰਾ ਦਰਸਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸਿਸ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਉੱਚੇ ਵੀ । ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਪੁਰਾਤਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਦੇ ਇੱਕ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਸੱਚ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆਂ ਹੈ। ਸੋ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਧੌਲ ਦੀ ਵਿਆਖੀਆਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ।
    ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆਂ ਹੈ ........... ............... ਧੌਲ ,ਧਰਮ ਦਇਆ ਕਾ ਪੂਤ
                                                       ਸੰਤੋਖ ਥਾਪ ਰੱਖਿਆ ਜਿਨ ਸੂਤ।
ਧੌਲ , ਧਰਮ ਅਤੇ ਦਇਆਂ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਲਈ ਦਇਆ ਅਤੇ ਧਰਮ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾਂ ਵੀ ਜਰੂਰੀ ਹੈ। ਆਮ ਲੋਕ ਅਤੇ ਵਪਾਰੀ ਲੋਕ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਮੂਹ ਨੂੰ ਧਰਮ ਦਾ ਦਰਜਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਭਗਤ ਨਾਮਦੇਵ ਜੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਮੂਹ ਵਾਲੇ ਧਰਮੀਆਂ ਨੂੰ ਅੰਨੇ ਅਤੇ ਕਾਣੇ ਦਾ ਖਿਤਾਬ ਦਿੰਦੇ ਹਨ । ਭਗਤ ਕਬੀਰ ਜੀ ਧਰਮ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਦੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ
ਜਹਾਂ ਗਿਆਨ ਤਹਾਂ ਧਰਮ ਹੈ ਜਹਾਂ ਝੂਠ ਤਹਾਂ ਪਾਪ ਜਹਾਂ ਲੋਭ ਤਹਾਂ ਮੌਤ ਹੈ ਜਹਾਂ ਖਿਮਾਂ ਤਹਾਂ ਆਪ (ਰੱਬ ) ਭਗਤ ਨਾਮਦੇਵ ਜੀ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਖੜੇ ਨੂੰ ਧਰਮੀ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਗਿਆਨ ਵਾਨ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਧਰਮੀ ਸਮਝਦੇ ਹਨ। ਗਿਆਨ ਵਾਨ ਮਨੁੱਖ ਹੀ ਧਰਮੀ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਰ ਫਰਜ ਪੂਰਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰਾਂ ਧੌਲ ਦਾ ਬਾਪ ਧਰਮ ਸਿੱਧ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਧਰਮ ਸਬਦ ਨਰਵਾਚੀ ਹੈ ਅਗਲਾ ਸਬਦ ਦਇਆ ਮਾਦਾ ਵਾਚੀ ਹੈ ਸੋ ਦਇਆ ਧੌਲ ਦੀ ਮਾਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਵਿੱਚ ਦਇਆਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਉਹ ਕਿਸੇ ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਮੱਦਦ ਕਰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਹੁੰਦਾਂ। ਇਸ ਤਰਾਂ ਧੌਲ ਵੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਭਾਰ ਦਇਆ ਕਾਰਨ ਹੀ ਉਠਾਉਂਦਾਂ ਹੈ। ਧੌਲ ਹਮੇਸਾਂ ਸਬਰ ਵਾਲਾ ਹੀ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ ਅਤੇ ਸਬਰ ਸੰਤੋਖ ਉਸਦੀ ਨਿਸਾਨੀ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ।
                            ਧੌਲ ਇਕੱਲੀ ਧਰਤੀ ਦਾ ਭਾਰ ਉਠਾਉਣ ਵਾਲਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾਂ ਪਰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਧੌਲ ਤਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਹਰ ਪਰੀਵਾਰ ਹਰ ਪਿੰਡ ,ਹਰ ਸਹਿਰ , ਹਰ ਦੇਸ ਅਤੇ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ  ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ । ਕਿਵੇਂ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਧੌਲ ਦੇ ਆਸਰੇ ਹੀ ਚੱਲ ਰਹੀ ਹੈ ਆਉ ਵਿਆਖਿਆਂ ਕਰੀਏ ਅਤੇ ਸਮਝੀਏ । ਸਮਾਜ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਇਕਾਈ ਪਰੀਵਾਰ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਧੌਲ ਦੇ ਆਸਰੇ ਚੱਲਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ ਲਈ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਪਰੀਵਾਰ ਦਾ ਮੁਖੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਹੁਤਾ ਸਿਆਣਾਂ ਅਤੇ ਸੰਭਾਲਣ ਵਾਲਾ ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਪਰੀਵਾਰ ਦਾ ਮੁਖੀ ਉਸ ਪਰੀਵਾਰ ਦਾ ਧੌ਼ਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾਂ। ਕਿਸੇ ਪਰੀਵਾਰ ਦੇ ਅਸਲੀ ਧੌਲ ਉਸ ਪਰੀਵਾਰ ਵਿੱਚ ਕਿਰਤ (ਧਰਮ) ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮੈਂਬਰ ਹੀ ਅਸਲੀ ਧੌਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਨਾਂ ਕਿ ਪਰੀਵਾਰ ਦਾ ਵਿਹਲੜ ਅਤੇ ਚੌਧਰਾਂ ਘੋਟਣ ਵਾਲਾ ਮੁੱਖੀ। ਘਰ ਦੀ ਸਾਰੀ ਚੌਧਰ ਅਤੇ ਪੈਸੇ ਦਾ ਮਾਲਕ ਮੁਖੀ ਨੂੰ ਦਇਆ ਕਾਰਨ ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਧੌਲ ਕਦੇ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੇ । ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਬਹੁਤੇ ਪਰੀਵਾਰਾਂ ਦੇ ਮੁੱਖੀ ਵਿਹਲੜ ਆਕੜ ਖੋਰੇ ,ਹੁਕਮ ਚਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਕਿ ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਗੁਲਾਮਾਂ ਵਾਂਗ ਮੁੱਖੀ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਬੇਇਜਤੀ ਅਤੇ ਖਾਲੀ ਜੇਬਾਂ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਜਦ ਕੋਈ ਦੂਸਰਾ ਉਹਨਾਂ ਧੌਲ ਰੂਪੀ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਬਾਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਕੇ ਮੁੱਖੀ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਬੋਲਣ ਨੂੰ ਕਹੇ ਪਰ ਧੌਲ ਰੂਪੀ ਲੋਕ ਚੁੱਪ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸਬਰ ਵੀ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ। ਸੰਤੋਖ ਥਾਪ ਰੱਖਿਆ ਜਿਨ ਸੂਤ ਦਾ ਭਾਵ ਹੈ ਕਿ ਧੌਲ ਰੂਪੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਾਪਿਆ ਜਾਂ ਪਛਾਣਿਆਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸੰਤੋਖ (ਸਬਰ) ਤੋਂ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ। ਸਬਰ ਧੌਲ ਬਲਦ ਦਾ ਸਿੰਗ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ। ਜਦ ਕਿਸੇ ਪਰੀਵਾਰ ਦੇ ਧੌਲ ਰੂਪੀ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦਾ ਸਬਰ ਹਿੱਲਣ ਲੱਗ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਉਸ ਪਰੀਵਾਰ ਵਿੱਚ ਭੂਚਾਲ ਵਾਂਗ ਝਟਕੇ ਲੱਗਣੇ ਸੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।  ਜਦ ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪਰੀਵਾਰ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਬਾਗੀ ਹੋ ਜਾਣ ਅਤੇ ਆਪਣਾਂ ਸਬਰ ਖੋ ਬੈਠਣ ਤਦ ਉਹ ਪਰੀਵਾਰ ਪਾਟੋਧਾੜ ਹੋ  ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪਰੀਵਾਰ ਦਾ ਮੁੱਖੀ ਵੀ ਮੁੱਖੀ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦਾ ਹੁੰਦਾਂ। ਸੋ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਕਿਸੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਮੁੱਖੀ ਸਰਪੰਚ ਪਿੰਡ ਦਾ ਧੌਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾਂ ਅਸਲੀ ਧੌਲ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਧਰਮ ਅਤੇ ਦਇਆਂ ਕਾਰਨ ਕਿਸੇ ਆਮ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣਾਂ ਮੁੱਖੀ ਚੁਣਦੇ ਹਨ। ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਹੀ ਪਿੰਡਾਂ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਮੁੱਖੀ ਵੀ ਭਿ੍ਰਸਟ ਅਤੇ ਹੰਕਾਰੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ । ਕਾਫੀ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕ ਸਬਰ ਕਾਰਨ ਉਸਨੂੰ ਬਰਦਾਸਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਜਿਸ ਦਿਨ ਲੋਕ ਆਪਣਾਂ ਸਿਰ ਹਿਲਾਉਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਦ ਸਰਪੰਚ ਦੀ ਕੁਰਸੀ ਡੋਲਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਸਬਰ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਣ ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਧੌਲ ਦੀ ਵੀ ਮੌਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਪਰ ਉਸ ਧੌਲ ਤੇ ਖੜੀ ਹੋਈ ਟਿਕੀ ਹੋਈ ਕੋਈ ਵੀ ਚੀਜ ਜਾਂ ਸੰਸ਼ਥਾਂ  ਵੀ ਡਗਮਗਾ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।ਇਸ ਤ੍ਰਾਂ ਹੀ ਦੇਸ ਅਤੇ ਸੰਸਾਂਰ  ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਬਰ ਉੱਪਰ ਟਿਕਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਜਦ ਤੱਕ ਆਮ ਲੋਕ  ਧਰਮ ਅਤੇ ਦਇਆ ਕਾਰਨ ਸਬਰ ਵੀ ਬਣਾਈ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਤਦ ਤੱਕ ਸੰਸਾਰ ਚਲਦਾ ਰਹੇਗਾ । ਸੋ ਆਮ ਲੋਕ ਹੀ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਧੌਲ ਹਨ ।
                       ਸਮੁੱਚਾ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਵੀ ਇਸ ਤਰਾਂ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਦਇਆ ਤੇ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ । ਜਦ ਤੱਕ ਕੁਦਰਤ ਮਨੁੱਖ ਅਤੇ ਸਰਿਸਟੀ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਤਾਕਤਾਂ ਦੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਆਪਣਾਂ ਧਰਮ ਨਿਭਾਉਣ ਦੇ ਯੋਗ ਬਣੀ ਰਹੇਗੀ ਤਦ ਤੱਕ ਇਹ ਸੰਸਾਰ ਵੱਸਦਾ ਰਹੇਗਾ । ਭਾਵੇਂ ਮਨੁੱਖ ਧਰਤੀ ਅਤੇ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜਨ ਦਾ ਹਰ ਸੰਭਵ ਯਤਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਪਰ ਜਦ ਤੱਕ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਸਬਰ ਬਣਿਆ ਰਹੇਗਾ ਤਦ ਤੱਕ ਸਾਡਾ ਸੰਸਾਰ ਵੀ ਵਸਦਾ ਰਹੇਗਾ। ਜਦ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਧੌਲ ਸਬਰ ਛੱਡ ਦੇਵੇਗਾ ਤਦ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਤਬਾਹ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ। ਸੂਰਜੀ ਪਰੀਵਾਰ ਦਾ ਕੋਈ ਇੱਕ ਵੀ ਗਰਿਹ ਜਦ ਕਦੀ ਆਪਣੇ ਪੰਧ ਤੋਂ ਬਾਗੀ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਤਦ ਸੂਰਜੀ ਪਰੀਵਾਰ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਵੀ ਸੰਭਵ ਹੈ।  ਸੋ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਸ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਸਮੇਤ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਹਰ ਵਸਤੂ ਧੌਲ ਦੇ ਸਹਾਰੇ ਹੀ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰਦੀ ਹੈ ਪਰ ਧੌਲ ਹੁੰਦਾਂ ਕੌਣ ਜਾਂ ਕੀ ਹੈ ਸਮਝਣਾਂ ਜਰੂਰੀ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ । ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਕੁਦਰਤ ਧਰਮ ਅਤੇ ਦਇਆ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਿਆਂ ਸਬਰ ਬਣਾਈ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਵੀ ਧਰਮ ਅਤੇ ਦਇਆ ਦੇ ਨਾਲ ਸਬਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਿਆ ਦੁਨੀਆਂ ਜਾਂ ਪਰੀਵਾਰ ਦਾ ਧੌਲ ਰੂਪ ਬਣਨਾਂ ਚੰਗਾਂ ਹੀ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ।
ਗੁਰਚਰਨ ਪੱਖੋਕਲਾਂ ਫੋਨ 9417727245 ਪਿੰਡ ਪੱਖੋਕਲਾਂ ਜਿਲਾ ਬਰਨਾਲਾ  

Tuesday 8 October 2013

ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾਂ ਕਰੀਂ ਚਾਰ ਕੁ ਜਣਿਆਂ ਦੇ ਮੋਢਾ ਦੇਣ ਦਾ

ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾਂ ਕਰੀਂ ਚਾਰ ਕੁ ਜਣਿਆਂ ਦੇ ਮੋਢਾ ਦੇਣ ਦਾ
ਤੂੰ ਸੱਚ ਤਾਂ ਬੋਲ..................
ਤੇਰੀ ਲਾਸ ਬਥੇਰਾ ਦਫਨਾ ਦਿਆਗੇ
 ਤੇਰੀ ਲਾਸ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਾ ਦਿਆਗੇ
ਤੈਨੂੰ ਕਤਿਆਂ ਮੂਹਰੇ ਪਾ ਦਿਆਗੇ
 ਤੂੰ ਸੱਚ ਬੋਲ ਨਿਤਾਣਿਆਂ ਲਈ
ਤੂੰ ਸੱਚ ਬੋਲ ਨਿਮਾਣਿਆਂ ਲਈ
 ਤੂੰ ਨਿਉਟਿਆਂ ਦੀ ਉਟ ਬਣਜਾ
ਤੂੰ ਸੱਚ ਦਾ ਨਿੱਕਾ ਜਿਹਾ ਬੋਟ ਬਣਜਾ
ਤੂੰ ਲੁਟੇਰਿਆਂ ਅੱਗੇ ਰੋਕ ਬਣਜਾਂ
ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾਂ ਕਰ ਚਾਰ ਕੁ ਜਣਿਆਂ ਦੇ ਮੋਢਾ ਦੇਣ ਦਾ
ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾਂ ਕਰ ਚਾਰ ਕੁ ਜਣਿਆਂ ਦੇ ਮੋਢਾ ਦੇਣ ਦਾ
ਜਦ ਤੂੰ ਸੱਚ ਬੋਲਣਾਂ ਜਾਰੀ ਰੱਖੇਗਾਂ
ਬਥੇਰੇ ਆਉਣਗੇ ਤੈਨੂੰ ਮਿਟਾਉਣ ਲਈ।
ਬਥੇਰੇ ਆਉਣਗੇ ਚੁਪ ਕਰਾਉਣ ਲਈ
ਬਥੇਰੇ ਆਉਣਗੇ ਚੋਗਾ ਪਾਉਣ ਦੇ ਲਈ
 ਤੂੰ ਸੀਨਾ ਤਾਣਕੇ ਮੌਤ ਦੇ ਬੂਹੇ ਤੇ ਜਾ ਖੜਜਾ
 ਤੂੰ ਨਿਉਟਿਆਂ ਦੀ ਉਟ ਬਣਜਾ
ਤੂੰ ਸੱਚ ਦਾ ਨਿੱਕਾ ਜਿਹਾ ਬੋਟ ਬਣਜਾ
ਸੱਚ ਬੋਲਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾ ਹੁੰਦਾਂ ਮੋਢਾ ਦੇਣ ਦਾ ਹੈ ਲਾਸਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਸਦਾ ਹੀ ਰੁਲਦੀਆਂ ਨੇ।
ਲਾਸਾਂ ਦਾ ਭਾਵੇ ਸਸਕਾਰ ਨਾਂ ਹੋਵੇ ਪਰ ਸੱਚ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾ ਕਦੇ ਨਾਂ ਭੁਲਦੀਆਂ ਨੇ।
ਲਾਸਾਂ ਸੱਚ ਦੀਆਂ ਰਾਜਸੱਤਾ ਦੇ ਬੂਹੇ ਤੇ ਸਦਾ ਇਨਾਮਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਤੁਲਦੀਆਂ ਨੇ
 ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾਂ ਕਰ ਚਾਰ ਕੁ ਜਣਿਆਂ ਦੇ ਮੋਢਾ ਦੇਣ ਦਾ .................
ਲਾਸ ਸੱਚ ਦੀ ਰਾਜਸੱਤਾ ਦੇ ਵੱਲੋਂ ਦਫਨਾਈ ਜਾਵੇਗੀ
ਤੇਰੀ ਲਾਸ ਨੂੰ ਮਲੀਆਂ ਮੇਟ ਕਰਕੇ ਫਿਰ ਤੇਰਾ ਸੱਚ ਵੀ ਭਾਲਣ ਜਾਵੇਗੀ। ।
ਤੇਰੇ ਸੱਚ ਨੂੰ ਵਿੱਚ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥੀਂ  ਜਾ ਲੁਕਾਵੇਗੀ ।
 ਉਹ ਆਪਣੇ ਹੀ ਤਨਖਾਹੀਆਂ ਤੋਂ ਤੇਰੇ ਸੱਚ ਵਿੱਚ ਝੂਠ ਮਿਲਾਵੇਗੀ।
ਤੇਰੇ ਨਾਂ ਤੇ ਧਰਮ ਚਲਾਵੇਗੀ ਫਿਰ ਉਸਨੂੰ ਵੇਚਕੇ ਖਾਵੇਗੀ
ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾਂ ਕਰ ਚਾਰ ਕੁ ਜਣਿਆਂ ਦੇ ਮੋਢਾ ਦੇਣ ਦਾ
ਸੱਚ ਬੋਲਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਹੈ
ਸੂਲੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸੇਜ ਦੀ ਰਾਣੀ ਹੈ
ਤੱਤੀ ਤਵੀ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸੱਚ ਅੱਗੇ ਠਰ ਜਾਣੀ ਹੈ ।
ਚਾਂਦਨੀ ਚੌਕ  ਨੇ ਸੱਚ ਦੀ ਮੌਤ  ਪਛਾਣੀ ਹੈ ।
 ਕਈਆਂ ਫਾਂਸੀਆਂ ਨੇ  ਬੰਨੀ ਸੱਚ ਦੇ ਗਾਨੀ  ਹੈ।
ਬੱਸ ਸੱਚ ਬੋਲਣ ਦਾ ਕਰਲੈ ਜੇਰਾ ਤੂੰ
 ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ ਚਾਰ ਜਣਿਆਂ ਦਾ
ਸਭ ਛੱਡਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਉੱਤੇ ।
ਤੂੰ ਜਾਵੇਂ ਭਾਵੇਂ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਤੈਨੂੰ  ਜਾਵਣ ਖਾ ਕੁਤੇ।
ਸੱਚ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਫਿਕਰ ਨਾਂ ਕਰਦੇ ਨੇ
ਮੌਤ ਸਹੀਦਾਂ ਵਾਲੀ ਮਰਦੇ ਨੇ।
ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾਂ ਕਰੀਂ ਚਾਰ ਕੁ ਜਣਿਆਂ ਦੇ ਮੋਢਾ ਦੇਣ ਦਾ ......................
ਗੁਰਚਰਨ ਪੱਖੋਕਲਾਂ ਫੋਨ 9417727245 ਪਿੰਡ ਪੱਖੋਕਲਾਂ ਜਿਲਾ ਬਰਨਾਲਾ